APPENZELER SENNENHUND - opis podstawowy

Opis rasy

Appenzeller - jedna z ras szwajcarskich, pies średniej wielkości, przystosowujący się do warunków mieszkaniowych, który nad wszystko przekłada kontakt z właścicielem. Wszechstronny, nadający się do różnego typu szkolenia, doskonale sprawdza się w psich sportach i z pasją oddaje się powierzonemu mu zadaniu ( w Polsce mamy przedstawiciela tej rasy, który jest ratownikiem). Chętnie potowarzyszy w bieganiu czy jeździe na rowerze. Jeśli chcesz mieć psa, dla którego będziesz centrum świata i jesteś w stanie poświęcić mu uwagę, na którą zasługuje, to appenzeller jest trafnym wyborem! Appenzeler niezbyt przepada za obcymi, dlatego skutecznie poinformuje szczekaniem, że ktoś się zbliża. Jednak jeśli w pobliżu jest ukochany właściciel, obcy się nie liczy ;) Będąc posiadaczem psa tej rasy nie licz na to, że będzie on współpracował z kimś innym - to TY będziesz najważniejszy! Appenzeller z radością wykona Twoje polecenie i gdy Ty jestes z niego zadowolony, on tez czuje się wspaniale. To znacznie ułatwia szkolenie, dzięki czemu appenzellery szybko się uczą. Jego sierść nie sprawia większych problemów, linieje tak jak inne rasy dwa razy do roku - zrzuca wtedy podszerstek i gubi trochę włosa, ale przez całą resztę roku nie ma problemu. Nie ma specjalnych wymagań pokarmowych, ma dość odporny żołądek. Dogaduje się z innymi zwierzętami domowymi.

Kraj pochodzenia
Szwajcaria

Wykorzystanie, rola
Do poganiania bydła, jako strażnik gospodarstw, pies domowy i zagrodowy, obecnie także do wykonywania różnorodnych prac oraz jako przyjazny pies rodzinny

Klasyfikacja FCI
Grupa 2., Sekcja 3.

Wygląd ogólny
pies średni, o budowie prawie kwadratowej, proporcjonalne części ciała, szata trójkolorowa. Muskularny o śmiałym wyglądzie. Proporcje: wysokość w kłębie do długości korpusu = 9:20, raczej zwarty niż długi. Długość kufy do długości czaszki = 4:5

Zachowanie temperament
żywy, pełny wigoru, pewny siebie, godny zaufania i odważny. Lekko podejrzliwy w stosunku do obcych. Wesoły łatwo się uczy.

Głowa
lekko klinowata, czaszka stosunkowo płaska, równomiernie zwężająca się w kierunku kufy, stop lekko zaznaczony.

Nos
u psów czarnych: czarny, u psów brązowych: brązowy. Uzębienie mocne pełne, regularny zgryz nożycowy, tolerowany cęgowy oraz brak przedtrzonowców P1 i trzeciego trzonowca M3.

Policzki
słabo zaznaczone.

Oczy
raczej małe, migdałowe, niewyłupiaste, o żywym wyrazie, u psów czarnych ciemnobrązowe, u brązowych jaśniejsze, ale możliwie najciemniejsze.

Uszy
osadzone stosunkowo wysoko i szeroko. Gdy pies jest spokojny zwisają płasko i przylegają do policzków, gdy pies jest czujny podniesione u nasady i zwrócone do przodu. Trójkątne z zaokrąglonymi końcami.

Szyja
średniej długości, mocna i kształtna.
Korpus
zwarty i pokaźny.

Grzbiet
umiarkowanie długi, mocny i prosty.
Lędźwie
krótkie i umięśnione.

Zad
krótki, przedłużenie grzbietu.
Klatka piersiowa
szeroka, głęboka sięgająca łokci.

Brzuch
lekko podkasany.

Ogon
osadzony wysoko, mocny, średniej długości, obficie owłosiony. W ruchu ogon noszony mocno skręcony na zadem, na boku lub pośrodku. Kończyny przednie dobrze umięśnione. Widziane z boku, proste i równoległe, rozstawione nie za blisko siebie.

Kończyny tylne
dobrze umięśnione, widziane z tyłu, proste i równoległe. Wilcze pazury musza zostać usunięte. Ruchy
Dobry napęd z tyłu, długi wyciągnięty krok z przodu. Kończyny widziane z tyłu lub przodu poruszają się w linii prostej.

Szata
podwójna, zbita i prosta.

Włosokrywowy gruby i lśniący. Podszerstek gruby, czarny, brązowy lub szary. Nie powinien być widoczny przez włos okrywowy. Lekko falista szata na kłębie i grzbiecie tolerowana, ale nie pożądana.

Maść i znaczenia
podstawowy kolor czarny lub hawana brąz z symetrycznymi rudymi i białymi znaczeniami. Małe rude cętki nad oczami. Rude znaczenia na policzkach, klatce piersiowej (po lewej i prawej stronie), jak również na nogach, gdzie kolor rudy musi być położony między czarnym lub brązowym a białym. Białe znaczenia: biała strzałka, która biegnąca od nosa do rejony czaszki, może częściowo lub całkowicie przykrywać kufę. Białe na wszystkich czterech łapach, końcu ogona, tolerowana biała cętka na karku lub pół kołnierza, cienki biały pierścień wokoło szyi tolerowany.

Rozmiary
psy: 52-56 cm w kłębie, suki: 50-54 cm w kłębie. Tolerowana różnica 2 cm.
Wady
każde odstępstwo od wyżej wymienionych cech, powinno być uważanę za wadę i ocenione zależnie od stopnia jego znaczenia. Samce powinny mieć dwa normalnie wykształcone jądra w mosznie.

Agnieszka Wiśniewska
www.czandoria.pl