CHIHUAHUA - wzorzec rasy

Standard FCI Nr 218
CHIHUAHUA
(Chihuahueño)

KRAJ POCHODZENIA : Meksyk.
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: 24.03.2004.
UŻYTKOWANIE : Pies do towarzystwa.
KLASYFIKACJA FCI : Grupa 9 Psy ozdobne i do towarzystwa
Sekcja 6 Chihuahueño.
Bez prób pracy.

KRÓTKI RYS HISTORYCZNY : Chihuahua jest uznawany za najmniejszą rasę świata a nosi nazwę największego stanu Republiki Meksyku (Chihuahua). Przypuszcza się, że psy te żyły w stanie dzikim i w okresie cywilizacji Tolteków zostały schwytane i oswojone przez tubylców. Podobizny ozdobnego psa zwanego « Techichi », który żył w mieście Tula były używane jako ozdoby obiektów architektonicznych w mieście. Posągi te przedstawiają psy bardzo podobne do współczesnego Chihuahua.

WRAŻENIE OGÓLNE : Pies tej rasy ma zwarty korpus. Niezwykle ważny jest fakt, że jego czaszka jest wysklepiona w kształcie jabłka i że nosi on swój umiarkowanie długi ogon bardzo wysoko, bądź to zagięty, bądź też w kształcie półkola z końcową częścią ogona skierowaną w stronę lędźwi.

ISTOTNE PROPORCJE : długość ciała nieznacznie większa niż wysokość w kłębie. Pożądany jest jednak prawie kwadratowy tułów, szczególnie u samców. U suk, ze względu na funkcje rozrodcze, dopuszczalny jest nieco dłuższy tułów.

ZACHOWANIE / TEMPERAMENT : żywy, czujny, ruchliwy i bardzo odważny.

GŁOWA
OKOLICA MÓZGOCZASZKI:
Czaszka: wyraźnie zaokrąglona głowa w kształcie jabłka (cecha charakterystyczna rasy) raczej bez ciemiączka, choć małe ciemiączko jest dozwolone.
Stop : wyraźnie zaznaczony, głęboki i szeroki, z wypukłym czołem ponad nasadą kufy.
OKOLICA TWARZOCZASZKI :
Nos : dopuszczalny każdy kolor. Umiarkowanie krótki, zadarty nieznacznie do góry.
Kufa : krótka, z profilu prosta, szeroka u nasady, zwężająca się w kierunku koniuszka.
Wargi : suche, ściśle przylegające.
Policzki : nieznacznie rozwinięte, bardzo suche.
Zgryz/Uzębienie : zgryz nożycowy lub cęgowy. Tylozgryz, przodozgryz, jak również wszystkie inne wadliwe typy zgryzu muszą być surowo oceniane.
Oczy : duże, okrągławe w kształcie, bardzo wyraziste, nie wyłupiaste, bardzo ciemne. Oczy jaśniejsze są dopuszczalne, ale niepożądane.
Uszy : duże, stojące, rozwarte, szerokie u nasady, zwężają się stopniowo ku zaokrąglonym nieco końcom. W spoczynku nachylone na bok pod kątem 45°.
SZYJA : górna linia nieco łukowata.
Długość : średniej długości.
Kształt : grubsza u psów niż u suk.
Skóra : bez łałoku. U odmiany długowłosej obecność dłuższego włosa tworzącego kryzę jest nadzwyczaj pożądana.

TUŁÓW : zwarty i mocnej budowy.
Linia grzbietu : prosta.
Kłąb : tylko lekko zaznaczony.
Grzbiet : krótki i mocny.
Lędźwie : mocno umięśnione.
Zad : szeroki i mocny; prawie płaski lub nieznacznie opadający.
Klatka piersiowa : szeroka i głęboka, żebra mocno wysklepione.
Widziana z przodu pojemna lecz nieprzesadnie. Widziana z boku sięga do łokci. Nie beczkowata.
Linia dolna : utworzona przez wyraźnie podciągnięty brzuch. Brzuch bez talii dopuszczalny, lecz niepożądany.

OGON : osadzony wysoko, płaski w wyglądzie, umiarkowanej długości; szeroki u nasady, zwężający się stopniowo w kierunku koniuszka. Sposób noszenia ogona jest ważną cechą charakterystyczną rasy: w ruchu jest noszony wysoko, nieco zagięty, bądź w postaci półkola, z końcówką skierowaną ku lędźwiom, co przydaje tułowiowi równowagę. Nigdy nie powinien być noszony między tylnymi nogami, ani zakręcony poniżej linii grzbietu. Szata na ogonie zależy od odmiany i powinna być sharmonizowana z szatą na tułowiu. U odmiany długowłosej szata na ogonie tworzy pióro. W spoczynku ogon jest opuszczony i tworzy niewielkie, haczykowate zagięcie.

KOŃCZYNY
KOŃCZYNY PRZEDNIE : proste i dobrej długości; widziane z przodu tworzą linię prostą z łokciami. Widziane z boku są prostopadłe do podłoża.
Barki : smukłe i umiarkowanie umięśnione. Dobre kątowanie między łopatką, a kością ramienną.
Łokcie : mocne i przylegające ściśle do tułowia, co zapewnia swobodny ruch.
Nadgarstki : nieznacznie ugięte, mocne i giętkie.
KOŃCZYNY TYLNE : dobrze umięśnione z długimi kośćmi, prostopadłe do podłoża i równoległe w stosunku do siebie, z dobrym kątowaniem w stawach biodrowych, kolanowych i skokowych, w harmonii z kątowaniem kończyn przednich. Stawy skokowe : ścięgna Achillesa krótkie i dobrze wykształcone; widziane z tyłu są dość szeroko rozstawione i prostopadłe do podłoża.
ŁAPY : bardzo małe i owalne, z palcami rozstawionymi lecz nie płaskimi ( ani zajęcza, ani kocia łapa) . Pazury szczególnie mocno łukowate i umiarkowanie długie. Opuszki dobrze wykształcone i bardzo elastyczne. Palce dodatkowe muszą być usunięte, z wyjątkiem krajów, gdzie taki zabieg jest zabroniony prawem.

RUCH / CHODY : kroki są długie, sprężyste, energiczne i żwawe z długim wykrokiem i mocną akcją tyłu. Oglądane z tyłu, kończyny tylne powinny być prowadzone prawie równolegle w stosunku do siebie, tak, żeby ślady stóp pokrywały się ściśle ze śladami łap przednich. Wraz z przyśpieszonym tempem ruchu kończyny wykazują tendencję do zbieżności w kierunku środka ciężkości (ruch jednośladowy). Ruch pozostaje swobodny i sprężysty bez widocznego wysiłku, z głową uniesioną do góry i prostym grzbietem.

SKÓRA : gładka i elastyczna na całym ciele.
SZATA
OWŁOSIENIE : w rasie tej są dwie odmiany szaty.
• krótkowłosa : szata jest krótka, przyległa na całym ciele. Jeśli jest podszycie, włos jest nieco dłuższy; rzadsza szata w okolicy gardła i podbrzusza jest dopuszczalna; nieco dłuższy włos na szyi i ogonie, krótki na pysku i uszach. Szata jest błyszcząca, a jej struktura miękka. Psy bezwłose nie są tolerowane.
• długowłosa : szata powinna być delikatna i jedwabista, prosta lub lekko falista. Podszycie pożądane niezbyt gęste. Szata jest dłuższa, tworzy pióra na uszach, szyi, tylnych partiach kończyn przednich i tylnych, na łapach i ogonie. Psy z przesadnie długą i przesadnie obfitą szatą nie są akceptowane.
KOLOR : wszystkie kolory, we wszystkich możliwych odcieniach i kombinacjach są dopuszczalne.

WAGA : w tej rasie brana jest pod uwagę tylko waga, nie wzrost.
Idealna waga : między 1.5 a 3 kg.
Jednak psy między 500 gr a 1,5 kg są akceptowane. Okazy ważące ponad 3 kg powinny być dyskwalifikowane.

WADY: wszelkie odstępstwa od powyższych cech powinny być uznane za wady, których ocena powinna pozostawać w ścisłej proporcji do ich stopnia.
• Brakujące zęby
• Podwójne zęby (przetrwałe zęby mleczne)
• Deformacje żuchwy lub szczęki
• Wąskie, spiczaste uszy
• Krótka szyja
• Długi tułów
• Karpiowaty lub łękowaty grzbiet (lordoza lub kifoza)
• Stromy zad
• Wąska klatka piersiowa, płaskie, słabo wysklepione żebra
• Ogon: nieprawidłowo osadzony, krótki lub zakręcony
• Krótkie kończyny
• Odstające łokcie
• Zbyt wąskie ustawienie kończyn tylnych
POWAŻNE WADY:
• Wąska czaszka
• Małe oczy, oczy głęboko osadzone lub wyłupiaste
• Długa kufa
• Tyłozgryz lub przodozgryz
• Zwichnięcie rzepki
WADY ELIMINUJĄCE :
• Psy agresywne lub przesadnie lękliwe
• Psy w typie lekkim (typ „jelenia”, o nietypowej i krańcowo wysublimowanej budowie: delikatna głowa, długa szyja, wysmukłe ciało, długie kończyny)
• Psy z dużym ciemiączkiem
• Uszy wiszące, małe
• Ekstremalnie wydłużone ciało
• Brak ogona.
• U odmiany długowłosej: psy z przesadnie długą i przesadnie obfitą szatą
• U odmiany krótkowłosej: miejsca bez sierści (łysiny)
• Waga ponad 3 kg

Każdy pies wykazujący oczywiste wady fizyczne lub zaburzenia zachowania powinien być zdyskwalifikowany.

UWAGA: samce powinny mieć dwa normalnie wyglądające jądra, całkowicie opuszczone do worka mosznowego

Powyższa poprawiona wersja wzorca obowiązuje od września 2004 roku.