Border collie - wzorzec

Wzorzec FCI nr 297
BORDER COLLIE
Kraj pochodzenia: Wielka Brytania
Data publikacji obowiązującego wzorca: 08.09.1988

Użytkowanie: Pies owczarski.
Klasyfikacja FCI: Grupa 1 - Psy pasterskie i zaganiające.
Sekcja 1 - Psy pasterskie.
Próby pracy wymagane.

WYGLĄD OGÓLNY:
Harmonijny, o eleganckich liniach, łączy klasę, wdzięk i budowę dostatecznie mocną, aby zapewniała odpowiednią wytrzymałość.
Niepożądana budowa ciężka lub subtelna i wiotka.

ZACHOWANIE - TEMPERAMENT:
Wytrzymały, zdolny do ciężkiej pracy pies owczarski, bardzo łatwy do układania. Bystry, ożywiony, szybko reagujący, inteligentny. Nie może być nerwowy ani agresywny.

GŁOWA:
Czaszka dość szeroka, guz potyliczny niewidoczny. Policzki wyraźne. Kufa zwęża się ku nosowi, jest dość krótka i mocna. Długość mózgoczaszki mniej więcej równa długości trzewioczaszki. Stop bardzo wyraźny. Nos czarny, z wyjątkiem psów czekoladowych i czerwonych, u których jest czekoladowy i błękitnych, u których jest łupkowoszary. Nozdrza szerokie.
Oczy: Szeroko rozstawione, owalne, średniej wielkości, brązowe, tylko u psów marmurkowych oczy mogą być całkowicie lub częściowo niebieskie. Wyraz łagodny, bystry i inteligentny.
Uszy: Średniej wielkości i twardości, szeroko osadzone, stojące lub częściowo załamane, ruchliwe.
Uzębienie: Szczęki i zęby mocne, komplet siekaczy styka się w zgryzie nożycowym.

SZYJA:
Odpowiednio długa, mocna, dobrze umięśniona, lekko łukowato wygięta, grubsza u nasady.

KOŃCZYNY PRZEDNIE:
Oglądane z przodu równoległe, przy oglądaniu z boku śródręcza lekko nachylone. Kościec mocny, ale nie ciężki. Łopatki ustawione skośnie, łokcie przylegające do tułowia.

TUŁÓW:
Dobrze umięśniony, żebra dobrze wysklepione, klatka piersiowa głęboka i dosyć szeroka, lędźwie dobrze umięśnione, słabizna głęboka, nie podkasana. Długość tułowia nieco większa od wysokości w kłębie.

KOŃCZYNY TYLNE:
Dobrze umięśnione, zad łagodnie opada do nasady ogona. Uda długie, szerokie i mocno umięśnione, stawy kolanowe mocno kątowane, stawy skokowe dobrze kątowane i nisko umiejscowione. Śródstopia prostopadłe do podłoża i równoległe wobec siebie, gdy patrzeć na nie z tyłu.

ŁAPY:
Owalne, opuszki grube, mocne i sprężyste, palce zwarte i wysklepione. Pazury krótkie i mocne.

OGON:
Dość długi, ostatnim kręgiem sięga przynajmniej stawu skokowego, nisko osadzony, bogato owłosiony, z końcem zakręconym do góry, stanowi ładne wykończenie sylwetki. Przy pobudzeniu może być wzniesiony, ale nigdy zakręcony nad grzbietem.

CHODY:
Swobodny, płynny i niezmordowany, skradający się, łapy podnoszone jak najniżej. Każdy krok ma świadczyć o zdolności do szybkiego ruchu.

OKRYWA WŁOSOWA:
Sierść: Dwie odmiany: średniodługa i krótka. W każdym przypadku włos okrywowy gęsty, średniej twardości, podszerstek miękki i gęsty, dający ochronę przed niepogodą. Sierść średnio długa tworzy grzywę, portki i pióro na ogonie. Na głowie, uszach, przednich nogach (poza piórami) i tylnych poniżej stawu skokowego sierść krótka i gładka.
Umaszczenie: Dopuszczalne rozmaite umaszczenia, ale biel nie może przeważać.

WZROST:
Idealny wzrost to 53 cm dla psa, dla suki nieco mniej.

WADY:
Wszystkie odstępstwa od tego, co podano powyżej, powinny być traktowane jako wady, powodujące odpowiednie obniżenie oceny.

UWAGA:
Samce muszą mieć dwa, prawidłowo wykształcone jądra, całkowicie umieszczone w worku mosznowym.