SPANIEL TYBETAŃSKI, Wzorzec FCI nr 231 /11. 05. 1998/

Wzorzec FCI nr 231 /11. 05. 1998/, wersja angielska
SPANIEL TYBETAŃSKI

POCHODZENIE: Tybet.
PATRONAT: Wielka Brytania.
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: 24.06.1987.
KLASYFIKACJA: Psy do towarzystwa.
KLASYFIKACJA F.C.I. : Grupa 9 Psy ozdobne i do towarzystwa.
Sekcja 5 Rasy tybetańskie.
Nie podlegają próbom pracy.

WRAŻENIE OGÓLNE: Mały, ruchliwy i czujny pies. Harmonijna sylwetka; długość tułowia przekracza nieco wysokość w kłębie.

USPOSOBIENIE/TEMPERAMENT: Wesoły i stanowczy, nad wyraz inteligentny; nieufny wobec obcych. Czujny, lojalny, lecz niezależny.
GŁOWA: Mała w stosunku do tułowia; noszona dumnie. U psów samcza, lecz nie toporna.

OKOLICA MÓZGOCZASZKI:
Czaszka: Nieco wypukła, umiarkowanej szerokości i długości.
Stop: Łagodny, ale zaznaczony.

OKOLICA TWARZOCZASZKI:
Nos: Preferowany czarny.
Kufa: Średniej długości. Tępo zakończona, dobrze wypełniona, bez zmarszczek. Broda dość głęboka i szeroka.
Szczęka/Żuchwa/Zęby: Lekki przodozgryz. Zęby rozmieszczone równo; żuchwa szeroka między kłami. Pożądane pełne uzębienie.
Zęby i język niewidoczne przy zamkniętym pysku.
Oczy: Ciemnobrązowe, owalne, lśniące i pełne wyrazu; średniej wielkości; osadzone dość szeroko, ale patrzące na wprost. Czarne obwódki powiek.
Uszy: Średniej wielkości, zwisające; u psów dorosłych dobrze opiórowane. Osadzone dość wysoko. Pożądane lekkie uniesienie uszu przy nasadzie; uszy nie mogą jednak „fruwać”. Duże, ciężkie i nisko osadzone uszy są nietypowe.

SZYJA: Umiarkowanie krótka, silna i dobrze osadzona. Pokryta grzywą / kryzą / obfitszą u psów, niż u suk.

TUŁÓW: Długość od kłębu do nasady ogona przekracza nieco wysokość w kłębie.
Grzbiet: Prosty.
Żebra: Dobrze wysklepione.

OGON: Osadzony wysoko, z obfitym pióropuszem, w ruchu noszony wesoło zakręcony lub zagięty nad grzbietem. (Ogon opuszczony w spoczynku nie jest wadą).

KOŃCZYNY
KOŃCZYNY PRZEDNIE: O umiarkowanie mocnym kośćcu; lekko wygięte, ale dobrze związane w barkach.
Łopatki: Dobrze ukątowanee.

KOŃCZYNY TYLNE: Dobrze ukształtowane i mocne.
Staw kolanowy: Umiarkowanie kątowany.
Stawy skokowe: Nisko nad podłożem; widziane z tyłu – proste.

ŁAPY: Zajęcze. Małe, kształtne, z owłosieniem pomiędzy palcami, często sięgającym poza obręb łapy. Okrągłe, kocie łapy – niepożądane.

CHÓD/RUCH : Szybki, równomierny, swobodny, pewny.

SZATA
WŁOS: Włos okrywowy jedwabisty, gładki na pysku i przodzie kończyn; umiarkowanie długi na tułowiu, raczej płasko przylegający. Podszycie delikatne, gęste. Uszy i tył kończyn przednich – z obfitym piórem. Ogon i pośladki bogato i obficie okryte dłuższym włosem. Niepożądane zbyt obfite owłosienie. Suki owłosione słabiej i z
mniejszą kryzą, niż samce.

MAŚĆ: Wszystkie kolory i ich zestawienia – dozwolone.
WIELKOŚĆ I CIĘŻAR CIAŁA : Wysokość – około 25,4 cm.
Masa: idealna – od 4,1 do 6,8 kg.

WADY: Wszelkie odstępstwa od wyżej wymienionych cech należy uznać za wady, których ocena powinna być proporcjonalna względem ich stopnia i zasięgu oraz wpływu na zdrowie i dobrostan psa. Każdy pies, przejawiający fizyczne lub psychiczne nieprawidłowości, powinien zostać zdyskwalifikowany.

Uwaga: Samce powinny mieć dwa normalnie wykształcone jądra, całkowicie opuszczone do moszny.

Zdjęcia:
zdjęcia zródło 1: http://commons.wikimedia.org/wiki/File:TibetanSpanielBuddy.jpg, autor: http://commons.wikimedia.org/wiki/User:Ras67, licenacja: http://en.wikipedia.org/wiki/en:Creative_Commons