Pies Aubry'ego

Król Francji Karol V miał faworyta, rycerza Aubry'ego de Montdidier (albo de Montcresson). Względy, jakimi władca go obdarzał nie podobały się dworzaninowi nazwiskiem Macaire. Ciemną nocą zamordował on Aubry'ego w lesie Bondy, a trupa zakopał. Przeświadczony, że uniknie kary, a zyska przychylność władcy, wrócił do zamku Montargis. Nie wziął jednak pod uwagę, że rycerz posiadał wiernego czworonoga, który odnalazł zwłoki swojego pana i pozostał na miejscu, aż nie pojawiła się drużyna królewska. Wówczas rzucił się na Macaire'a. Drużynnicy odciągnęli psa, ale o zajściu poinformowali króla. Karol V zarządził sąd boży. Na położonej na Sekwanie wyspie Notre Dame stanęli Macaire i pies. Zwierzę rzuciło się do gardła przeciwnika, powaliło go na ziemię i zaczęło gryźć. Wtedy Macaire przyznał się do popełnienia zbrodni i tego samego dnia trafił w ręce kata.

Zdarzenie to Karol V upamiętnił pomnikiem w lesie Bondy, na którym wyryto łaciński napis:
„Wy, śmiertelnicy, jesteście ślepi,
Gwałcąc najświętsze uczucia,
Gdy nawet nieme zwierzę was poucza,
Aby być wdzięcznym.
Niechże więc nawet cień wasz drży ze strachu,
Gdyby was naszła chęć czynienia zła!”

Historia psa z Montargis okazała się wdzięcznym tematem literackim. W 1811 roku w lipskim czasopiśmie ukazał się poemat "Sąd Boży", a następnie Francuz Guilbert de Pierecourt stworzył melodramat Le chien de Montargis. Utwór ten zaadaptował na potrzeby sceniczne wiedeński poeta Castelli. Spektakl cieszył się ogromnym powodzeniem, publiczność przyciągał zwłaszcza jeden z aktorów - pudla Dragona. Sztukę wystawiono nawet w Teatrze Królewskim w Berlinie.

Pomnik psa Aubry’ego

Natasza
WORTAL PSY24.PL