Zanim do domu wprowadzi się szczenię

Widok małego, bezbronnego, uroczego niczym pluszowa zabawka szczeniaka łamie nawet najtwardsze serca. Oczka jak węgielki, sierść milutka jak wata, cudne różowe poduszki łap, ciche popiskiwanie i błagalne nieco przestraszone spojrzenie. Wydaje się nam, że musimy mieć tego malucha właśnie już i teraz, a tymczasem na przyjęcie pod swój dach tego małego stworzenia musimy się we właściwy sposób przygotować. W porywie chwili wydaje się nam, że najlepsze, co to maleństwo może spotkać to zamieszkanie w naszym domu. Nie jest to jednak sprawa ani tak pewna, ani tak łatwa. Jeżeli już decydujemy się na zakup szczeniaka owczarka podhalańskiego, bądźmy pewni, że jesteśmy odpowiednio przygotowani. Przede wszystkim nie kupujmy psiaka w sposób przypadkowy, od handlarza, na giełdzie czy jako pamiątkę spod Tatr. Takie zakupy zwykle nie wychodzą na dobre ani nam ani zwierzęciu. Zadajmy sobie odrobinę trudu i poszukajmy hodowli gdzie z pasją i sercem podchodzi się do psów, a oszczędzimy sobie wiele nerwów, wydatków i rozczarowań.

W pierwszych tygodniach od przybycia do domu, szczeniak będzie wymagał większej uwagi niż później jak już trochę podrośnie, dlatego dobrze, aby zawsze był ktoś z nim w domu, aby piesek nie musiał na bardzo długo pozostawać sam. Tego dopiero musimy go nauczyć. Warto zatem pomyśleć o urlopie lub tak zaplanować odbiór psa z hodowli aby mieć dla niego jak najwięcej czasu. Musimy też pamiętać o zakupie wszelkich potrzebnych akcesoriów. Będziemy potrzebować dwie miski (nie za małe, bo piesek szybko rośnie, ale też nie od razu bardzo duże), jedną na karmę, drugą na wodę. Warto zaopatrzyć się w łatwo zmywalną podstawkę pod miski. Piesek musi mieć gdzie spać, dlatego musimy zakupić dla niego posłanko. Szczeniaki uwielbiają gryźć, szarpać, rozrywać, dlatego nie warto kupować posłania bardzo drogiego a przy tym łatwego do zniszczenia. Ponadto nie wszystkie psy wszystko lubią. Dopiero po pewnym czasie dowiemy się jakie upodobania ma nasz pies i np. jakie posłanie lubi. Jednemu wystarczy zwykły koc a inny najchętniej będzie spał na miękkich, gąbkowych posłaniach. Kupmy również szczotkę do czesania. Nie musi to być od razu szczotka profesjonalna. Wystarczy zwykłe zgrzebło, ważne aby mieć coś czym będzie można pieska od początku przyzwyczajać do pielęgnacji sierści, aby w przyszłości uniknąć kłopotów z tym związanych. Postarajmy się też o jakieś zabawki i gryzaki. To, co szczenięta lubią najbardziej to gryzienie wszystkiego i wszystkich, dlatego ważne jest by mieć co dać pieskowi do gryzienia, aby jego przysmakiem nie stały się nasze buty, nogi od stołu i zabytkowa kanapa. Zabawek nie może być zbyt wiele, wystarczy kilka, najlepiej wykonanych z średnio twardej gumy. Smycz i obróżka to kolejne niezbędne przedmioty. Pamiętajmy, aby nie kupować ich na wyrost. Obroża nie może być zbyt szeroka ani zbyt długa. Jak piesek wyrośnie z jednej trzeba kupić następną. Smycz może być od razu mocniejsza, ale zwróćmy uwagę by też nie była zbyt ciężka. Najlepiej zaopatrzyć się w zwykłe parciane (wykonane z taśmy) obroże i smycze.
Warto też zaopatrzyć się w zapas papierowych ręczników oraz ręczników materiałowych do wycierania samego psa czy chociażby psich łapek i jakiś nietoksyczny środek do prania dywanów ;)
Będąc już tak zaopatrzonym skontaktujmy się z hodowcą naszego przyszłego, nowego domownika w celu ustalenia, jaką karmą ma być żywiony. Niektóre hodowle dają swoim szczeniętom tzw. wyprawkę, w postaci zapasu jedzenia, jaki jadły w hodowli. Warto jednak wcześniej zorientować się co to za karma i ewentualnie nabyć jej większą ilość jeżeli nadal będziemy chcieli pieska nią żywić. To ważne, bowiem w pierwszych dniach w nowym domu często zdarza się, że szczenięta mają lekką biegunkę, co związane jest ze stresem, jaki przeżywają po oddzieleniu od matki i rodzeństwa. Podając im to samo pożywienie, które jadły dotychczas, nie zaburzamy dodatkowo ich procesów trawiennych. Porę zmiany diety warto, zatem przełożyć na później.

Na koniec jeszcze kilka słów o hodowlach. Stare przysłowie mówi „ostrożności nigdy zbyt wiele”. Otóż to. Hodowli dobrych jest tak samo wiele jak hodowli złych. Nie ma złotego środka na to jak uniknąć tych drugich. Jedyne, co można zrobić to szukać informacji, pytać i rozmawiać z miłośnikami danej rasy w Związku Kynologicznym, na wystawach psów rasowych czy na forach dyskusyjnych w internecie. Jeżeli mamy już upatrzoną hodowlę, upewnijmy się, w jakich warunkach są trzymane psy, a w szczególności matka i szczenięta. Czym i jak są karmione. Zwróćmy uwagę na zachowanie tak zwierząt jak i ludzi względem nich. Pamiętajmy, że szczenię odziedziczy część zachowań i skłonności do nich po swoich rodzicach. Musimy też zdawać sobie sprawę, że błędy tak żywieniowe jak i wychowawcze (socjalizacja) popełnione w okresie wczesnego szczenięctwa, a więc w okresie przebywania szczeniąt w hodowli, prawie nigdy nie dają się naprawić w życiu późniejszym. Nigdy nie zgadzajmy się na odbiór szczeniaka w miejscu innym niż hodowla! Hodowca powinien bez oporu odpowiadać na nasze pytania, powinien przedstawić dokumenty stwierdzające uprawnienia hodowlane (rodowody z odpowiednimi adnotacjami tj. oceny z wystaw i pozytywny wynik prześwietlenia stawów biodrowych), kartę przeglądu miotu, a przy oddawaniu nam szczenięcia MUSI dać nam jego METRYKĘ urodzenia i książeczkę zdrowia, w której powinny być zaznaczone szczepienia i odrobaczenia. Tylko na podstawie METRYKI Związek Kynologiczny może wystawić naszemu pupilowi rodowód. Powszechne też jest podpisywanie umów kupna – sprzedaży. Oczywiście nie tylko hodowca ma obowiązki. My jako przyszli właściciele jednego z wyhodowanych przez niego zwierząt, musimy być równie otwarci, chętni do rozmów i współpracy. Jeżeli nie spełniamy jakiś warunków stawianych przez hodowcę, ma on pełne prawo odmówić nam sprzedania szczenięcia. Zawsze jednak warto być miłym i grzecznym i wszelkie nieścisłości i uwagi wyjaśniać od razu. Jeżeli mamy zastrzeżenie np. odnośnie ceny, możemy próbować ustalić spłatę w ratach lub zakupić szczeniaka na tzw. warunkach hodowlanych.
katia.