Wzorzec - 1999r - HOKKAIDO

Wzorzec FCI nr 261
HOKKAIDO

TŁUMACZENIE : Olga Jakubiel.
POCHODZENIE: Japonia.
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: 20.12.1994.
UŻYTKOWOŚĆ: Pies myśliwski oraz do towarzystwa.
KLASYFIKACJA F.C.I.: Grupa 5 Szpice i psy ras pierwotnych.
Sekcja 5 Szpice azjatyckie i rasy pokrewne.
Bez prób pracy.

ZARYS HISTORII RASY: Przyjmuje się, iż rasa ta pochodzi od średniej wielkości japońskich psów, które towarzyszyły ludziom migrującym z Honsiu (główna wyspa Japonii) do Hokkaido w okresie Kamakury (lata 40. XII wieku), kiedy rozwijał się handel między Hokkaido a regionem Tohoku. Gdy w 1937 r. rasę uznano za « pomnik przyrody », przyjęła ona nazwę miejsca swego pochodzenia. Znano ją także pod nazwą « Ainu-ken », od Ainów – dawnych mieszkańców Hokkaido, którzy hodowali tę rasę do polowań na niedźwiedzie i inną zwierzynę. Budowa hokkaido czyni je zdolnymi do przystosowania się do przenikliwego mrozu i ciężkich opadów śniegu. Wykazują one także na rozsądek i wielką wytrzymałość.

WRAŻENIE OGÓLNE: Średniej wielkości pies, z wyraźnie zaznaczonymi drugorzędowymi cechami płciowymi, harmonijny, mocnej budowy i o dobrym kośćcu. Mięśnie mocne i kształtne.

ISTOTNE PROPORCJE:
• Stosunek wysokości w kłębie do długości tułowia wynosi 10:11.
• Stosunek czaszki do długości grzbietu nosa wynosi 3:2.
• Długość czaszki równa szerokości policzków; stanowi ok. ¼ wysokości w kłębie.

USPOSOBIENIE/TEMPERAMENT : Pies o wybitnej wytrzymałości, sprawiający wrażenie dostojnego i prostodusznego. Temperament – wierny, pojętny, bardzo czujny i śmiały.

GŁOWA :
OKOLICA MÓZGOCZASZKI :
Czaszka i czoło: Szerokie i nieco płaskie.
Stop: Płytki, ale zaznaczony.
OKOLICA TWARZOCZASZKI:
Nos: Czarny; cielisty dopuszczalny u białych psów.
Kufa: Klinowata. Grzbiet nosa prosty.
Wargi: Ściśle przylegające, o czarnych krawędziach.
Szczęka i żuchwa oraz uzębienie: Mocne; zgryz nożycowy.
Policzki: Dobrze rozwinięte.
Oczy : Stosunkowo małe, niemal trójkątne, szeroko rozstawione, ciemnobrązowego koloru.
Uszy: Małe, trójkątne, nieco pochylone do przodu i pewnie stojące.
SZYJA: Mocna i umięśniona, bez łałoku.

TUŁÓW:
Kłąb: Wysoki.
Grzbiet: Prosty i mocny.
Lędźwie: Umiarkowanie szerokie i umięśnione.
Zad: Prawidłowo opadający.
Klatka piersiowa: Przedpiersie dobrze rozwinięte. Klatka piersiowa głęboka i umiarkowanie szeroka. Żebra dobrze wysklepione.
Brzuch: Dobrze podciągnięty.
OGON: Wysoko osadzony, gruby, noszony nad grzbietem, zdecydowanie zwinięty lub zagięty jak sierp; gdy ogon jest opuszczony, jego koniec sięga niemal stawów skokowych.

KOŃCZYNY:
KOŃCZYNY PRZEDNIE :
Łopatki: Umiarkowanie ukośne.
Przedramię: Proste, kształtne.
Śródręcza: Nieco pochyłe.
KOŃCZYNY TYLNE: Silne.
Stawy skokowe: Mocne, wystarczająco silne.
ŁAPY: Palce dobrze wysklepione i zwarte; opuszki twarde i elastyczne; pazury twarde, czarnego lub ciemnego koloru.

CHÓD/RUCH : Energiczny, szybki, lekki i sprężysty.

SZATA:
WŁOS: Włos okrywowy szorstki i prosty; podszycie miękkie i gęste.
Włos na ogonie dosyć długi i odstający.
MAŚĆ: Sezamowa (rudo-płowe włosy z czarnymi koniuszkami), pręgowana, ruda, czarna, czarna podpalana, biała.

WIELKOŚĆ:
Wysokość w kłębie: Psy: 48,5-51,5 cm.
Suki: 45,5-48, 5 cm.

WADY: Wszelkie odstępstwa od wyżej wymienionych cech należy uznać za wady, których ocena powinna być proporcjonalna względem ich stopnia i zasięgu.
• Sucze psy / samcze suki.
• Lekki przodozgryz lub tyłozgryz.

WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
• Agresja lub nadmierna bojaźliwość.
• Skrajny przodozgryz lub tyłozgryz.
• Nie stojące uszy.
• Wiszący lub krótki ogon.
• Płochliwość.
Każdy pies, przejawiający fizyczne lub psychiczne nieprawidłowości, powinien zostać zdyskwalifikowany.

Uwaga: Samce powinny mieć dwa normalnie wykształcone jądra, całkowicie opuszczone do moszny.
Niebiesko-czarny kolor języka nie stanowi wady.