Komentarz do nowelizacji ustawy o ochronie zwierząt.

Nowelizacja ustawy o ochronie zwierząt zawiera szereg korzystnych zmiany (np. kwalifikowanie kopiowania psom uszu i ogonów, czy niezapewnienie zwierzęciu paszy i wody jako wyraz znęcania się). Występują także regulacje, które są trudne do wyegzekwowania  - trzymanie zwierząt domowych na uwięzi nie krótszej niż 3 m i ograniczenie takiego trzymania do 12 godzin.

Niektóre inne fragmenty mogą rodzić wątpliwości.

Regulacja określona w art. 6 ust. 1 zabrania zabijania zwierząt, jednak stwarza pewne wyjątki.

Art. 6: a), ust.1, p.5) zezwala na „usuwanie" osobników bezpośrednio zagrażających ludziom lub innym zwierzętom, jeżeli nie jest możliwy inny sposób usunięcia zagrożenia. Co zrobić z nieposłusznym psem, który goni kota, czyli mu „zagraża"? Idąc dalej tym tropem - kot goni mysz itp. itd. Taki zapis wydaje się ingerować w świat  drapieżników, których naturą trwania jest zagrażanie innym zwierzętom stanowiącym pożywienie...Jednocześnie, przy odpowiedniej interpretacji, podtrzymana jest kontrowersyjna możliwość odstrzału (a nie odłowienia) wałęsającego się psa, który może być zakwalifikowany jako ten co zagraża zwierzynie łownej. Eufemizm „usunięcie" może oznaczać odstrzał psa.

Fragmenty nowelizacji ustawy, które dotyczą zakazu hodowli i handlu psami poza organizacjami społecznymi (np. ZKwP) można ocenić jako krok w dobrym kierunku. Ważne jest, że nie tylko tzw. „dzika hodowla" pozostaje w kolizji z prawem ale także osoba, która kupuje psa z takiego źródła (Art. 10a i 10b). Szkoda, że zapis ten jest nieco ułomny.   Ustawodawca zapomniał bowiem o istnieniu internetu. Tym samym, obchodzenie zakazu określonego typu handlu psami, jest zabiegiem prostym. W Internecie nie brakuje ofert - „oddam w dobre ręce, na uzgodnionych warunkach". Albo - „Piesek za darmo, smyczka za 400 zł....".

Problem psów bezdomnych ustawa reguluje poprzez obligację gmin do ich odławiania: art. 11a.2. 3). oraz zapewnienie miejsca w schronisku art. 11a.2.1). 

Kto zabija  (art.35 ust.1 i 1a) lub znęca się nad zwierzęciem z naruszeniem art. 6 ust. 1 art. 33 lub art. 34 ust 1-4, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Jeżeli sprawca czynu działa ze szczególnym okrucieństwem podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

W przypadku orzeczenia kary za znęcanie się nad zwierzęciem ze szczególnym okrucieństwem, sąd orzeka przepadek zwierzęcia,  a także zakaz posiadania zwierząt od roku do 10 lat. Za w/w przestępstwa sąd może orzec nawiązkę w wysokości od 500 zł do 100 tys. zł na cel związany z ochroną zwierząt.

Krytycznie można oceniać art. 33 ust.3 dotyczący decyzji bezzwłocznego uśmiercenia zwierzęcia (w celu zakończenia cierpień), do której upoważnionych jest wiele podmiotów nie będących lekarzem weterynarii. Brak kompetencji lub zła wola urzędnika (funkcjonariusza) może skutkować podjęciem decyzji błędnej.  

Art. 33a ust 3.  - Dzierżawca lub zarządca obwodu łowieckiego może podjąć działania zapobiegające wałęsaniu się psów na terenie obwodu poprzez: pouczenie właściciela psa, odłowienie psa i dostarczenie go właścicielowi lub do schroniska (jeżeli nie jest możliwe ustalenie kto jest właścicielem).

Reasumując, zmiany wprowadzane przez ustawodawcę, pomimo pewnych ułomności, są krokiem w dobrym kierunku, porządkującym problematykę ochrony zwierząt. Na uwagę zasługują zwłaszcza zapisy dotyczące utrzymania zwierząt, a także zwalczające wszelkie formy okrucieństwa.

Jan Borzymowski
WORTAL PSY24.PL