Wzorzec FCI nr 271 - BEARDED COLLIE

Wzorzec FCI nr 271
BEARDED COLLIE
Kraj pochodzenia: Wielka Brytania
Data publikacji obowiązującego wzorca: 24.06.1987

Użytkowanie: Pies pasterski.
Klasyfikacja FCI: Grupa 1 - Psy pasterskie i zaganiające.
Sekcja 1 - Psy pasterskie.
Próby pracy nie wymagane.

WYGLĄD OGÓLNY:
Pies aktywny, suchej budowy, dłuższy niż wysoki, w proporcji 5 do 4 (długość tułowia mierzona od najbardziej wysuniętego ku przodowi punktu klatki piersiowej do guza siedzeniowego), przy czym suki mogą być trochę dłuższe. Choć mocny, nie powinien być nigdy ciężki, a między tułowiem i podłożem musi pozostawać „prześwit”. Charakterystyczną cechą jest żywe, pytające spojrzenie.

ZACHOWANIE - TEMPERAMENT:
Bystry, pełen energii, pewny siebie i aktywny. Opanowany, inteligentny pies pracujący, bez śladu agresji czy nerwowości.

GŁOWA:
Głowa proporcjonalna do wielkości psa. Czaszka szeroka, płaska i kanciasta, długość mózgoczaszki od stopu do guza potylicznego taka sama, jak szerokość pomiędzy uszami. Kufa mocna, jej długość równa długości mózgoczaszki. Wszystko to pozwala przypuszczać, że bearded collie ma czym gryźć i czym myśleć. Stop umiarkowany. Nos duży i kanciasty, czarny, u psów błękitnych i czekoladowych barwą odpowiada umaszczeniu. Tak nos, jak i wargi w pełni wybarwione, bez jasnych plam, pigmentacja taka sama, jak pigmentacja nosa.
Oczy: Ich barwa odpowiada umaszczeniu; osadzone szeroko, duże, nie wyłupiaste, o wyrazie łagodnym i przyjaznym. Brwi lekko wzniesione i skierowane ku przodowi, nie zasłaniają oczu.
Uszy: Średniej wielkości, wiszące. Przy pobudzeniu trochę wzniesione u podstawy, na wysokość krawędzi czaszki, ale nie wyżej, optycznie poszerzają głowę.
Uzębienie: Zęby białe i duże, szczęki mocne, zgryz nożycowy z pełnym kontaktem wszystkich siekaczy. Dopuszczalny, ale niepożądany zgryz cęgowy.

SZYJA:
Średniej długości, dobrze umięśniona i trochę łukowato wysklepiona.
KOŃCZYNY PRZEDNIE:
Łopatki wyraźnie skośnie ustawione. Kończyny proste i pionowe, całe porośnięte równomiernie kosmatym włosem. Śródręcza elastyczne, ale mocne.

TUŁÓW:
Długość tułowia spowodowana jest długą klatką piersiową, a nie długimi lędźwiami. Grzbiet prosty, żebra dobrze wysklepione, ale nie beczkowate. Lędźwie mocne, klatka piersiowa głęboka, zapewnia dość miejsca dla serca i płuc.

KOŃCZYNY TYLNE:
Dobrze umięśnione, z mocnym podudziem, dobrze kątowane stawy kolanowe, stawy skokowe niskie. Śródstopia ustawione pionowo, w normalnej postawie łapa znajduje się tuż za pionową linią, przeprowadzoną od guza siedzeniowego do podłoża.

ŁAPY:
Owalne, o mocnych opuszkach. Palce wysklepione i zwarte, łapy obficie porośnięte włosem, także między palcami.

OGON:
Nisko osadzony, nie skręcony ani załamany, i na tyle długi, aby ostatnim kręgiem sięgał przynajmniej stawu skokowego. Noszony nisko, z końcem zawiniętym ku górze, przy szybkim ruchu może być trochę wzniesiony, ale nigdy powyżej grzbietu. Obficie owłosiony.

CHODY:
Swobodne, ruch wydajny, z dobrym wykrokiem, dający jak największą efektywność przy jak najmniejszym wysiłku.

OKRYWA WŁOSOWA:
Sierść: Dwuwarstwowa, z miękkim i gęstym podszerstkiem. Włos okrywowy gruby, twardy i kosmaty, prosty, nie wełnisty ani kędzierzawy, choć dopuszczalny lekko pofalowany. Sierść na tyle gęsta i długa, aby dawać dobrą ochronę przed niepogodą i podkreślać kształty ciała, ale nie aż tak długa, by je zacierać. Trymowanie i strzyżenie zabronione. Grzbiet nosa porośnięty włosem krótkim i rzadkim, trochę dłuższym na bokach, tyle, by zakrył wargi. Na żuchwie długi włos tworzy charakterystyczna dla rasy brodę.
Umaszczenie: Łupkowoszare, czerwonopłowe, czarne, błękitne, w różnych odcieniach szarości, czekoladowe i piaskowe z białymi znaczeniami lub bez nich. Białe znaczenia powinny być ograniczone do kufy, strzałki na głowie, końca ogona, klatki piersiowej i łap. Gdy biel tworzy kołnierz, nasady białych włosów nie powinny sięgać poza łopatki. Na tylnych nogach biel nie może sięgać na zewnętrznej stronie powyżej stawu skokowego. Dopuszczalne niezbyt rozległe podpalanie nad oczami, wewnątrz uszu, u nasady ogona i na nogach, gdzie rozdziela biel od maści zasadniczej.

WZROST:
Idealna wysokość w kłębie 53-56 cm dla psa, 51-53 cm dla suki.
Ważniejsza jest klasa i budowa psa, niemniej jednak znaczne odchylenia od podanego wzrostu nie są pożądane.

WADY:
Wszystkie odstępstwa od tego, co podano powyżej, powinny być traktowane jako wady, powodujące odpowiednie obniżenie oceny.

UWAGA:
Samce muszą mieć dwa, prawidłowo wykształcone jądra, całkowicie umieszczone w worku mosznowym.