WZORZEC ALASKAN MALAMUTE WG FCI

FCI 243 Kraj pochodzenia : USA Użytkowanie: pies zaprzęgowy Klasyfikacja FCI: grupa V - psy nordyckie i psy ras pierwotnych Sekcja I - psy zaprzęgowe; bez prób pracy

CHARAKTERYSTYKA. Alaskan Malamute (AM) jest największym i najsilniejszym z wszystkich psów zaprzęgowych, potężnym i mocno zbydowanym. Ma głęboką i szeroką klatkę piersiową oraz dobrze umięśniony tułw. Sprawia wrażenie dumnego i taki właśnie jest - głowę trzyma wzniesioną, a jego migdałowego kształtu, ciemne, skośnie osadzone oczy zdradzają stałą czujność i wielką inteligencję. Głowa malamuta jest szeroka, uszy niewielkie, stojące, trójkątne, szeroko osadzone. Szata malamuta jest obfita, gęsta i dwuwarstwowa: składa się z wełnistego, miękkiego podszerstka i sztywnego nieco dłuższego włosa okrywowego. To dwuwarstwowe futro jest doskonałym izolatorem - zimą chroni przed mrozem, a latem przed przegrzaniem. Umaszczenie malamutów jest bardzo różne: od białego (jedyny dopuszczalny jednolity kolor), poprzez srebrny aż do ciemnoszarego, rudo-biały oraz czarno-biały. Ogon obficie owłosiony noszony jest nad grzbietem i ma wygląd puszystej falującej kity-pióropusza. Pomimo masywnej budowy ciała w ruchu malamut powinien być sprężysty i zwinny. Patrząc na niego powinniśmy mieć świadomość ogromnej siły i wytrzymałości tego psa.

PROPORCJE CIAŁA. Głębokość klatki piersiowej, której najniższy punkt znajduje się za przednimi łapami, na wysokości łokci, wynosi prawie tyle, co połowa wysokości psa w kłębie. Długość tułowia jest większa niż wysokość psa w kłębie.

TEMPERAMENT. Alaskan Malamute nie jest psem jednego właściciela i jednakowym uczuciem darzy wszystkie osoby, w towarzystwie których mieszka. Jest psem przyjacielskim, bardzo towarzyskim, wesołym i skorym do zabawy. Jest wspaniałym towarzyszem dla dzieci i cierpliwie znosi ich "pieszczoty". Ma ogromne zdolności przystosowawcze i równie dobrze czuje się na podwórku, co w domowych pieleszach. Nade wszystko uwielbia ruch w postaci nie tyle szybkiego i intensywnego biegu, co lekkiego truchtu z obciążeniem.

GŁOWA. Szeroka, głęboka i proporcjonalna do wielkości psa. Szlachetna w wyrazie.

CZASZKA. Szeroka i umiarkowanie zaokrąglona pomiędzy uszami, zwęża się i spłaszcza na szczycie. Pomiędzy oczami znajduje się lekka bruzda. Górne linie czaszki i kufy lekko załamują się w dół do linii prostej, gdzie się łączą. Stop jest niezbyt stromy, ale dobrze zaznaczony.

NOS. W kolorze szaty, tzn przy umaszczeniu wilczastym i czarno-białym nos, wargi i obwódki oczu są czarne, przy umaszczeniu brązowym - brązowe, przy umaszczeniu białym jasnobrązowe do cielistego. We wszystkich umaszczeniach dopuszczalny jest tzw. "nos śnieżny".

KUFA. Duża i masywna w proporcji do wielkości czaszki, lekko zwęża się i spłyca od miejsca, gdzie łączy się z czaszką do nosa. Wargi są ściśle przylegające, policzki umiarkowanie płaskie.

UZĘBIENIE. Szczęki mocne, szerokie, z dużymi zębami. Zarys szczęk nożycowy, zarówno przodozgryz jak i tyłozgryz są wadą dyskwalifikującą.

OCZY. Skośnie osadzone, brązowe, migdałowego kształtu, średniej wielkości. Oczy koloru niebieskiego są wadą dyskwalifikującą.

USZY. Średniej wielkości, małe w proporcji do głowy. Są trójkątne, stojące, szerokie u nasady, mięsiste, gęsto owłosione, lekko zaokrąglone na końcach. Powinny być osadzone szeroko na tylnej części czaszki.

SZYJA. Umiarkowanie długa, szeroka, mocna z wyraźną futrzaną kryzą.

TUŁÓW. Zwarty, nie za krótki, ale też nie przesadnie długi, bez oznak nadwagi, dobrze umięśniony.

GRZBIET. Linia grzbietu powinna być prosta, lekko opadająca od kłębu w kierunku bioder. Lędźwie niezbyt długie, silne i dobrze umięśnione.

KLATKA PIERSIOWA. Szeroka, głęboka, pojemna, dobrze rozwinięta i umięśniona. Proporcjonalnie jej głębokość powinna stanowić mniej więcej połowę wysokości psa w kłębie.

OGON. Osadzony na umiarkowanej wysokości, jest przedłużeniem linii kręgosłupa. Powinien być dość obficie owłosiony i puszysty. Gdy pies jest w ruchu ogon powiewa na kształt falującego pióropusza. W spoczynku ogon może leżeć na grzbiecie lub swobodnie zwisać. Nie może być ani załamany, ani zbyt ciasno zawinięty, ani zbyt krótko owłosiony.

KOŃCZYNY PRZEDNIE. Mają grubą kość i są dobrze umięśnione , oglądane z przodu są mocne i proste. Łopatki umiarkowanie ukośne. Śródręcza krótkie, mocne i lekko od siebie.

KOŃCZYNY TYLNE. Oglądane od tyłu w statyce i w ruchu są ściśle w jednej linii za przednimi kończynami. Nie powinny być ani zbyt wąsko ustawione ani zbyt szeroko rozstawione. U szczeniąt możliwe wilcze pazury należy usunąć zaraz po urodzeniu. Uda mocne i dobrze umięśnione, stawy skokowe umiarkowanie kątowane.

ŁAPA. Mocna, szeroka, typu "rakieta śnieżna". Wyposażona w grube, twarde poduszki, sprawia wrażenie wytrzymałej i zwartej. Pazury są grube i mocne. Cała łapa jest obficie owłosiona. Owłosienie występuje również pomiędzy poduszkami.

RUCH. Ruch malamuta powinien być zwinny, sprężysty i nie sprawiający wrażenia wysiłku. Kończyny oglądane od przodu i od tyłu poruszają się ściśle w jednej linii, ani zbyt wąsko ani zbyt szeroko. W szybkim kłusie łapy zbliżają się ku osi ciała.

SZATA. Gęsta, obfita, średniej długości, podwójnej warstwy, izolująca od mrozu i od przegrzania.

PODSZERSTEK. Natłuszczony, izolujący od wilgoci, miękki i wełnisty, bardzo gęsty. Długość od 2,5 do 5,1 cm.

WŁOS OKRYWOWY. Sztywny, gruby, dłuższy od podszerstka. Wydłuża się zwłaszcza na szyi, karku, wzdłuż grzbietu, nad zadem, na portkach i na pióropuszu ogona.

UMASZCZENIE:
- CZARNO-BIAŁE - włos okrywowy czarny, podszerstek czarny lub szary.
- FOCZE - włos okrywowy czarny lub prawie czarny, podszerstek biały lub kremowy. Z daleka pies wygląda na czarnego, jednak z bliska przebija się jasny podszerstek.
- SOBOLOWE - włos okrywowy czarny lub szary, podszerstek rudawy.
- WILCZASTE - włos okrywowy szary (końcówki włosa mogą być czarne), podszerstek, jasnoszary, kremowy lub biały. Pies sprawia wrażenie jednolocie szarego.
- SREBRNE - włos okrywowy jasnoszary, podszerstek biały.
- BIAŁE - włos okrywowy oraz podszerstek białe. Nos, wargi oraz obwódki oczu od jasnobrązowego po cielisty. Oczy od miodowych po żółte.
- RUDE - włos okrywowy rudy w możliwych różnych odcieniach, podszerstek od ciemnorudego do białego. Nos, wargi, obwódki oczu brązowe - w odcieniu szaty. Oczy jasnobrązowe do żółtych.

UWAGA!
We wszystkich wymienionych umaszczeniach (z wyjątkiem białego) biel zawsze dominuje na spodzie tułowia, częściowo na kończynach, przedpiersiu, portkach i spodzie ogona. Malamut może mieć charakterystyczną "maskę" na głowie, może mieć także "okulary" oraz znaczenia w kolorze szaty o róznym nasileniu.

WIELKOŚĆ I WAGA. Idealna wielkość i waga: PIES - 63,5 cm w kłębie, waga 38 kg. SUKA - 58,5 cm w kłębie, waga 34 kg.

Powyższe wymiary nie powinny mieć kluczowego znaczenia, jeśli są zachowane inne cechy użytkowości, jednakże gdy sędzia ma do wyboru dwa psy podobnej klasy preferowany powinien być ten o wzroście zbliżonym do idealnego.

UWAGA! Psy powinny mieć dwa normalnie wykształcone jądra w pełni opuszczone do moszny.