Canicross - bieganie z psem

Dla normalnego funkcjonowania organizmu tak psa jak i człowieka potrzebny jest ruch. Dotyczy to zwłaszcza psów ras pracujących, dla których brak możliwości wybiegania się jest poważną przeszkodą w rozwoju i przyczyną kłopotów wychowawczych.
W naturalnym otoczeniu przeciętny pies paterski przemierza około 60 km dziennie. Psy myśliwskie czy zaprzęgowe to także niespożyci biegacze.
Aby zrekompensować psu niedostatek ruchu, a także i po to, aby utrzymać się w dobrej kondycji, wielu właścicieli decyduje się na uprawianie sportu lub dłuższych terenowych wycieczek z psem.
Najprostszą formą tego rodzaju aktywności jest canicross - bieganie z psem przypiętym do swojego pana za pomocą uprzęży i specjalnej liny z amortyzatorem lub dogtrekking - turystyka piesza.
Aby uprawiać dogtrekking lub canicross potrzebne są w zasadzie dobre chęci i kilka prostych akcesoriów. Podstawową zaletą tych sportów jest możliwość wybiegania psa w warunkach, w których przepisy uniemożliwiają bieganie psów bez smyczy lub swobodne bieganie naraża je na niebezpieczeństwo zgubienia, dostania się pod koła jadącego samochodu lub pod lufę nadgorliwego myśliwego.
Do canicrossu i dogtrekkingu nadają się w zasadzie wszystkie psy, znacznie jednak wygodniej współpracuje się z psem przynajmniej średniej wielkości.
Bardziej ambitni zawodnicy mogą brać udział w coraz częściej rozgrywanych konkurencjach canicrossowych rozgrywanych podczas zawodów psich zaprzęgów. W wielu krajach istnieją organizacje i kluby dogtrekkingu i canicrossu dzialające na rzecz popularyzacji sportu.

Sprzęt
Wszystko co potrzeba do canicrossu, oprócz oczywiście ubioru, to buty, specjalny pas i lina z amortyzatorem oraz uprząż dla psa.

Buty
Każde buty do biegania po nieprzygotowanych trasach są dobre do canicrossu. Trzeba je oczywiście dobrać do pory roku i warunków atmosferycznych.

 

 

 

 

Pas
Można go zrobić samemu np. z uprzęży do wspinaczki skałkowej ale zdecydowanie lepiej kupić specjalny pas w dobrych sklepach z akcesoriami dla psów. Pas do canicrossu powinien być odpowiednio szeroki (przynajmniej 8 cm) i miękki w części przylegającej do pleców. Z przodu powinien być zaopatrzony w jedno lub dwa metalowe kółka lub karabinki, do których przymocowana jest lina ciągowa. Dobrze jest jeśli sposób mocowania liny umożliwia jej szybkie wypięcie w razie nagłej konieczności. Najlepsze pasy posiadają specjalne paski, które po przełożeniu pod nogami zapobiegają przesunięciu pasa do góry i umożliwiają płynną regulację punktu przyłożenia siły ciągnącego psa, który to punkt powinien być umiejscowiony poniżej pasa na wysokości bioder.

Lina z amotryzatorem
Długa na 2,5 do 4,5 m lina zawiera część amortyzującą wykonaną z solidnej gumy. Część amortyzująca jest bliżej biegacza i jej zadaniem jest wyłapywanie szarpnięć i gwałtownych napięć liny przy starcie, zatrzymaniu lub ewentualnym upadku narciarza. Amortyzator chroni plecy narciarza, ale przede wszystkim zapewnia psu komfort ciągnięcia. Lina na "psim" końcu zakończona jest pętlą z karabinkiem, do którego przypina się koniec uprzęży psa.

Uprząż
Najlepiej do canicrossu nadaje się uprząż pociągowa typu guard. Najlepiej jeśli wykonana jest z taśmy nylonowej z poduszkami ze specjalnego tworzywa zapobiegającego nasiąkaniu wodą. Uprząż guard jest także doskonała do bikejoringu, skijoringu i scooteringu. Dodatkowe ucho do przypięcia karabinka pozwala używać uprzęży jako szelek spacerowych. Można też oczywiście używać tradycyjnych szorek - uprzęży wykonanej z krzyżujących się pod brzuchem i na plecach psa kawałków taśmy. W miejscach przylegania do barków i szyji psa jest wyściełana pasami filcu, polaru lub innego, miękkiego materiału. U nasady ogona psa posiada pętlę, do której przypina się linę ciągową. Każda uprząż musi być dostosowana do wielkości psa i dobrze przylegać do jego ciała. Warto zauważyć, że inne rodzaje uprzęży, jak spacerowe szelki czy uprząż do prób uciągu do tego celu stanowczo się nie nadają.

Trening
Oczywiste jest, że przyuczenia psa do ciągnięcia ciężaru należy rozpoczynać od krótkich prób i od początku traktować jako wspaniałą zabawę. Jakkolwiek większość psów, szczególnie młodych, przejawia raczej nadmierną chęć ciągnięcia, początkowe treningi powinny być krótkie (5 - 15 min) i w łatwym płaskim i bez zakrętów terenie.

Jeżeli czujemy, że pies wie już o co chodzi możemy rozpocząć naukę zakręcania i zatrzymywania. Na początku warto ćwiczyć z psem biegnąc obok niego ze smyczą i skręcając lub zatrzymując się razem z nim. Można posłużyć się tradycyjnymi komendami maszerskimi - ghee (czyt. Dżii) w prawo ho (czyt hoo) w lewo oraz haw (czyt.houu) stój lub mieć komendy własne.

Pierwszy okres przygotowania psa, zakładając, że ćwiczymy przynajmniej 3-4 razy w tygodniu, powinien zająć 2 może 3 tygodnie.

Poważniejsze bieganie rozpoczynamy wtedy, kiedy potrafimy się w miarę dobrze porozumiewać z naszym pupilem i mamy pewność, że chce i lubi on ciągnąć.

Intensywny, sportowy trening przeprowadza się zwykle 2-3 razy w tygodniu po 1-1,5 godziny, jednak biegając dla przyjemności nie musimy przestrzegać tak surowych zasad. Ważne, żeby nasze wyprawy były dla wszystkich radosną przygodą z zachowaniem zasad zdrowej dyscypliny.

Pamiętajmy jednak, że bieganie z obciążeniem to dla naszego pupila zwiększony wydatek energii. Dlatego w okresie intensywniejszych treningów powinien otrzymać odpowiednią, energetyczną porcję pożywienia, a po każdym bieganiu wodę.

Jeżeli biegamy bardziej sportowo w trudnym terenie warto zastanowić się nad butami dla psa zapobiegającymi zranieniom łap (zraniona łapa to przerwa w bieganiu na kilka tygodni !).

Warto także przestrzegać reguły, że uprząż zakładamy psu wyłącznie wtedy, kiedy ma ciągnąć, a do zwykłych spacerów służy smycz i obroża.

żródło: http://www.karusek.com.pl/

Zgłoś swój pomysł na artykuł

Więcej w tym dziale Zobacz wszystkie