OWCZAREK BELGIJSKI: Groenendael, Tervueren, Malinois

Trzej belgijscy muszkieterowie – Groenendael, Tervueren, Malinois.

Rasy psów owczarskich Europy Zachodniej są do siebie podobne. Ich przeznaczenie użytkowe – praca przy stadzie – zdecydowało o tym, że z wszystkich szybkich, wiejskich psów do rozrodu wybierano sprawdzone już, najodpowiedniejsze pod względem temperamentu i usposobienia. Ta prymitywna hodowla polegała na preferowaniu psów o szpiczastych uszach oraz szpiczastych lub wilczych pyskach przypominających wyglądem dzikie psy. To wyjaśnia podobieństwo pomiędzy owczarkami niemieckimi, belgijskimi, holenderskimi a berger de beauce.

Z różnych źródeł wynika, że przed rokiem 1890 owczarki belgijskie w „czystej formie” nie występowały. Psy trzymane przez tamtejszych chłopów i pasterzy miały niejednolity wygląd zarówno pod względem maści jak i rodzaju włosa. Zbliżenie pod względem budowy anatomicznej oraz charakteru wynikało z uwarunkowań wykonywanej pracy.

W 1891 roku powstaje Club du chien de berger Belge, który wprowadził znaczące dla hodowli tamtejszych owczarków rozróżnienie na psy długowłose, twardowłose i krótkowłose. Później (w 1895r.) wprowadzono rozróżnienie maści: czarna dla psów długowłosych, rudobrązowa dla psów krótkowłosych i szara dla szorstkowłosych. To stanowiło niejako punkt wyjścia dla ustalenia czterech ras: groenendael – którego charakteryzuje włos długi, tervueren – o maści rudobrązowej i długim włosie, malinois – o szacie krótkiej, rudobrązowej i leakenois – wyróżniający się szorstkowłosą szatą koloru szarego lub rudobrązowego (rasa rzadko spotykana).

Te inicjatywy kynologów belgijskich dały wspaniały efekt w postaci przeistoczenia zbieraniny psów wiejskich w pełne gracji psy rasowe o doskonałych predyspozycjach do pracy. Wynika to z ich inteligencji, doskonałego węchu i podatności na wszelką tresurę. Owczarek belgijski to świetny tropiciel, sprawdzający się jako pies lawinowy, posłaniec czy ratownik. Pewną pikanterię stanowi ciekawostka, że z równie dobrym skutkiem omawiane tu psy były używane przez belgijskich celników jak również przemytników szmuglujących tytoń przez granicę francusko – belgijską. Ich cechy kwalifikują je do pracy w policji chociaż znaczącym przeciwwskazaniem jest trudność przystosowania się do zmiany pana. Obecnie najczęściej występują jako psy do towarzystwa z możliwością obrony. Ich ogromna predyspozycja do wszelkich zajęć i zabaw sportowych sprawia, że właściciel owczarka belgijskiego może mieć wiele satysfakcji z występów swojego pupila zarówno w konkursach szkolenia jak również agility itp. A oto nasi bohaterowie:

Groenendael

– długowłosy owczarek belgijski o czarnej sierści. Za głównego hodowcę tej rasy uważa się gospodarza położonego niedaleko Brukseli pałacu w Groenendael, który nazywał się Nicolas Rose. Pierwszy przedstawiciel omawianej rasy narodził się z krzyżówki wyjątkowo pięknego psa pasterskiego imieniem Picard i długowłosej suki Petite. Z tego związku pochodził, bardzo znaczący dla rozwoju rasy, Duc de Groenendael, wyróżniający się czarnym umaszczeniem z szerokim białym kołnierzem, pies elegancki o dumnej postawie. Reproduktor ten jest protoplastą wszystkich współczesnych groenendaeli. Czarna odmiana omawianych tu owczarków zachowała nazwę groenendael choć w miejscowości Binche rozwinęła się dominująca w Belgii hodowla o nazwie „Mont-Sava”, która liczyła niekiedy 80 psów a na wystawach eksponowała do 25 egzemplarzy.

Pisząc o groenendaelach nie można nie wspomnieć o ich ogromnych zasługach podczas II wojny światowej. W trakcie 18 dni walki Belgów z Niemcami, te czarne niebywale inteligentne i odważne czworonogi zyskały sobie miano psiego bohatera. Bardzo dużo zginęło. Jednak rasę odrestaurowano m.in. dzięki wysiłkom w/w hodowli.

Rozwój owczarków belgijskich charakteryzują różne epizody. Odrębną historię ma umaszczenie o które prowadzono tzw. „kolorową wojnę”. W przypadku groenendaeli sprawa jest dość klarowna – obowiązuje jednolita czerń. Pojawiająca się czasami, niewielka biała plamka na piersi, stanowi kość niezgody wśród hodowców.

Wzrost: 56 – 66cm. Waga 27 – 29kg.

zdjęcia, dzięki uprzejmości:  Roland Jasłowski, Amatorska Hodowla Psów Rasowych "PORĘBIANKA" http://www.porebianka.prv.pl/

Tervueren

– długowłosy owczarek belgijski, płowo rudy z ciemnymi akcentami na końcówkach szaty w obrębie tułowia i ogona oraz z ciemną maską, ciemnymi akcentami w obrębie mózgowioczaszki i na uszach. Rasa utrzymała się dzięki grupie hodowców, którzy nie zgodzili się z „urzędniczą” decyzją Club du chien de berger Belge, którzy długowłosym owczarkom przydzieli jako jedyne umaszczenie czarne. Nazwa wzięła się od miasteczka Tervueren położonego na wschód od Brukseli. Historia rasy zaczyna się od psa Toma i suki Poes, mahoniowo maszczonych z czarnym nalotem. Ich właścicielem był F. Corbel. Z tego skojarzenia urodziła się suka Miss, którą skojarzono z Duc-iem de Groenendael. Związek ten dał protoplastę rasy, brązoworudego psa p nazwie Milsart.

Rozwój Tervuerenów, podobnie jak wielu innych ras, cechowała hodowla bez skrupułów w bliższym lub dalszym pokrewieństwie byle szybko osiągnąć postawiony cel.

Waga: 27 – 29kg. Wzrost: 56 – 66cm.
 

zdjęcia, dzięki uprzejmości: Hodowla Owczarka Belgijskiego Tervuerena, "z Wiedźmińskiej Stajni", http://psy.viw.pl/

Malinois

– krótkowłosy, płowy z czarną maską. Nazwa wzięła się od miasta Malines. Pierwotne założenia hodowlane związane z tą rasą uwzględniały przede wszystkim przeznaczenie użytkowe, maść i rodzaj włosa były sprawą drugoplanową. Ta kwestię uregulowano nieco później. Malinois, ze względu na temperament, zwane „ferrari psów obrończych”, jako psy pracujące prześcignęły wszystkie inne odmiany owczarka belgijskiego. W konkursach wszelkiego rodzaju psów użytkowych są szalenie trudnym przeciwnikiem i najczęściej wygrywają.

Ten krótkowłosy rudzielec zasłynął w Afganistanie jako fenomenalny wykrywacz min. Okazało się, że czuły nos tego psa bezbłędnie i znacznie szybciej niż detektor metali, wskazuje minę ukrytą pod 5-cio centymetrową warstwą piasku.

Armia Stanów Zjednoczonych dysponuje 58 Malinois, odpowiednio przeszkolonych we wspomnianym zakresie. Nasi bohaterowie wykorzystywani byli również na granicy Tajlandii z Kambodżą gdzie w ciągu niespełna 2 lat wykryły ponad 4 tysiące min. (za A, Orłowską).

Wzrost: 56 – 66cm. Waga 27 – 29kg.

zdjęcia: wikipedia.pl
 

Jan Borzymowski
WORTAL PSY24.PL - www.psy24.pl