Wzorzec charta perskiego saluki
opracowali Anglicy (Kraj pochodzenia w obecnym układzie geopolitycznym: Iran). FCI zatwierdziła wzorzec w 1968r. pod nr. 269.
Wygląd ogólny.
Chart perski powinien stwarzać wrażenie gracji i symetrii, szybkości i wytrzymałości, połączonej z siłą i ruchem t.j. cechami pozwalającymi na zabicie gazeli lub innej zdobyczy na terenie piaszczystym lub skalistej pustyni. Jego wygląd jest dystyngowany i miły, oczy są wierne i dalekowidzące.
Glowa: długa i wąska; czaszka pomiędzy uszami umiarkowanie szeroka, nie wypukła, bez zaznaczenia krawędzi czołowej. Całość o szlachetnym wyrazie. Nos koloru czarnego lub wątrobiany.
Oczy: o barwie ciemnej do orzechowej, błyszczące, duże i owalne, ale nie wyłupiaste.
Uszy: długie, ruchliwe, pokryte długim jedwabistym włosem, zwisające, przylegają do czaszki.
Szyja: długa giętka i dobrze umięśniona.
Kończyny przednie: łopatki ukośne, przesunięte ku tyłowi, dobrze umięśnione, lecz nie ciężkie. Klatka piersiowa głęboka i umiarkowanie wąska. Kończyny proste, długie od łokcia do nadgarstka.
Tułów: grzbiet dość szeroki o nieznacznym wyniesieniu na wysokości lędźwi.
Kończyny tylne: mocne, guzy biodrowe rozmieszczone szeroko, staw kolanowy umiarkowanie kątowany, stawy skokowe nisko osadzone co umożliwia galop i skoki. Stopy umiarkowanej długości o długich palcach, dobrze wysklepionych, a nie płaskich i jednocześnie nie w kształcie stopy kota; całość mocna, sprężysta, obfite owłosienie między palcami.
Ogon: długi, nisko osadzony i noszony w naturalnym zakrzywieniu, od spodu pokryty długimi jedwabistymi włosami tworzącymi niezbyt gęste pióro.
Włos: gładki, jedwabisty, nieznaczne pióra na nogach i udach, czasem nieco wełniste pióra na udach i łopatkach. (W odmianie krótkowłosej na uszach, kończynach i ogonie brak długich włosów).
Maść: biała, kremowa, płowa, złota, czerwona, szaropodpalana, trikolor (biała, czarna i podpalana), czarna – podpalana lub kombinacja tych barw.
Wzrost: średni wzrost psa 58,5 do 71,0 cm, suki odpowiednio mniej.
