Wzorzec FCI nr 48 /12. 03.1999/, wersja angielska KARELSKI PIES NA NIEDŹWIEDZIE

Wzorzec FCI nr 48 /12. 03.1999/, wersja angielska
KARELSKI PIES NA NIEDŹWIEDZIE
(Karjalankarhukoira / Karelian Bear Dog)FCI-St.N° 48/12. 03. 1999 

TŁUMACZENIE : Olga Jakubiel.
POCHODZENIE: Finlandia.
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: 12.03.1999.

UŻYTKOWOŚĆ: Pies przeznaczony głównie do polowania na łosie i  niedźwiedzie; osacza zwierzynę. Zapalony łowca; bardzo niezależny, choć skory do współpracy podczas polowania; wskazuje zwierzynę oszczekiwaniem. Wyostrzone zmysły, szczególnie powonienia, czynią rasę odpowiednią do polowania na dużą zwierzynę. Bardzo dobra  orientacja przestrzenna.

KLASYFIKACJA F.C.I. : Grupa 5 Szpice i psy ras pierwotnych.
Sekcja 2 Nordyckie psy myśliwskie.
Podlegają próbom pracy wyłącznie w  krajach nordyckich (Szwecja, Norwegia,  Finlandia).

ZARYS HISTORII RASY: Za przodka rasy uważany jest pies komi, nazywany także psem Zyrian. Jednakże psami-założycielami były psy pochodzące z  Ładogi, Ołońca oraz rosyjskiej części Karelii, gdzie używano ich do różnego rodzaju polowań na zwierzynę. Hodowlępsów tej rasy zaczęto w 1936 roku, celem stworzenia mocnego psa, oszczekującego grubą zwierzynę. Pierwszy wzorzec rasy powstał w roku 1945. Pierwsze psy zarejestrowano oficjalnie w 1946. Dziś rasa rozpowszechniła się w Finlandii.

WRAŻENIE OGÓLNE :  Średniej wielkości, krzepkiej budowy, silny, długości nieznacznie przekraczającej wysokość w kłębie, o gęstej szacie i stojących uszach.

ISTOTNE PROPORCJE : Długość tułowia nieznacznie przekracza  wysokość w kłębie. Głębokość tułowia stanowi ok. połowę wysokości  w kłębie. Stosunek kufy do czaszki wynosi ok. 2:3. Długość czaszki  jest mniej więcej równa jej szerokości i głębokości. FCI-St.N° 48/12. 03. 1999 

USPOSOBIENIE/TEMPERAMENT :  Zrównoważony, nieco powściągliwy, odważny i wytrwały. Bardzo pewny siebie; może byćagresywny w stosunku do innych psów, ale nigdy w stosunku do ludzi. Silnie rozwinięty duch walki. 

GŁOWA : Widziana z przodu – trójkątnego kształtu.

OKOLICA MÓZGOCZASZKI :
Czaszka : Szeroka; widziana z przodu i boku – nieco wypukła. Najszersza między uszami. Ledwie zauważalna bruzda czołowa. Łuki brwiowe nieznacznie rozwinięte.
Stop: Niezbyt zaznaczony; nieco rozciągnięty; biegnie  łukiem ku czaszce.

OKOLICA TWARZOCZASZKI:
Nos: Duży, czarnego koloru.
Kufa: Głęboka, zwężająca się nieznacznie ku nosowi. Grzbiet nosa prosty.
Wargi: Dosyć cienkie i napięte.
Szczęka i  żuchwa oraz uzębienie : Szczęka i  żuchwa bardzo mocne. Zęby dobrze rozwinięte i symetryczne; prawidłowe uzębienie. Ciasny zgryz nożycowy.
Policzki: Mocne łuki jarzmowe.
Oczy: Dosyć małe, nieco owalne. W różnych odcieniach brązu; nigdy żółte. Czujny i płomienny wyraz.
Uszy: Stojące, osadzone dosyć wysoko,  średniej wielkości, nieco zaokrąglone koniuszki.

SZYJA: Umięśniona,  średniej długości,  łukowata, okryta gęstym włosem. Bez łałoku.

TUŁÓW:
Kłąb: Wyraźnie zaznaczony, zwłaszcza u samców; u suk – słabiej zaznaczony.
Grzbiet: Prosty i umięśniony.
Lędźwie: Krótkie i umięśnione. 
Zad: Szeroki, mocny, nieco opadający. FCI-St.N° 48/12. 03. 1999 
Klatka piersiowa: Pojemna, niezbyt szeroka, dosyć  długa, sięgająca mniej więcej do  łokci.  Żebra nieco wysklepione; przedpiersie wyraźne, choć niezbyt szerokie.
Dolna linia: Nieco podciągnięta.

OGON: Wysoko osadzony,  średniej długości, wywinięty nad grzbietem; koniec ogona dotyka boków lub grzbietu. Naturalnie krótki ogon jest dopuszczalny.

KOŃCZYNY: 
KOŃCZYNY PRZEDNIE :
Wrażenie ogólne: Mocne, o mocnym kośćcu. Widziane z przodu – proste i równoległe. Ramię i łopatka są tej samej długości; przedramię– nieco dłuższe.
Łopatki: Dosyć ukośne, umięśnione.
Ramię: Nieco ukośne, mocne.
Łokcie: Ustawione prosto do tyłu, osadzone w pionowej linii, biegnącej od szczytu łopatki.
Przedramię: Proste i pionowe.
Śródręcze: Średniej długości, nieco ukośne.
Przednie łapy: Zwarte, dobrze wysklepione, okrągławe, ustawione do przodu. Sprężyste opuszki; boki okryte gęstym włosem.

KOŃCZYNY TYLNE :
Wrażenie ogólne: Mocne i umięśnione. Widziane z tyłu – proste i równoległe. Przednia linia tylnych kończyn jest równomiernie wyoblona. 
Udo: Szerokie i długie, o mocnych mięśniach.
Kolano: Ustawione do przodu; umiarkowanie kątowane.
Podudzie: Długie, umięśnione.
Staw skokowy: Nisko nad podłożem, o wyraźnym kątowaniu.
Śródstopie: Krótkie, mocne i pionowe.
Tylne łapy: Zwarte; nieco dłuższe i mniej wysklepione, niż przednie.
Sprężyste opuszki; boki okryte gęstym włosem.

CHÓD/RUCH : Lekki, dobrze okładający teren i nie wymagający wysiłku. Z  łatwością przechodzi od kłusa do galopu, będącego FCI-St.N° 48/12. 03. 1999  najbardziej naturalną formą ruchu. Kończyny poruszają się równolegle.
SKÓRA: Równomiernie napięta, bez zmarszczek.

SZATA:
WŁOS: Włos okrywowy twardy i prosty. Na szyi, grzbiecie oraz z tyłu ud – dłuższy, niż gdziekolwiek indziej. Podszycie miękkie i gęste.
MAŚĆ: Czarna; może być matowa lub z odcieniem brązowym. Większość przedstawicieli rasy ma wyraźne białe znaczenia na głowie, szyi, klatce piersiowej, brzuchu oraz kończynach.

WIELKOŚĆ I CIĘŻAR CIAŁA:
Wysokość w kłębie: Idealna wysokość – psy: 57 cm, suki: 52 cm.
Z tolerancją 3 cm (powyżej i poniżej).
Waga:  Psy: 25-28 kg.
 Suki: 17-20 kg.

WADY: Wszelkie odstępstwa od wyżej wymienionych cech należy uznać za wady, których ocena powinna być proporcjonalna względem ich stopnia i zasięgu.
• Lekki kościec.
• Wąska czaszka.
• Mocno wysklepione czoło.
• Spiczasta kufa.
• Żółte oczy.
• Miękkie uszy lub uszy nietoperza (stojące, bardzo szerokie u nasady, o bardzo szerokich koniuszkach i frontalnie otwartej małżowinie).
• Łałok.
• Zbyt głęboka lub beczkowata klatka piersiowa.
• Prosty lub niewystarczająco zagięty ogon.
• Strome łopatki.
• Strome stawy skokowe i płaskie łapy. FCI-St.N° 48/12. 03. 1999 
• Palce szczątkowe na tylnych kończynach.
• Falista sierść.
• Przewaga bieli z czarnymi znaczeniami lub  ślady tzw. wilczastej sierści.

WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
• Agresja, skierowana ku ludziom.
• Przodozgryz lub tyłozgryz.
• Zez.
• Wiszące uszy lub uszy z obwisłymi koniuszkami.
• Kolory inne, niż dopuszczone przez wzorzec.

Każdy pies, przejawiający fizyczne lub psychiczne nieprawidłowości, powinien zostać zdyskwalifikowany.
Uwaga: Samce powinny mieć dwa normalnie wykształcone jądra, całkowicie opuszczone do moszny.

djęcie: Fraczek.marcin, KARELSKI PIES NA NIEDŹWIEDZIE, GNU Free Documentation License, Version 1.2