Wzorzec FCI nr 306
ŁAJKA ZACHODNIOSYBERYJSKA
(Zapadno-Sibirskaïa Laïka / West Siberian Laika)
TŁUMACZENIE : Olga Jakubiel.
POCHODZENIE: Rosja.
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: 03.06.1980.
UŻYTKOWOŚĆ: Wielostronny pies myśliwski.
KLASYFIKACJA F.C.I. : Grupa 5 Szpice i psy ras pierwotnych.
Sekcja 2 Nordyckie psy myśliwskie.
Podlegają próbom pracy.
ZARYS HISTORII RASY: Rasa ta została ukształtowana poprzez krzyżowanie blisko spokrewnionych chantejskich i mansejskich odmian łajki z psami rosyjskich myśliwych z północnego Uralu i
zachodniej Syberii. Oprócz łowieckich terenów, z których pochodzi rasa, rozpowszechniła się ona także w środkowych obszarach Rosji; populacja psów tej rasy jest tam liczna; psy te hoduje się w dużych hodowlach. Na terenach łowieckich istnieją specjalne placówki, zajmujące się hodowlą łajki zachodniosyberyjskiej.
WRAŻENIE OGÓLNE : Średniej wielkości; mocnej i kształtnej budowy. Mocny, lecz nie masywny czy toporny kościec. Mocne i dobrze rozwinięte mięśnie.
ISTOTNE PROPORCJE : Współczynnik proporcji (długość tułowiax wysokość w kłębie): psy – 103-107, suki – 104-108.
USPOSOBIENIE/TEMPERAMENT : Zrównoważony, żywy.
GŁOWA: Nieduża.
OKOLICA MÓZGOCZASZKI :
Czaszka: Przypominająca kształtem trójkąt równoboczny.
Stop: Przejście od czaszki do kufy – płynne, ledwie zauważalne.
OKOLICA TWARZOCZASZKI:
Kufa: Długa i spiczasta. Wargi suche, ściśle przylegające.
Szczęka i żuchwa oraz uzębienie : Białe, duże zęby; zgryz nożycowy.
Oczy: Owalne, skośne, ciemnego koloru.
Uszy: Stojące, wysoko osadzone, spiczaste.
SZYJA: Umięśniona, sucha.
TUŁÓW:
Kłąb: Bardzo wyraźnie zaznaczony.
Grzbiet: Mocny, prosty.
Lędźwie: Krótkie, gibkie.
Zad: Szeroki, umięśniony, nieco opadający.
Klatka piersiowa: Dobrze rozwinięta.
Brzuch: Nieco podciągnięty.
OGON: Mocno zawinięty; noszony nad grzbietem lub pośladkami.
KOŃCZYNY:
KOŃCZYNY PRZEDNIE : Długie kończyny; umięśnione, ukośne łopatki; niedługie, nieco pochyłe śródręcze.
KOŃCZYNY TYLNE : Umięśnione, mocne, z dobrze ukątowanym stawem skokowym. Palce szczątkowe powinny być usunięte.
ŁAPY: Owalne, wysklepione, ze zwartymi palcami.
CHÓD/RUCH : Typowy chód: krótki kłus, na przemian z galopem.
SKÓRA: Gruba, bez żadnych fałd.
SZATA:
WŁOS: Twardy włos ochronny zewnętrznej okrywy włosowej; dobrze wykształcone podszycie. Włos okrywowy prosty i gruby. Dzięki dobremu, gęstemu podszyciu, jest on nieco odstający i sprawia wrażenie bujnego. Na głowie, uszach oraz przedzie kończyn, włos jest krótki; na kłębie, szyi, łopatkach oraz tylnej części kończyn – dłuższy; tworzy brodę na kościach policzkowych, kołnierz na szyi i delikatne pióro z tyłu kończyn.
MAŚĆ: Biała, pieprz i sól, czerwona i szara we wszystkich odcieniach; dopuszczalna czarna oraz łaciata, z łatami tego samego koloru.
WIELKOŚĆ:
Wysokość w kłębie: Psy: 54-60 cm.
Suki: 52-58 cm.
WADY: Wszelkie odstępstwa od wyżej wymienionych cech należy uznać za wady, których ocena powinna być proporcjonalna względem ich stopnia i zasięgu.
WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
• Agresja lub nadmierna bojaźliwość.
Każdy pies, przejawiający fizyczne lub psychiczne nieprawidłowości, powinien zostać zdyskwalifikowany.
Uwaga: Samce powinny mieć dwa normalnie wykształcone jądra, całkowicie opuszczone do moszny.