Dogoterapia – jak się narodziła i komu pomaga?
Dogoterapia to od lat jedna z najpopularniejszych form terapii osób niepełnosprawnych, szczególnie dzieci. Psy są doskonałymi terapeutami – wiele ras charakteryzuje się wyjątkową cierpliwością i empatią. Kontakt z czworonogiem pozwala pacjentowi poznać nowe bodźce, otworzyć się na świat, nabrać śmiałości, czy po prostu poczuć radość. Skąd w ogóle pomysł na takie wykorzystanie psów?
Dogoterapia w szerszym kontekście
Dogoterapia tak naprawdę jest elementem znacznie szerszego zagadnienia – animaloterapii. Ta idea narodziła się już w latach 70. ubiegłego wieku w USA. Wówczas amerykańskim żołnierzom wracającym do kraju i leczącym się z traumy wojennej zaproponowano kontakt ze zwierzętami. Lekarze zanotowali bardzo dobre efekty tej metody. Dzięki obecności zwierząt żołnierze szybciej pozbywali się stresu, obniżało się też ich ciśnienie tętnicze.
Obecnie w terapii ludzi wykorzystywany jest kontakt nie tylko z psami, ale też kotami (felinoterapia), końmi (hipoterapia) czy różnymi innymi gatunkami zwierząt.
To warto wiedzieć
W Polsce obchodzimy Ogólnopolski Dzień Dogoterapii, który przypada 15 czerwca.
Dla kogo dogoterapia?
Dogoterapia przynosi bardzo dobre efekty terapeutyczne i jest chętnie wykorzystywana w rehabilitacji osób niepełnosprawnych i cierpiących na choroby psychiczne. Najczęściej stosuje się ją w przypadku dzieci, szczególnie chorych na zespół Downa, mózgowe porażenie dziecięce, lęki, ADHD czy autyzm.
Na czym polegają zajęcia? Dziecko poprzez kontakt z psem uczy się odpowiedzialności za czworonoga, co bardzo dobrze rozwija umysł i pomaga w przełamaniu barier emocjonalnych. Pacjent karmi psa, głaszcze, bawi się z nim, a z czasem wychodzi na spacery (oczywiście wraz z opiekunem). W ten sposób dziecko nawiązuje więź ze zwierzęciem, czuje się akceptowane, ma też zapewniony podstawowy ruch.
To warto wiedzieć
Dogoterapia jest także stosowana w terapii osób starszych i umysłowo chorych.
Które rasy nadają się do dogoterapii?
Na pewno nie wszystkie. Pacjenci biorący udział w zajęciach z psami mogą być nieprzewidywalni i np. zachować się agresywnie wobec czworonoga. Dlatego psy przeznaczone do dogoterapii muszą charakteryzować się szczególnymi cechami i być specjalnie przeszkolone. Najlepsze są rasy z natury cierpliwe, lubiące dzieci, odporne na ból, niewykazujące żadnych oznak agresji.
W dogoterapii najczęściej wykorzystuje się więc Golden retrievery, labradory, nowofundlandy oraz Cavalier King Charles Spaniele. Wykluczone są natomiast rasy bojowe.
