shar pei - wzorzec rasy

Wzorzec FCI nr 309 SHAR PEI

KRAJ POCHODZENIA Chiny
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA : 14.04.1999
PRZEZNACZENIE: Pies myśliwski i stróżujący.
KLASYFIKACJA FCI: Grupa 2 Sznaucery, pinczery. molosy, szwajcarskie psy pasterskie, rasy pokrewne. Sekcja 2. l Molosy, typ dogowaty.

Nie podlegają próbom pracy.

WYGLĄD OGÓLNY: Aktywny, zwarty pies średniej wielkości, o kwadratowej sylwetce. Pofałdowana skóra na czaszce i kłębie, małe uszy i "hipopotamia" kufa nadają mu unikalny wygląd. Psy większe i mocniejsze niż suki.

ISTOTNE PROPORCJE: Wysokość w kłębie Shar Peia jest niemal równa długości ciała, mierzonego od łopatki do guza kulszowego. zwłaszcza u psów. Długość kufy jest niemal równa długości czaszki.

GŁOWA: Raczej duża w stosunku do wielkości tułowia. Skora na czole tworzy zmarszczki przechodzące na policzki i niżej tworząc podgardle.

MÓZGOCZASZKA:
CZASZKA: Płaska i szeroka.
STOP: Umiarkowany.

TRZEWIOCZASZKA:
NOS: Duży i szeroki, pożądany czarny, ale każdy kolor dopuszczalny stosownie do umaszczenia. Szerokie, rozwarte nozdrza.
KUFA: Charakterystyczna dla rasy. Szeroka od nasady do wierzchołka nosa, nigdy zbieżna. Wargi i kufa dobrze wypełnione. Wybrzuszenie u nasady nosa dopuszczalne.
PYSK: Pożądane niebiesko-czarne, - język, podniebienie, dziąsła i wargi. Różowe plamy na języku dopuszczalne. Cały język różowy w wysokim stopniu niepożądany. U psów o jasnym umaszczeniu cały język jest jednolicie lawendowy.
SZCZĘKI/ZĘBY: Szczęki mocne, dokładny zgryz nożycowy, tzn. górne siekacze szczelnie przykrywają dolne i są pionowo ustawione w szczękach. Wypełnienie dolnej wargi nie powinno być na tyle duże aby wpływało na zgryz.
OCZY: Ciemne, w kształcie migdałów, o groźnym wyrazie. Jaśniejsze oczy dopuszczalne przy jasnym umaszczeniu. Skóra, fałdy i włosy otaczające oczy nie mogą zaburzać funkcjonowania oczu i powiek. Jakikolwiek ślad podrażnienia gałki ocznej, spojówki albo powiek w wysokim stopniu niepożądany. Oczy wolne od entropium.
USZY: Bardzo małe, dość grube, w kształcie trójkątów równobocznych, lekko zaokrąglone na końcach, wysoko osadzone, końcówki skierowane w stronę oczu, osadzone dokładnie nad nimi, szeroko, przylegające do czaszki. Stojące uszy w wysokim stopniu niepożądane.

SZYJA: Średniej długości, mocna, dobrze osadzona na łopatkach. Luźna skóra pod szyją, ale nie przesadnie.

TUŁÓW: Fałdy skóry na tułowiu u dorosłego psa w wysokim stopniu niepożądane, oprócz fałd na kłębie i u nasady ogona, gdzie są one umiarkowanie wykształcone.

LINIA GÓRNA: Lekko opadająca za kłębem; dalej wznosi się nieznacznie do lędźwi.

GRZBIET: Krótki, mocny.

LĘDŹWIE: Krótkie, szerokie, lekko wysklepione.

ZAD: Raczej prosty.

KLATKA PIERSIOWA: Szeroka i głęboka.

LINIA DOLNA: Lekko uniesiona w partii lędźwiowej.

OGON: Gruby i okrągły u nasady, stopniowo zwężający się do końca. Bardzo wysokie osadzenie ogona jest cechą charakterystyczną rasy. Może być noszony wysoko i zakręcony, ściśle skręcony albo słabo zwinięty noszony na boku. Brak lub skrócenie ogona w wysokim stopniu niepożądane.

KOŃCZYNY PRZEDNIE: Proste, średniej długości, o mocnym kośćcu. Skóra na przednich kończynach bez śladu fałd.
ŁOPATKI: Umięśnione, ustawione ukośnie.
NADGARSTKI: Lekko pochylone, mocne i elastyczne.

KOŃCZYNY TYLNE: Umięśnione, mocne, umiarkowanie katowane, oglądane z tyłu prostopadle ustawione do podłoża i równolegle do siebie. Fałdy skóry na udzie i podudziu, śródstopiu podobnie jak zgrubienia skóry na stawach skokowych niepożądane.
PIĘTY: Nisko ustawione.

ŁAPY: Średniej wielkości, zwarte, nie płaskie. Palce dobrze wysklepione. Na tylnych łapach brak ostróg.

RUCH: Pożądanym ruchem jest kłus. Krok swobodny, wyważony. dynamiczny z długim wykrokiem, mocnym napędem tylnych kończyn. Łapy stawiane nieco zbieżnie przy zwiększonej szybkości. Sztywny krok niepożądany.

SZATA:

WŁOS: Charakterystyczny dla rasy: krótki, szorstki i szczeciniasty. Włos jest prosty i nastroszony, ale na kończynach najczęściej przylegający. Brak podszerstka. Włos różnej długości od l do 2,5 cm. Nigdy nie korygowany.
UMASZCZENIE: Wszystkie jednolite kolory oprócz białego dopuszczalne. Ogon i tylna strona ud może być jaśniejsza. Ciemniejszy odcień na grzbiecie i na uszach dopuszczalny.

WIELKOŚĆ: Wzrost: 44-51 cm w kłębie (17,5-20 ins)

WADY: Każde odstępstwo od wzorca należy traktować jako wadę. Jej ocena powinna być proporcjonalna do stopnia tego odstępstwa.

POWAŻNE WADY:
Zgryz inny niż nożycowy (niewielki tyłozgryz dopuszczalny)
Niewypełniona kufa.
Plamisty język (nie dotyczy różowych plam).
Duże uszy.
Nisko osadzony ogon.
Włos dłuższy niż 2,5 cm.

WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
Płytka kufa z wyraźnym tyłozgryzem; przodozgryz. Cały różowy język. Dolna warga zawinięta tak, że zakłóca prawidłowość zgryzu. Okrągłe, wyłupiaste oczy. Entropium, ektropium. Skóra, fałdy albo włosy zakłócające normalne funkcjonowanie oczu. Stojące uszy. Skrócony ogon lub jego brak. Ciężkie fałdy skóry na tułowiu (oprócz kłębu i nasady ogona) i kończynach. Niejednomaściste umaszczenie (albinotyczne, pręgowane. łaciate, czarne podpalane, czaprakowe).

UWAGA: Psy muszą mieć dwa, normalnie rozwinięte jądra, w pełni usytuowane w mosznie.

Jakakolwiek widoczna ingerencja chirurgiczna (zwłaszcza dotycząca warg i powiek) powoduje, że pies nie podlega ocenie.