SPRINGER SPANIEL ANGIELSKI - wzorzec rasy

Wzorzec

KRAJ POCHODZENIA: Wielka Brytania
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO STANDARDU: 29 pażdziernika 2003 r.
PRZEZNACZENIE: Płochacze, aportery
KLASYFIKACJA: Grupa VIII – Retrievery, płochacze i psy dowodne
Sekcja 2 – Płochacze
Podlegające próbom pracy

RYS HISTORYCZNY: rasa wywodząca się z najbardziej pierwotnych i najczystszych korzeni, najstarsza wśród wszystkich spanieli; ich pierwotnym przeznaczeniem było odnajdywanie i wypłaszanie oraz napędzanie zwierzyny w sieci pod sokoła i charta. Obecnie używane do szukania, płoszenia i aportowania zwierzyny pod broń.

WRAŻENIE OGÓLNE: harmonijnie zbudowany, zwarty, silny, radosny, aktywny. Rasa największa i najszlachetniejsza wśród brytyjskich spanieli lądowych.

ZACHOWANIE/TEMPERAMENT: przyjazny, radosnego usposobienia, posłuszny. Bojaźliwość lub agresja wysoce niepożądana.

GŁOWA:
MÓZGOWIOCZASZKA:
Czaszka: średniej długości, dość szeroka, lekko zaokrąglona, wznosząc się od kufy tworzy krawędź czołową (stop), podzieloną płytką bruzdą między oczami, zanikającą wzdłuż czoła do guza potylicznego, który nie powinien być zbyt wydatny.

TWARZOCZASZKA:
Nos: Nozdrza dobrze rozwinięte.
Kufa: Proporcjonalnej długości do czaszki, dość szeroka i głęboka, dobrze rzeźbiona pod oczami
Fafle: Dostatecznie głębokie i graniaste
Szczęka/Uzębienie: szczęka silna, z kompletnym uzębieniem i prawidłowym zgryzem nożycowym: siekacze szczęki ściśle przylegają do siekaczy żuchwy i są ustawione pionowo.
Policzki: płaskie.
Oczy: średniej wielkości, migdałowego kształtu, nie wyłupiaste ani zapadnięte, dobrze osadzone, czujne, o łagodnym wyrazie, niewidoczna trzecia powieka. Ciemnoorzechowe. Jasne oko niepożądane.
Uszy: Zwisające, płatowe, prawidłowej długości i szerokości, przylegające do głowy, osadzone na poziomie oczu. Ładnie owłosione.

SZYJA: dobrej długości, silna, dobrze umięśniona, wolna od fałdów podgardlanych, łagodnie wygięta i zwężająca się ku głowie

TUŁÓW: nie za krótki i nie za długi (proporcjonalny – przyp. tłum.).
Lędźwie: muskularne, silne, lekko łukowate i dobrze związane.
Klatka piersiowa: głęboka, dobrze rozwinięta, dobrze wysklepione żebra.

OGON: zwyczajowo kopiowany
Kopiowany: nisko osadzony, nie noszony nigdy powyżej linii grzbietu. Dobrze opierzony, noszony z żywiołową akcją.
Niekopiowany: nisko osadzony, nie noszony nigdy powyżej linii grzbietu. Dobrze opierzony, noszony z żywiołową akcją. Dobrze korespondujący z wyglądem psa.

KOŃCZYNY:
KOŃCZYNY PRZEDNIE: proste, o mocnym kośćcu.
Łopatki: spadziste i dobrze osadzone.
Łokcie: przylegające do tułowia.
Śródręcze: Mocne, elastyczne

KOŃCZYNY TYLNE: dobrze osadzone.
Uda: szerokie, muskularne, dobrze rozwinięte.
Kolana i skoki: łagodnie kątowane. Zbyt potężne stawy skokowe niepożądane.

ŁAPY: Związane, zwarte, dobrze zaokrąglone z mocnymi, pełnymi poduszkami.

RUCH/CHODY: Charakterystyczny właściwy dla rasy. Kończyny przednie daleko, swobodnie wyrzucane do przodu z łopatki. Skoki posuwają się pod tułowiem, wprost po linii kończyn przednich. W ruchu wolniejszym może pojawić się typowy dla rasy inochód.

SZATA:
OKRYWA WŁOSOWA: Przylegająca, prosta i odporna na warunki atmosferyczne, nigdy szorstka. Umiarkowanie falowana na uszach, kończynach przednich i tylnich oraz tułowiu.

UMASZCZENIE: wątrobiano – białe, czarno – białe albo każde z nich z podpalaniem.

WZROST: około 51 cm (20 cali).

WADY: Każde odstępstwo od wymienionych powyżej punktów powinno być postrzegane jako wada i oceniane w zależności od stopnia jego nasilenia.
Każdy pies ujawniający jakiekolwiek nieprawidłowości fizyczne lub behawioralne powinien zostać zdyskwalifikowany

Samce powinny mieć dwa dobrze wykształcone jądra w pełni wyczuwalne w mosznie.

Ten poprawiony i uzupełniony wzorzec wszedł w życie od kwietnia 2004 r.