hokkaido - wzorzec 1994

WZORZEC RASY wg. FCI

Int.Ch. Zwycięzca Świata - Eros Sumici Kridla FCI Standard nr 261

Pochodzenie: Japonia
Data publikacji obowiązującego standardu: 20.12.1994
Użytkowanie: pies myśliwski i do towarzystwa
Klasyfikacja FCI: grupa 5 szpice i psy ras pierwotnych
sekcja 5 szpice azjatyckie i rasy pokrewne

KRÓTKI RYS HISTORYCZNY:
Rasa wywodzi się ze średniej wielkości psów japońskich, towarzyszących emigrantom z Honshu (głównej wyspy japońskiej) na Hokkaido w czasie ery Kamakura (lata 40-ste XII w.), gdy rozwijała się wymiana pomiędzy Hokkaido a okręgiem Tohoku. Rasa została uznana za pomnik przyrody w 1937 r. i wzięła nazwę od miejsca swego pochodzenia. Stała się również znana jako Ainu-ken. Ainu to nazwa dawnych mieszkańców Hokkaido, hodujących te psy do polowań na niedźwiedzie i inną zwierzynę. Budowa ciała hokkaido umożliwia mu przetrzymywanie srogiego zimna i obfitych opadów śniegu. Wskazuje to na celność opinii o tych psach i na wielką ich żywotność.

WRAŻENIE OGÓLNE:
Średniej wielkości pies, z silnie zaznaczonym dymorfizmem płciowym (drugorzędne cechy płciowe), dobrze wyważony, o mocnej budowie i dobrej kości. Mięśnie twarde i wyrzeźbione.

WAŻNE PROPORCJE:
Stosunek wysokości w kłębie do długości tułowia wynosi 10 : 11. Stosunek długości czaszki do długości grzbietu nosa wynosi 3:2. Długość czaszki równa szerokości w policzkach wynosi ok. jednej czwartej wysokości w kłębie.

ZACHOWANIE I USPOSOBIENIE:
Pies o godnej uwagi wytrzymałości, cechuje go godność i prostoduszność. Z usposobienia wierny, łagodny, bardzo czujny i śmiały.

GŁOWA:
Mózgoczaszka: Czaszka i czoło szerokie i lekko płaskie.
Stop płytki, ale zaznaczony.
Trzewioczaszka: Nos czarny, przy białej sierści dozwolony cielisty; grzbiet nosa prosty.
Kufa klinowata.
Wargi przylegające, z czarnymi krawędziami.
Uzębienie mocne, zgryz nożycowy.
Policzki dobrze rozwinięte.
Oczy względnie małe, prawie trójkątne, szeroko rozstawione, koloru brązowego.
Uszy małe, trójkątne, lekko nachylone do przodu i mocno spiczaste.

SZYJA:
Potężna i muskularna, bez podgardla.

TUŁÓW:
Kłąb wysoki.
Grzbiet prosty i mocny.
Lędźwie umiarkowanie szerokie i muskularne.
Zad odpowiednio ścięty.
Klatka piersiowa: przedpiersie dobrze rozwinięte. Klatka piersiowa głęboka i umiarkowanie szeroka; żebra o dobrej elastyczności.
Brzuch dobrze podciągnięty.

OGON:
Wysoko osadzony, gruby i noszony nad grzbietem, silnie skręcony lub sierpowaty; opuszczony ogon sięga prawie do stawów skokowych.

KOŃCZYNY:
Kończyny przednie: Łopatki umiarkowanie kątowane.
Przedramiona proste, o wyraźnych konturach.
Śródręcza lekko odsiebne.
Kończyny tylne: potężne.
Stawy skokowe mocne, wytrzymałe, dostatecznie silne.
Łapy/stopy: palce dobrze wysklepione i ściśle zwarte; poduszki twarde i elastyczne; pazury twarde, koloru czarnego lub ciemnego.

CHÓD:
Żywy, szybki, lekki i sprężysty.

OKRYWA WŁOSOWA:
Włos okrywowy twardy, sztywny i prosty; podszerstek miękki i gęsty. Włos na ogonie dosyć długi i sterczący.
Umaszczenie: sezamowe, pręgowane, rude, czarne, czarne podpalane, białe.

WIELKOŚĆ:
Wysokość w kłębie:
psy 48,5 - 51,5 cm,
suki 45,5 - 46,5 cm.

WADY:
Jakiekolwiek odchylenie od powyższych ustaleń powinno być uznane za wadę, a waga jaką się do niej przywiązuje, musi być proporcjonalna do stopnia odchylenia.
- lekki tyłozgryz lub przodozgryz,
- wyraz przeciwnej płci (suczy samiec, samcza suka)

WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
- zdecydowany tyłozgryz lub przodozgryz
- nie spiczaste uszy
- wiszący lub krótki ogon
- bojaźliwość

UWAGA:
Psy muszą posiadać dwa wyraźnie prawidłowe jądra w pełni opuszczone do moszny.
Błękitno-czarne (sine) zabarwienie języka nie jest uznawane za wadę (dopuszczalne).