Grzybica odzwierzęca - co trzeba wiedzieć?
Grzybice, określane również mikozami, zaliczane są do chorób o wysokim stopniu zaraźliwości. Oznacza to, że zarazić się nimi jest bardzo łatwo. Wywołują je mikroskopijnej wielkości grzyby, obecne w otoczeniu. Według szacunkowych danych na różne rodzaje grzybic choruje nawet kilka milionów mieszkańców Polski. Najczęściej zarażamy się od innych chorych ludzi (za chorobę odpowiadają grzyby antropofilne) lub zwierząt (grzyby zoofilne). Stosunkowo rzadko przyczyną zakażeń są grzyby glebowe. Łatwiej zarażają się osoby z obniżoną odpornością, po przebytej kuracji antybiotykowej oraz (uwaga!) dzieci - zwłaszcza, jeśli chodzi o grzybicę odzwierzęcą.
Grzybica odzwierzęca - drogi zarażenia
Grzybicą odzwierzęcą można zarazić się psa, kota czy innego zwierzęcia, na przykład królika czy świnki morskiej. Najczęściej chorują dzieci, a przyczyna jest prosta - to właśnie one chętnie i intensywnie bawią się ze zwierzętami, zachęcając do kontaktu nie tylko ukochanego pupila, ale także zwierzaki spotkane na ulicy, w tym również bezdomne.
Kiedy w domu choruje jedna osoba, grzybicą zagrożeni są wszyscy członkowie rodziny i inne osoby z otoczenia: w przedszkolu, szkole, w pracy. Leczenie nie jest trudne, wymaga jednak sporo czasu, a przede wszystkim postawienia właściwej diagnozy. Wielu lekarzy nie potrafi rozpoznać objawów grzybicy odzwierzęcej, więc pacjenci zgłaszający się do gabinetu bywają leczeni na alergię, atopowe zapalenie skóry, pokrzywkę czy egzemę, a grzybica rozwija się w najlepsze.
Objawy grzybicy odzwierzęcej
Infekcje grzybicze mogą przybierać zróżnicowany obraz, zależnie od rodzaju grzyba powodującego chorobę i lokalizacji zakażenia. Najczęściej grzybica atakuje owłosioną skórę głowy. Należy koniecznie zwrócić uwagę na zmiany zapalne skóry przybierające kształt okrągłych lub owalnych, wyraźnie zaczerwienionych pierścieni. Na owłosionej skórze głowy widoczne bywają miejscowe przerzedzenia, czy nawet wyłysienia włosów. W zaawansowanej grzybicy mogą pojawić się guzy z ropną zawartością. Zmiany mogą swędzieć, a podczas drapania dziecko przenosi grzybicę na inne części ciała. W przypadku stwierdzenia takich objawów, należy jak najszybciej skonsultować się z dermatologiem, który potwierdzi lub wykluczy diagnozę grzybicy odzwierzęcej i zaleci odpowiednie leczenie.
Diagnoza i leczenie
Potwierdzenie diagnozy wymaga stwierdzenia obecności grzyba na skórze. W tym celu lekarz bada skórę lampą Wooda (miejsca zakażone będą świecić na zielono), a zeskrobina ze skóry pacjenta zostaje obejrzana pod mikroskopem. Posiewy pozwolą określić rodzaj grzyba, który zaatakował skórę. Najczęściej stosuje się leki doustne i miejscowe.
„Terapia zwykle trwa od kilku tygodni do kilku miesięcy. Czasami konieczne jest usunięcie włosów. Jeśli istnieje podejrzenie, że dziecko zaraziło się od mieszkającego w domu pupila, należy koniecznie wybrać się z psem do weterynarza, który zaproponuje najskuteczniejszą terapię również da niego."
mówi dermatolog dr n. med. Dorota Kozicka
Profilaktyka grzybicy odzwierzęcej - lepiej zapobiegać niż leczyć
Z uwagi na rozpowszechnienie grzybów, kontaktu z ich zarodnikami w zasadzie nie da się uniknąć. Można jednak zmniejszyć prawdopodobieństwo zarażenia. Najlepiej unikać dotykania bezdomnych zwierząt. Po każdym kontakcie koniecznie umyć ręce i nauczyć dziecko przestrzegania tych zasad.
PAMIĘTAJMY: Jeśli decydujemy się na zakup lub adopcję psa, zwierzę powinno pochodzić ze sprawdzonych miejsc, w których dba się o zdrowie zwierząt. Nie należy w żadnym wypadku kupować zwierzaka na bazarach, targowiskach czy z nastawionych wyłącznie na zysk pseudohodowli - ryzyko, że trafi się nam pies chory, będzie znacznie wyższe.
Źródła
1. Choroby odzwierzęce: https://pl.wikipedia.org/wiki/Choroby_odzwierz%C4%99ce
2. Jak uchronić się przed grzybicą skóry? http://www.dermatozy.pl/edukacja/grzyb01.html
3. Dermatologia kliniczna: http://drmalek.pl/dermatologia-kliniczna/
Artykuł partnera
