BEDLINGTON TERRIER - Owca z sercem lwa

Historia rasy
Dawniej prawie każda rodzina robotnicza z północnej Anglii miała bedlington terriera – to z tamtych czasów pochodzą niezbyt wyszukane epitety jak 'pudel dla biednych' czy 'pociecha górnika'. Na szczęście, już o nich zapomniano, a nazwa 'owieczka' wciąż jest w obiegu!

Urodzony w Northumberland
Ten brytyjski terier o wyglądzie niedużej owieczki pochodzi z okolic miejscowości bedlington w Northumberland, hrabstwie północnej Anglii leżącym już przy granicy ze Szkocją. Do jego powstania niewątpliwie przyczynił się dandie dinmont terier i pudel, choć pewno po charcie angielskim whippecie odziedziczył charakterystyczną sylwetkę i lekki zwinny ruch gazeli. Psy te od stuleci wrosły w brytyjski krajobraz, a w końcu XVIII wieku było ich tyle, że rozpoczęto rejestrację nowo narodzonych szczeniąt, by móc później wystawić im prawidłowe rodowody.

Ulubieniec górników
Od początków Bedlington Terrier był ulubieńcem górników, który z zapałem tępił szczury w ich domach i w kopalniach. Ceniono go także jako psa myśliwskiego, gdyż ten wytrzymały pies o silnych mięśniach mierzył się bez wahania z zającami, lisami a nawet borsukami. Podczas łowów na drapieżniki bedlington był nawet odrobinę lepszy od Foksteriera, gdyż wedle powszechnej opinii był bardziej opanowany. Ale na tym nie koniec – dzięki sporemu udziałowi krwi charta i związanej z tym budowie bedlington Terier z powodzeniem startował w wyścigach.

Od izb biedaków po dworskie salony
W jaki sposób jednak górniczy "pies do wszystkiego" stał się pieskiem do towarzystwa i kanapowcem, jakim jest dzisiaj? To bardzo proste – bedlington terier podbił serce brytyjskiego High Society. Wypierany z izb biedaków przez coraz to inne rasy stał się interesującym obiektem zainteresowania dla ekscentrycznych arystokratów. To dzięki ich zabiegom hodowlanym zmienił nieco sylwetkę, uzyskując dłuższą szyję i bardziej harmonijny wygląd, podkreślony jeszcze nietypowym strzyżeniem.
Pierwszy klub rasy założony został w 1869 roku, a wkrótce potem bedlington terier wybrał się na podbój innych krajów: Kanady, USA, Niemiec i Holandii. Wszędzie zagrzał miejsce, ale nigdzie nie zdobył szerszej popularności i gdyby nie jego niecodzienny wygląd, pewno dawno by już o nim – niesłusznie – zapomniano.

Żywy sygnalizator
Angielscy górnicy cenili sobie bedlington teriera nie tylko za jego zapał w zwalczaniu szkodników i talent kłusownika, i nie za wyszukany wygląd (ich psy wyglądały daleko mniej fikuśnie niż dzisiejsze bedlingtony), ale i za... umiejętność przewidywania burzy. Psy te umiały ponoć przewidzieć burzę z piorunami na kilkadziesiąt minut przed pierwszymi błyskawicami – a ulewa z piorunami była wówczas prawdziwym niebezpieczeństwem dla prymitywnych 'biedaszybów'.

Opis
* Przyciągający wzrok wygląd
* Gruszkowata głowa
* Błyszczące i głęboko osadzone oczy
* Mocno wysklepione lędźwie
* Obfity włos w drobnych loczkach
* Wysokość w kłębie około 41 cm, przy czym suki mogą być nieco niższe, a psy nieco wyższe od tej wielkości
* Waga: 8,2 do 10,4 kg
* Przeciętna długość życia: 12 lat

Charakter
W owczej skórze ukrywa się pies energiczny, pełen temperamentu.

Plusy:
* Bardzo serdeczny
* Kocha zabawę
* Wesoły
* Żywy
* Pewny siebie
* Łagodny – jeśli spokojny
* Odważny i porywczy – jeśli pobudzony

Minusy:
* Bywa uparty
* Silny instynkt myśliwski
* Bywa zadziorny wobec innych psów

Jeśli będziemy w nim widzieć jedynie żywą przytulankę, to niebezpiecznie nie docenimy jego żywego temperamentu.

Przepełnia go energia, jest porywczy i bez wahania postawi wszystko na jedna kartę, ale potrafi pokazać się także i z łagodniejszej, serdeczniejszej strony – bedlington to prawdziwa mieszanka łagodności i właściwej terierom porywczości. Najlepiej porozumie się z panem czy panią, którzy będą mieli charakter równie pełen przeciwieństw i którzy dzięki temu lepiej zrozumieją skomplikowana duszę bedlington teriera...
Za grosz nie ma w nim wstydliwej nieśmiałości, o którą łatwo by podejrzewać drobną owieczkę.
Pomimo swego wyglądu bedlington terier jest raczej rozrabiaką, który nie wie, co to strach czy nerwowość i który dba o właściwą równowagę miedzy ciałem a duszą.
Dość spokojny w domu, na spacerze jest raczej żywiołowy, gdyż tyle wokół interesujących rzeczy, tyle intrygujących zapachów... Uwaga, bedlingtony maja dość silny instynkt myśliwski i potrafią pogonić zwierzynę po śladzie!

Sportowiec...
Choć bedlington terier doskonale wpasował się w przypadłą mu od kilku dziesięcioleci rolę ulubieńca i maskotki szlachetnie urodzonych Brytyjczyków, to jednak wciąż ma w pamięci dawne, dobre czasy, kiedy to mógł swobodnie wypuszczać się na niezbyt legalne polowania i zachowywać się jak pełnoprawnemu członkowi barwnej rodziny terierów przystało. Bedlington terier jest urodzonym sportowcem – j ego muskularne ciało wymaga regularnego treningu. Od czasu do czasu trzeba mu tez zapewnić możliwość swobodnego wyhasania się bez smyczy. W spadku po charcich przodkach bedlington terier oddziedziczył upodobanie do biegów, błyskawicznie reaguje i zda się, że dysponuje zupełnie niespożytymi zapasami energii. Potrafi wykonywać olbrzymie susy i z łatwością przesadzi przeszkody, które będą nawet dwa razy wyższe od niego.

...i pieszczoch
Po tak solidnej porcji ruchu i wysiłku na świeżym powietrzu, bedlington w końcu poczuje odrobinę zmęczenia i w mgnieniu oka przedzierzgnie się w pluszową przytulankę, rodzinnego pieszczocha, który będzie wodził rozkochanym wzrokiem za panem czy panią. Rzecz jasna, człowiek nie będzie się mógł oprzeć takiemu spojrzeniu i od razu schwyci psa w ramiona, by szeptać mu czule do ucha i pieszczotliwie drapać go głowie.
Ważne tylko, by nie dać bedlington terierowi okręcić nas sobie wokół łapy – zezwolenie mu na wszystko sprawi, że łatwo wypaczymy mu charakter! Jak każdy terier, także i bedlington wymaga raczej twardej ręki przewodnika, ale nie pogodzi się z brutalnością czy przemocą. Dopóki nie uzna w przewodniku przywódcy i szefa, dopóty będzie głuchy na jego rozkazy.

Niepowtarzalny
Bedlington terier to miły pies domowy, który przywita z radością nie tylko członków rodziny, ale i znajomych, i będzie się wobec nich zachowywał nienagannie. Jest jednak i druga strona medalu – są to psy łagodne w kontaktach z innymi czworonogami, ale nie można wierzyć w to przesadnie... bedlington jest terierem z krwi i kości i za nic nie podda się przeciwnikowi, ani nie będzie próbował ucieczki. Zaczepiony (a niewiele trzeba, by uznał się za zaczepionego!) odkłada na bok całą swą łagodność jakiej nabył przez ostatnie dziesięciolecia i pełen furii bojowej staje do walki. Bedlington terier y były dość popularne w Polsce w latach siedemdziesiątych, ale potem – podobnie jak i w innych krajach kontynentu europejskiego – znikły z horyzontu i są dziś prawdziwa rzadkością.

Pies i dziecko
Bedlington terier jest psem uwielbiającym zabawę i chętnie zaprzyjaźni się z wszystkimi, podzielającymi jego podejście do życia. Dziecko w jego towarzystwie, czy bedlington w towarzystwie dziecka z pewnością nie bedą się ani chwili nudzić, a jeśli uda się wyciągnąć ludzi - wraz z dzieckiem – na spacer po podmiejskich łąkach, to szczęście bedlington teriera nie będzie miało granic! Pamiętać tylko trzeba, że dziecko nie będzie w stanie utrzymać tego żywiołowego teriera w ryzach – stąd spacery bez nadzoru dorosłych raczej nie wchodzą w rachubę.

Pan jest tylko jeden
Co prawda bedlington terier akceptuje i serdecznie traktuje całą rodzinę (wraz z kręgiem przyjaciół i bliskich znajomych), ale za swego pana uznaje tylko jedną, jedyną osobę. Ten kto zdobędzie serce bedlingtona, może być pewny, że mała owieczka zdecydowanie i sprawnie użyje zębów w jego obronie.

Idealny właściciel
Dobrych manier bedlington terier uczyć się musi w zasadzie od wczesnej młodości - przełom trzeciego i czwartego miesiąca będzie do tego najodpowiedniejszą porą.
Bedlington zżyty ze swym przewodnikiem i akceptujący jego autorytet jest posłuszny, szybko się uczy i stanie na głowie, by usatysfakcjonować swego pana. W szkoleniu go pamiętać trzeba, że jak każdy terier wymaga prostych poleceń i zdecydowanej konsekwencji w ich egzekwowaniu. Zezwalanie na coś, co wczoraj było zabronione, to najlepsza droga do wyćwiczenia nieposłuszeństwa w psie.
Niezależnie, czy to w mieście, czy poza nim, trzeba stanowczo unikać rozwijania w psie wrodzonego mu instynktu myśliwskiego. Strażnicy leśni nie znają się na żartach...

Bedlington teriery wymagają regularnego i zgodnego z kanonami sztuki strzyżenia, by zachowały swój charakterystyczny wygląd – a to wymaga czasu i pieniędzy...Jeśli sądzicie państwo, że strzyżenie psa to tylko niepotrzebna fanaberia, to może rozejrzycie się za jakąś rasą mniej kłopotliwą w pielęgnacji włosa?

Przed kupieniem psa tej rasy rozważcie państwo bardzo szczegółowo wszelkie za i przeciw. Trzeba tu uwzględnić nawet takie drobiazgi, jak i to, że bedlington terier ze swą wyszukaną figura mniej odpowiada potocznym wyobrażeniom o psie niż powiedzmy cocker spaniel czy owczarek niemiecki i komentarze typu 'no też coś, pierwszy raz widze owcę na smyczy', czy 'co ci ludzie zrobili z tym biednym pudelkiem' wcale nie należą do rzadkości, a wiele razy spotykałam się z ... me...me... Jeśli jesteście państwo pewni, że potraficie ścierpieć takie kąśliwe uwagi, to wszystko przed wami, ale jeśli macie porywczy charakter bedlingtona, zastanówcie się może raz jeszcze nad wyborem rasy...

Należy:
* Decydować się na psa tej rasy tylko po głębszym namyśle
* Konsekwentnie go wychować
* Zapewnić mu sportowe, zdrowe warunki życia
* Przygotować się na częste i kosztowne wizyty w salonie fryzjerskim /gdzie trudno o jego profesjonalne strzyżenie, większości będzie to coś 'ala pudel '.
* Odwzajemniać co najmniej w tym samym stopniu jego uczucie i przywiązanie.

Nie wolno:
* Zbyt często zostawiać go samego
* Traktować go brutalnie
* Być wobec niego zbyt wymagającym
* Zaniedbywać go, gdy jego wygląd już nam się znudzi.

Życie codzienne
Typowa fryzura Bedlingtona wymaga wprawnego fryzjera...

Co należy wiedzieć:
* Chętnie będzie mieszkał nawet w bloku, jeśli tylko będzie miał dość ruchu na dworze
* Niewiele szczeka
* Doskonale zgadza się z innymi zwierzętami domowymi
* Wymaga regularnej fachowej pielęgnacji sierści
* Rzadki do nabycia
* Niedrogi w utrzymaniu – gdyby nie ten fryzjer...

Nie do wiary: terier, który nie szczeka po próżnicy!

Zaniedbany, nie ostrzyżony i brudny pies jest żywym zaprzeczeniem idei bedlington teriera. Jeśli zdecydujemy się na takiego psa, to musimy także pogodzić się z koniecznością regularnego odwiedzania salonów fryzjerskich – jedynie prawdziwy zawodowiec umie uzyskać pożądany przez wzorzec rasy wygląd. Bujna, jedwabista czuprynka wymaga prawdziwego profesjonalizmu i poczucia estetyki.

Warunki życia
Bedlington terier nie wymaga zbyt wiele miejsca: ma raptem około 40 cm wzrostu i nie waży więcej niż dziesięć kilogramów. Dlaczego zatem nie trzymać go w mieszkaniu? Oczywiście, można, ale pod warunkiem, że codziennie będziemy w stanie zapewnić mu długi spacer, a wtedy pogodzi się nawet z niedużym mieszkaniem.
Nie wystarczą mu trzy krótkie spacerki dziennie 'na siusiu'! Niedostatek ruchu sprawi, ze pies szybko przestanie być w dobrym nastroju, może zacząć być złośliwy i przejawiać zachowania destrukcyjne, by jakoś rozładować rozpierającą go energię. Jeszcze lepszy byłby dla niego dom z ogrodem, gdzie mógłby się wybiegać do woli.
Ale uwaga – pies ten w żadnym stopniu nie nadaje się do budy! Niezbędny jest specjalny kącik w domu, w którym pies mógłby czuć się królem, a przede wszystkim gdzie byłoby mu wygodnie – bo bedlington ceni sobie wygody, zwłaszcza gdy musi zostawać na kilka godzin sam w domu. W młodości bedlington bywa zagrożeniem dla mebli, ale w miarę dorastania coraz mniej obchodzą go stołowe nogi, frędzle dywanu czy oparcia foteli...
Posłanie psa powinno stać w miejscu dość spokojnym, ale z którego pies mógłby obserwować życie całego domu.

Żywienie
Układając jadłospis dla bedlington teriera trzeba zakładać dlań 150 do 180 gramów mięsa dziennie, 80 gramów warzyw i także 80 gramów gotowanego ryżu lub makaronu, a do tego niezbędny dodatek witamin i preparatów mineralnych. Najlepszym pomysłem jest założenie karmienia psa wyłącznie gotową karmą, gdyż bedlington akceptuje ją bez protestu. Wyżywienie bedlingtona nie powinno uwzględniać w żadnym wypadku ani resztek z posiłków ludzkich, ani karm dla psów niskiej jakości. Pokarmy te zawierają w sobie znaczne ilości związków miedzi, które są szczególnie niewskazane dla psów tej rasy ze względu na nieco odmienny metabolizm tego pierwiastka przez psy tej rasy.

Zdrowie
Bedlington terier nie jest nawet w części tak delikatny, jak sugerowałby to jego wygląd – wprost przeciwnie, jest dość odporny i wytrzymały. Zimą uwielbia długie spacery nawet w najostrzejszy mróz, a i z upałem dobrze sobie radzi. Rasa ta nie cierpi na jakąkolwiek ze szczególnie chorób uwarunkowanych genetycznie – z wyjątkiem dość częstej reakcji uczuleniowej na sole miedzi. W stanach Zjednoczonych i Kanadzie wydzielono nawet całe linie bedlingtonów cierpiących na Hepatitis wskutek nietolerancji zbyt dużych ilości miedzi w pokarmie, jest to szerząca się dziedziczna choroba wątroby, która polega na kumulowaniu w niej miedzi.Prowadzi do marskości i atakuje system nerwowy. Podobne schorzenie u ludzi zostało nazwane Morbus Wilson.
U młodych psów nie ma żadnych objawów choroby, zachowują się normalnie i nieświadomi zagrożenia właściciele dopuszczają je do rozrodu. Objawy zaczynają się w wieku 4-6 lat i powodują w niedługim czasie utratę psa. Leczenie polega na podawaniu medykamentów i przestrzeganiu odpowiedniej diety, jednak działa to na krótki czas. Od 1996 roku zastosowano badania krwi (testy DNA), którym poddawane są szczenięta.
Inne problemy, to dziedziczne wady anatomiczne: deformacja mostka, wklęsłość i wypukłość żeber, wyczuwalne i widoczne złamanie ogona, wąsko do wewnątrz ustawione kły żuchwy co wiąże się z jej niedorozwojem, sporadycznie trafiające się tzw. Rybie oczy entropium i chroniczne łzawienie prowadzące do rudego zabarwienia sierści.

Pielęgnacja
Fryzura 'na bedlingtona' uchodzi w kręgach groomerów (zawodowych fryzjerów psów) za dowód szczególnej biegłości w fachu, zwłaszcza że źle ostrzyżony bedlington traci momentalnie charakterystyczny wyraz rasy. Oczywiście, można się tego podjąć także samemu, ale wymaga to czasu, cierpliwości i sprawnych rąk. Niezbędny jest do tego także specjalistyczny sprzęt – nożyczki fryzjerskie są dłuższe, ostrzejsze i cieńsze niż nożyczki domowe, charakterystyczna fryzura na uszach ( owe pompony! ) wymaga nie tylko biegłości w operowaniem nożyczkami, ale i specjalistycznej maszynki ręcznej lub elektrycznej. Podręczniki pielęgnacji zalecają, by włos na tułowiu był utrzymany stosunkowo krótko, by podkreślić charakterystyczne naturalne wygięcie linii grzbietu. Na grzbiecie włos powinien być nieco gęstszy niż na bokach, ogon powinien być starannie wymodelowany nożyczkami, tak by usunąć wszelkie odstające 'frędzle'. Kończyny powinny mieć kształt nienagannych słupków, idealnie równych na całej długości i... A może jednak lepiej pójść do fryzjera?

Staranna fryzura głowy
Głowa bedlington teriera jest polem do popisu dla prawdziwego groomera. Skomplikowane jest przystrzyżenie maszynką włosów na uszach, tak by zostawić dość włosa na owe słynne pompony, następnie skrupulatne przystrzyżenie maszynką (lub odpowiednimi nożyczkami – degażówkami) sierści na podgardlu, policzkach i pod żuchwą. Przód i wierzch głowy powinien – zgodnie z wzorcem – nabrać kształtu zaokrąglonego klina, co wymaga wielkiej staranności w modelowaniu przejścia od krótkiego włosa na policzkach do długiego, nastroszonego na czole i górnej części pyska.

Czy to prawda, że...
...bedlington terier początkowo nazywał się inaczej?
Prawda. Dzisiejsza nazwa pojawiła się dopiero około 1820 roku, wcześniej takiego psa nazywano – w zależności od regionu, w jakim występował – Rothbury, Rodberry, Northem Counties Terrier lub Northumberland Terrier.

...szczenięta rodzą się całkiem ciemne?
Prawda. Ich czarna lub ciemnobrązowa sierść w niczym nie przypomina jasnego włosa rodziców.

...psy te nie umieją galopować?
Wprost przeciwnie. Potrafią puścić się w szybki galop, ruszając się zwinnie i lekko, z elegancją właściwą krewniakom chartów.

Hodowla Megi York(FCI)
http://www.megiyork.pl