CHIHUAHUA - informacje dodatkowe
Mówiąc o historii chihuahua musimy zdawać sobie sprawę z tego, że wiele jest w niej legendy, mniej prawdy. Według niektórych wersji przodkiem chihuahua był podobno mały pies 'techichi' trzymany w Meksyku. Nie znamy dokładnego znaczenia tego słowa, prawdopodobnie jest to odpowiednik dzisiejszego słowa 'pies'. Pies ten należał do Toleków będących starym ludem rolniczym. Zostali oni podbici przez Azteków, których królestwo zniszczyli natomiast Hiszpanie. Z pewnością Aztekowie trzymali zwierzęta domowe, w tym również psy, prawdopodobnie jednak zniknęły one wraz z upadkiem kultury Azteków.
W 1970 roku w roczniku brytyjskiego klubu hodowców chihuahua ukazał się artykuł niejakiej E. Gooldchild będacej jedna z pierwszych brytyjskich hodowczyń psów rasy chihuahua. Na podstawie swoich żmudnych badań i dociekań doszła ona do wniosku, że pies rasy chihuahua przybył około 700 roku p.n.e. Z Egiptu na Maltę. Autorka artykułu przytacza wiele dowodów na poparcie tezy -> pytanie, skąd pochodzi rasa pozostaje nadal otwarte. Od roku 1900 chihuahua zaczał zadamawiać się w Stanach Zjednoczonych
W roku 1884 po raz pierwszy został pokazany na wystawie w Filadelfii jako 'terier chihuahua', w 1904 roku zarejestrowano pierwszych przedstawicieli rasy w księdze hodowlanej Kennel Club. W tym samym roku w USA wystawiono łacznie pięć chihuahua, w roku 1916 liczba wystawionych psów wzrosła do 50. Od 1860 roku pieski te zaczęły się czasami pojawiać w Anglii, rasa ta nie była jednakże hodowana. Gdy w roku 1952 założono Brytyjski Klub Chihuahua, żyło jedynie osiem psów tej rasy. Liczba przedstawicieli od tego momentu zaczęła jednakże systematycznie wzrastać i w roku 1969 wynosiła już 4149 psów. W roku 1965 odmianę krótkowłosa i długowłosa rozdzielono na dwie rasy, zezwolono jednakże na ich krzyżowanie.
Charakterystyka
Chihuahua jest nazywany najmniejszym psem świata. Jego niewielkie rozmiary sa wynikiem celowego doboru hodowlanego ukierunkowanego na zupełna miniaturyzację. Z pewnością przodkowie dzisiejszego chihuahua byli więksi. Niestety brak rozsądku hodowców często w przeszłości prowadził do tego, że w miotach pojawiały się psy ważące zaledwie jeden funt. Ich hodowcy nie zdawali sobie sprawy jednak z tego, że psy te posiadały bardzo ciężka czaszkę i że całkowicie niegroźna w innym przypadku infekcja może prowadzić do ich śmierci. Najmniejszy znany dzisiejszej historii kynologicznej chihuahua ważył w dorosłym wieku 539 gramów i dożył wieku ośmiu lat. Głowa tego małego psa powinna być kształtu jabłkowatego
Bardzo charakterystyczna cecha u psów tej rasy jest nieustające ciemiaczko, występujące nawet u starych psów. Nos jest dość krótki i zazwyczaj spiczasty, najczęściej czarny (choć dopuszcza się inne kolory w zależności od umaszczenia). Dopuszczalny jest również lekki przodozgryz. Oczy sa szeroko rozstawione, błyszczące i niezbyt wyłupiaste. Barwa oczu jest zazwyczaj czarna, brązowa, niebieska lub rubinowa. W stanie pobudzenia uszy sa stojące, w stanie odprężenia odchylone o 45°. Ogon jest umiarkowanie długi, noszony nieco na boku lub zakręcony na grzbiet.
Psy długowłose maja falująca sierść o różnorodnym umaszczeniu. Dopuszczalne sa wszystkie rodzaje umaszczenia, najbardziej cenione jest jednak umaszczenie płowe, czekoladowe, białe, piaskowe, srebrzystopłowe, srebrzystoszare, czarne, czarne podpalane i płowe pręgowane. Wadami dyskwalifikującymi sa opadające uszy, obcięty lub złamany ogon i brak sierści (z wyjątkiem ogona).
Chihuahua jest wesołym i żywym psem. Jest bardzo czujny i oddany swojemu opiekunowi. Bardzo lubi pieszczoty, nie jest to jednakże cecha właściwa tylko tej rasie psów :) Według starej indiańskiej legendy ten mały pies towarzyszy duszy swojego zmarłego pana przez dziewięć rwących rzek zaświatów w drodze do ostatecznego raju. Do tego rodzaju wędrówki potrzebna jest podobno wytrwałość, odwaga i odporność fizyczna, czyli cechy, które posiada ta rasa psów
Większość osobników odznacza się instynktem polowania, która odziedziczyły one po swoich przodkach wilkach. Nie jest natomiast prawda, że pieski te sa bardzo mało odporne na działanie niskich temperatur. Oczywiście jeśli zwierzę pozostaje dłuższy czas w bezruchu, z pewnością zmarznie. Prawda natomiast jest, że chihuahua potrzebuje, w odniesieniu do swojej masy ciała, dużo więcej treściwego pożywienia niż większe psy. Stad posiłki musza być bogate w pożywienie, które będa odpowiadać podwyższonemu zapotrzebowaniu na energię.
Mówiąc o hodowlach psów o ekstremalnie zminiaturyzowanej budowie ciała trzeba wspomnieć o trudnościach, które się z tym wiążą. Psy miniaturowe wydaja pod względem liczby bardzo małe mioty. W przypadku chihuahua jest to przeciętnie 2,4 szczenięcia (dla porównania u bernardyna średnia liczba szczeniąt w miocie to 8,03).
Dodatkowo brak guza ciemieniowego, cienkie sklepienie czaszki i niezrośnięte ciemiaczko mogą prowadzić do przed urodzeniowych uszkodzeń, które później sa przyczyna powstania tzw. wodogłowia. U psów miniaturowych (nie tylko u chihuahua) przy zmianie zębów często nie wypadają samoistnie mleczne kły, dlatego musza być usuwane przez lekarza. Psy miniaturowe również w dużo mniejszym stopniu ścierają pazury, dlatego należy je od czasu do czasu przycinać. W przeciwnym razie mogą przeszkadzać psu w poruszaniu się i prowadzić do deformacji palców.
Pamiętajmy jednak, że psy te (przy wielu problemach związanych z ich niewielka budowa) sa bardzo miłymi zwierzętami, bywają długowieczne i 'poręczne' w codziennym życiu i podróży.
Iwona Szkodzińska
www.euro-emi.pl
