CHART ROSYJSKI BORZOJ

Borzoje są jednymi z najwyższych psów na świecie. Ich wygląd ogólny określa imponujący wzrost, bogata szata, szlachetność sylwetki oraz elegancja w ruchu. To prawdziwy arystokrata wśród psów. Geneza rasy nie jest jednoznaczna. Najprawdopodobniej borzoj powstał ze skrzyżowania chartów starorosyjskich, krymskich oraz górskich. Data powstania rasy też nie jest do końca znana.

Według wzorca rasy wysokość w kłębie charta rosyjskiego powinna wynosić 70-82 cm, suki ok. 5 cm mniej. Jednak obecnie preferuje się psy jak najwyższe, o ile oczywiście, bardzo wysoki wzrost nie odbija się ujemnie na harmonii i wrażeniu ogólnym psa. Nie trudno więc, spotkać dziś na wystawach borzoja - samca, którego wzrost oscyluje w granicy 90 cm. U tej rasy mocno widoczny jest dymorfizm płciowy. Suki są z reguły dużo mniejsze i rzadko bywają tak imponująco owłosione jak psy.

Charakter borzoja można określić jako powściągliwy. Cechuje go dystyngowany spokój, ale i pewność siebie. W pościgu szybki i wytrwały. Nigdy nie należy zapominać, że borzoj służył w Rosji do polowania na zające, lisy, ale również i na wilki! Niech nikogo, więc, nie zmyli jego spokój i elegancja. W walce borzoj może okazać się groźnym przeciwnikiem, gdyż mimo pozorów, jest on silnym psem, który gdy trzeba nie stroni od walki. Lekceważenie jego siły jest dużym błędem.

W domu borzoj to spokojny, wręcz flegmatyczny pies. Jest niehałaśliwy, co nie oznacza, że nie jest dobrym stróżem. Szczeka mało, ale ma wrodzoną chęć do obrony. Przekonaliśmy się o tym osobiście. Oddany swojej rodzinie jest przyjemnym łagodnym towarzyszem. Potrafi być niesamowitym pieszczochem, ale tylko w stosunku do swojej rodziny. W stosunku do obcych borzoj zawsze zachowuje nieufność i dystans.

Charty rosyjskie są odporne na warunki klimatyczne. Mogą przebywać cały rok na dworze, gdyż dobrze znoszą niskie temperatury. Padający deszcz i śnieg nie robią na nich żadnego wrażenia.

Bogumiła Komorowska, www.wladcatraw.republika.pl

KRÓTKI RYS HISTORYCZNY: Russkaja Psowaja Borzaja jest integralną częścią kultury narodowej i historii Rosji już od IX wieków. Kroniki francuskie z XI wieku zaświadczają, że trzy barzoje przybyły do Francji wraz z córką Wielkiego Księcia kijowskiego Anną Jarosławną, która została żoną Henryka I. Wśród ich właścicieli i hodowców było wiele znanych osób, w tym carowie i poeci : Piotr Wielki, Mikołaj II, Puszkin, Turgieniew. Ogromne znaczenie miało powstanie słynnej hodowli "Perszinskaja Ochota" przez światłych hodowców - Wielkiego Księcia Mikołaja i Dymitra Valtseva. Od końca XIX wieku spotyka się borzoje w największych hodowlach Europy i Ameryki.

WYGLĄD OGÓLNY: Jest to pies o arystokratycznym wyglądzie, dużych rozmiarów, jednocześnie suchej i mocnej budowy, o bardzo nieznacznie wydłużonych proporcjach. Suki są zwykle dłuższe od samców. Kościec mocny, ale nie masywny. Kości są dość płaskie, muskulatura sucha, dobrze rozwinięta, zwłaszcza na udach, ale niezbyt wyraźnej rzeźbie. Harmonia kształtów i ruchu jest najważniejsza.

WAŻNE PROPORCJE: U samców wysokość w kłębie jest równa lub nieco większa od wysokości w guzach kulszowych. U suk te wysokości są równe. Wysokość w kłębie powinna być nieco mniejsza od długości tułowia. Głębokość klatki piersiowej jest w przybliżeniu równa połowie wysokości w kłębie. Długość kufy od stopu do wierzchołka nosa jest równa lub nieco większa do długości czaszki od guza potylicznego do stopu.

ZACHOWANIE / CHARAKTER: W życiu codziennym borzoj ma charakter zrównoważony i spokojny. Na widok zwierzyny jest podniecony. Ma przeszywający wzrok i widzi z dużych odległości. Jego reakcja jest bardzo gwałtowna.

GŁOWA: Sucha, długa, wąska, arystokratyczna. Widziane z profilu linie czaszki i kufy tworzą długą linię lekko wypukłą. Linia grzebienia potylicznego jest prosta lub lekko pochylona w stronę guza potylicznego, który jest dobrze zaznaczony. Głowa jest tak elegancka i sucha, że przez skórę widoczne są większe żyły.

OKOLICA CZASZKI: Czaszka: Wąska, widziana od góry wydłużona, owalnego kształtu. Widziana z profilu prawie płaska. Stop: Bardzo słabo zaznaczony

OKOLICA TWARZOWA Wierzchołek nosa: Wierzchołek nosa duży, ruchliwy, wyraźnie wystający poza szczękę. Grzbiet nosa długi, wypełniony na całej długości, w pobliżu wierzchołka nosa tworzy garbonos.
Kufa: Długość kufy od stopu do końca nosa jest równa lub nieco większa od długości czaszki mierzonej od guza potylicznego do stopu.
Wargi: Cienkie, suche, dobrze przylegające do szczęk, brzegi warg, powiek i wierzchołek nosa są czarne, niezależnie od umaszczenia.
Zęby: Białe, mocne, zgryz nożycowy lub cęgowy.
Oczy: Duże, wyraziste, koloru ciemno orzechowego lub ciemno brązowego, osadzone nieco z przodu głowy, kształtu migdałowego, szpara powiekowa nie za wąska, osadzone nieco skośnie.
Uszy: Niewielkie, giętkie, ruchliwe, osadzone powyżej linii oka i ku tyłowi, prawie na potylicy, końce uszu usytuowane są blisko siebie lub skierowane w dół wzdłuż szyi i dobrze do niej przylegające. Kiedy pies ma napiętą uwagę uszy noszone są wyżej, na boki lub ku przodowi; czasami jedno lub oba uszy są uniesione, jak "końskie uszy".

SZYJA: Długa, sucha, spłaszczona bocznie, muskularna, lekko wysklepiona, noszona dość nisko.

TUŁÓW: Kłąb: Nie zaznaczony.
Grzbiet: szeroki, muskularny, sprężysty. Grzbiet z lędźwiami i zadem tworzy łuk, który jest bardziej wyrażony u samców. Najwyższy punkt tego łuku sytuuje się pomiędzy 1-szym a 2-gim kręgiem lędźwiowym.
Lędźwie: Długie, wydatne, muskularne, umiarkowanej szerokości.
Zad: Długi, szeroki, lekko pochylony. Szerokość zadu mierzona pomiędzy guzami nie powinna być mniejsza niż 8 cm.
Klatka piersiowa: Na przekroju owalna, nie jest wąska, ale nie jest szersza od zadu. Długa, pojemna, sięga prawie do łokcia. W okolicy łopatek jest bardziej płaska, następnie stopniowo rozszerza się aż do żeber rzekomych, które są krótkie, widziane z profilu stanowią początek podkasania. Żebra są długie, lekko wydatne. Klatka piersiowa jest bardziej wypukła w stosunku do stawu barkowego.
Brzuch: Mocno podkasany. W stronę brzucha linia dolna gwałtownie unosi się ku górze. OGON:
Sierpowaty lub szablasty, nisko osadzony, wąski, długi, przeciągnięty pomiędzy tylnymi kończynami powinien sięgać do guza biodrowego. Jest ozdobiony obfitym pióropuszem. Kiedy pies stoi ogon opada ku dołowi. W akcji noszony jest uniesiony, ale nie powyżej linii grzbietu.

KOŃCZYNY:
KOŃCZYNY PRZEDNIE: Suche, muskularne, widziane z przodu idealnie proste i równoległe. Wysokość kończyn przednich mierzona od łokcia do podłoża jest równa lub nieco większa od polowy wysokości w kłębie.
Łopatki: Łopatki są długie i ukośnie ustawione.
Ramię: umiarkowanie ukośne, jego długośc jest nieco większa od długości łopatek. Kąt łopatkowo-ramienny dobrze wyrażony.
Łokcie: Znajdują się w płaszczyznach równoległych do pośrodkowej płaszczyzny ciała.
Przedramię: Suche, długie, w przekroju owalne, widziane z przekroju wąskie, widziane z profilu szerokie.
Śródręcze: Ustawione lekko ukośnie w stosunku do ziemi.

KOŃCZYNY TYLNE: Widziane z tyłu: proste, równoległe, nieco szerzej rozstawione od kończyn przednich. Kiedy pies stoi swobodnie pionowa linia prosta opuszczona od guza kulszowego powinna przechodzić przed środkową częścią stawu skokowego i śródstopia.
Uda: Dobrze umięśnione, długie, ukośnie osadzone. .
Podudzie: Długie, muskularne, ukośnie osadzone.
Staw kolanowy i skokowy: Dobrze rozwinięte, szerokie, suche, wszystkie kąty powinny być wyraźne.
Śródstopie: jest niedługie, ustawione prawie pionowo.
Wszystkie stawy są dobrze ukątowane

ŁAPY: Suche, wąskie, o wydłużonym owalu, tzw: "łapy zajęcze", palce wysklepione i zwarte. Pazury długie, mocne, dotykające ziemi

CHODY: Poza polowaniem typowym chodem borzoja jest wydłużony kłus, swobodny, bardzo sprężysty. Podczas polowania wyjątkowo szybki galop o foulees o duże amplitudzie.

SKÓRA Elastyczna.

SZATA:
WŁOS: Włos jedwabisty, miękki i sprężysty, falisty lub tworzący krótkie pierścienie. Na głowie, uszach i kończynach włos jest satynowy (jedwabisty, ale nie ciężki), krótki, przylegający do ciała. Na tułowiu włos jest dość długi, falisty; w okolicach łopatek i na zadzie tworzy drobniejsze pierścienie; na bokach i udach włos jest krótszy. Włos tworzący frędzla, portki, pióro na ogonie jest dłuższy.

UMASZCZENIE: Połączenia wszystkich kolorów z wyjątkiem połączeń z niebieskim, brązowym (czekoladowym) i wszystkimi pochodnymi tych kolorów. Wszystkie kolory mogą być jednolite lub łaciate. Frędzle, portki, pióro na ogonie są wyraźnie jaśniejsze od podstawowego tła maści. Przy kolorach z nalotem typowa jest czarna maska.

WIELKOŚĆ: Pożądana wysokość w kłębie 75 do 85 cm samce i 68 do 78 cm suki. U samców wysokość w kłębie jest równa lub nieco większa od wysokości od wysokości w najwyższym punkcie zadu do ziemi. U suk wysokości te są równe. Osobniki których wzrost przekracza maksymalną wysokość są dopuszczalne pod warunkiem, że zostanie zachowana typowa budowa.

WADY: Wszelkie rozbieżności z powyższym wzorcem powinny być uważane za wady powodujące obniżenie oceny w zależności od stopnia wyrażenia.
Wygląd ogólny : Konstrukcja lekka lub zbyt masywna. Wygląd zwarty lub wysokonożny. Lekki kościec. Muskulatura niedostatecznie rozwinięta.
Głowa: Ścięty stop. Wyraźnie zaznaczony klinowaty profil głowy ze względu na zbyt dużą głębokość czaszki. Szerokie czoło. Rozwinięte łuki jarzmowe. Kufa zbyt wąska. Kufa krótka. Łuki brwiowe wydatne.
Zęby: Małe, nienormalnie zużyte. Brak jednego przedtrzonowca M2 . Brak przedtrzonowców P1 lub trzonowców M3 nie jest brane pod uwagę.
Oczy małe, okrągłe, jasno orzechowe lub szpara powiekowa zbyt wąska. Zbyt silnie rozwinięta trzecia powieka.
Uszy: Nisko osadzone, nie osadzone ku tyłowi.
Szyja: Krótka, wysoko noszona.
Tułów:
Grzbiet : Wąski, z załamaniem w okolicy 11-go kręgu, zbyt silnie wysklepiony.
Lędźwie : Krótkie, proste, wąskie.
Zad : Wąski, krótki i prosty.
Klatka piersiowa : Wąska, płaska, płytka - gdy dolna linia jest znacznie powyżej łokcia.
Brzuch : Słabo podkasany.
Ogon: Osadzony wysoko lub zbyt nisko, koniec ogona tworzący pierścień, zarzucony na bok, pióro słabo rozwinięte, ogon krótki.
Kończyny przednie: Zbyt rozwarty kąt łopatkowo-ramienny. Łokcie zwrócone na zewnątrz lub do wewnątrz. Przedramię nieco krzywe. Śródręcze krótkie, zbyt ukośne lub zbyt proste. Łapy lekko odstawione na zewnątrz lub skierowane do wewnątrz.
Kończyny tylne: Nie wystarczająco głębokie ukątowanie, kąty zbyt głębokie, stawy skokowe zbyt głęboko kątowane lub zbyt spionowane. Łapy tylne skierowane do wewnątrz.
Łapy: Zbyt szerokie, zbyt okrągłe, mięsiste, grube, lub płaskie ze zbyt szeroko rozstawionymi palcami.
Skóra: niedostatecznie elastyczna.
Włos: Matowy, nastroszony; frędzle, portki, pióro na ogonie słabo rozwinięte. Włos prosty. Drobne pierścienie na całym ciele.
Umaszczenie: Cętkowanie tego samego koloru co kolor podstawowy sierści.

WADY POWAŻNE:
Wygląd ogólny: Konstrukcja miękka lub zbyt gruba. Tułów krótki. Kościec ciężki, gruby. Kości okrągłe.
Głowa: Klinowato ścięta kufa, zbyt limfatyczne tkanki
Zęby: Brak jednego przedtrzonowca P3, jednego przedtrzonowca P4 (żuchwa), trzonowca M1 (w szczęce), trzonowca M2
Oczy: Głęboko osadzone, żółte.
Uszy: Grube, zaokrąglone na wierzchołku.
Szyja: Z podgardlem lub luźną skórą w okolicy gardła. Szyja owalna w przekroju.
Grzbiet: Słaby, zbyt prosty u samców.
Zad: Bardzo wąski, bardzo krótki, całkowicie prosty.
Klatka piersiowa: Zaklęśnięta w przedniej części, klatka beczkowata.
Brzuch: Nisko opuszczony.
Ogon: Gruby, w akcji nisko noszony.
Kończyny przednie: Znaczne rozbieżności z opisem ; guzowate; przedramię okrągłe w przekroju.
Kończyny tylne: Znaczne rozbieżności z opisem.
Łapy: Szerokie, okrągłe - "łapy kocie", płaskie palce szeroko rozstawione.
Skóra: Miękka.
Włos: Nastroszony, sztywny.
Umaszczenie: Cętkowanie w innym kolorze niż kolor podstawowy.

WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
Zachowanie / charakter: Agresywność wobec ludzi.
Przydatne pazury.
Oczy: Różnobarwne.
Zęby: Przodozgryz lub tyłozgryz. Zgryz niesymetryczny. Brak jednego siekacza, kła lub łamacza (P4 w szczęce i M1 w żuchwie). Brak więcej niż 4 zębów bez względu na to jakich. Złe ustawienie jednego lub obu kłów w żuchwie, które może powodować zranienia dzięseł, szczęki lub podniebienia, gdy pysk jest zamknięty.
Ogon: W kształcie korkociągu, załamany (kręgi zrośnięte), obcięty, nawet częściowo.
Kolor: Brązowy (czekoladowy), niebieski.

UWAGA: Samce powinny mieć oba jądra normalnie wykształcone i całkowicie opuszczone do moszny.