szpic - wzorzec razy

WZORZEC RASY

Grupa FCI: V - Szpice i psy ras pierwotnych
sekcja 4 - szpice europejskie.
Wzorzec FCI nr 97 z 05.03.1998
Kraj pochodzenia: Niemcy

Użytkowanie: pies pilnujący i towarzyski, bez prób pracy.

Krotki rys historyczny: Szpice niemieckie są potomkami psa torfowego epoki kamiennej Canis familiaris palustris Ruthimeyer oraz późniejszego "szpica z okresu domów na palach" i najstarsza rasa psów Europy Środkowej. Wiele innych ras wywodzi sie od nich. W krajach nie niemieckojęzycznych szpice wilcze nazywane są Keeshond, a szpice miniaturowe Pomeranian. Wrażenie ogólne: Szpice ujmują piękna okrywa włosową, stercząca dzięki obfitemu podszerstkowi. Szczególną uwagę zwraca obfita, grzywiasta kryza wokół szyi i puszysty ogon, noszony dumnie nad grzbietem. Lisia głowa z żywymi oczyma i małe, spiczaste, blisko siebie osadzone uszy nadają szpicowi charakterystyczny dla niego zuchwały wygląd.

Ważne proporcje: Stosunek wysokości w kłębie do długości psa wynosi 1:1. Zachowanie i charakter: Szpic niemiecki jest zawsze czujny, żwawy, niezwykle przywiązany do swojego właściciela. Jest bardzo pojętny i łatwy do wychowania. Nieufność w stosunku do obcych i brak instynktu myśliwskiego. Nie jest ani bojaźliwy, ani agresywny.

Glowa: Mózgoczaszka średniej wielkości, oglądana od góry najszersza w części tylnej i zwęża sie klinowato aż do czubka nosa. Stop średnio zaznaczony, wyraźny, ale nie urwany. Trzewioczaszka: Nos okrągły, mały, czysto czarny; ciemnobrązowy u wszystkich szpiców brunatnych.
Kufa niezbyt długa, ani gruba (toporna), ani zbyt spiczasta, w dobrej proporcji do mózgoczaszki (u szpiców wilczych - keeshond, szpiców dużych i średnich ok. 2 : 3, u szpiców małych i miniaturowych -Pomeranian ok. 2:4. Wargi nie opadające, przylegające ciasno nie tworzą fałd w kącikach fafli. U szpiców wszelkich maści czarnopigmentowane, ale u brunatnych brązowe.

Szczęki/żeby: Szczeki normalnie rozwinięte, z pełnym zgryzem nożycowym z 42 zębami zgodnie ze wzorem zębowym. Górny rząd sieka­czy sięga poza dolny bez szczeliny, a żeby w szczęce ustawione są pionowo. U małych i miniaturowych szpiców (pomeranian) tolero­wany jest nieznaczny ubytek przedtrzonowcow. U wszystkich szpiców dopuszczalny jest zgryz cęgowy.

Policzki łagodnie zaokrąglone, nie wystające.
Oczy średniej wielkości, migdałowate, ustawione nieco ukośnie, ciemne. Powieki ciemnopigmentowane, u wszystkich szpiców brunatnych ciemnobrązowe.
Uszy małe, ustawione stosunkowo blisko siebie, osadzone wysoko, trójkątne; noszone zawsze pionowo ze sztywnymi czubkami.
Szyja: średniej długości, osadzona szeroko na łopatkach, lekko wysklepiona na karku, bez podgardla, okryta grzywiastym kołnierzem włosów.
Tułów: Linia górna profilu zaczyna sie na czubku pionowo noszonych, sterczących uszu i łagodnym lukiem przechodzi w krotki, prosty grzbiet. Sylwetkę zaokrągla puszysty, powiewający ogon, pokrywający częściowo grzbiet.
Kłąb/grzbiet: Wysoki kłąb przechodzi nieznacznie w krótkie, proste, silne plecy
Lędźwie krótkie, szerokie i silne.
Zad szeroki, krotki, nie opadający.
Klatka piersiowa głęboka, dobrze wysklepiona, przedpiersie dobrze rozwinięte.
Dolna linia profilu i brzuch: Klatka piersiowa sięgająca daleko, brzuch tylko średnio podciągnięty.
Ogon wysoko osadzony, średniej długości, przy nasadzie zwinięty w gore i do przodu, ciasno przylegający do grzbietu, bardzo puszyście owłosiony. Dopuszczalna jest podwójna pętla na końcu ogona.

Kończyny:
Kończyny przednie proste, raczej szeroko ustawione.
Łopatki dobrze umięśnione i ciasno połączone z klatka piersiowa; długie, ustawione skośnie do tylu. Niemal tak samo długie ramie
tworzy z łopatka kat ok. 90°.
Łokcie silne, przylegające do klatki piersiowej, nie skręcone ani na zewnątrz, ani do wewnątrz.
Przedramię średniej długości, w stosunku do tułowia krępe i niemal proste, a bokach dobrze owłosione.
Śródręcze silne, średniej długości, ustawione pod katem ok. 90° do prostopadłej.
Stopy przednie możliwie małe, okragle, z dobrze do siebie przylegającymi i wysklepionymi palcami, tzw. stopy kocie.
Pazury i poduszki stop czarne, u szpicow brazowych ciemnobrazowe.
Konczyny tylne bardzo silnie umiesnione i do stawu skokowego w bujnych portkach. Ustawione prosto i rownolegle.
Udo/podudzie mniej wiecej rownej dlugosci.
Kolano silne, tylko umiarkowanie katowane, w ruchu nie skręcone ani na zewnatrz, ani do wewnatrz.
Srodstopie sredniej dlugosci, bardzo silne i ustawione prostopadle do ziemi.
Stopy tylne mozliwie małe, okragle, z dobrze do siebie przylegającymi i wysklepionymi palcami, tzw. stopy kocie i z mocnymi poduszkami. Pazury i poduszki mozliwie ciemne.
Chód: Szpice niemieckie poruszaja sie prosto, płynnie, sprężyście, z dobrym odbiciem. Skora przylega ciasno do ciała, nie tworzy fald.

Okrywa wlosowa: Wlos Szpice niemieckie maja podwojna okrywę włosową: dlugie, proste, sterczace wlosy okrywowe i krotki, gesty, waciasty podszerstek. Glowa, uszy, przody konczyn i stopy maja włos krotki i gesty (aksa­mitny), reszta ciała pokryta jest długim, bujnym włosem; włos nie jest falisty, ani kędzierzawy, ani kudłaty, na grzbiecie nie ma przedziałka. Szyje i łopatki pokrywa gęsta grzywa. Kończyny przednie z tylu z obfitymi frędzlami, kończyny tylne od zadu do stawu skokowego ubrane w obszerne portki, ogon puszysty.

Umaszczenie:
a) szpic wilczy - keeshond: szary,
b) szpic duży: czarny, brązowy, biały,
c) szpic średni: czarny, brązowy, biały, pomarańczowy, szary, także innej maści,
d) szpic mały: czarny, brązowy, biały, pomarańczowy, szary, innej maści
e) szpic miniaturowy - pomeranian: czarny, brązowy, biały, pomarańczowy, szary, innej maści.
Szpic czarny: u czarno umaszczonego szpica zarówno podszerstek jak i skora musza być ciemno zabarwione, a maść psa musi być lakowo czarna, bez bieli lub innych znamion.
Szpic brunatny (brązowy) winien być równomiernie ciemnobrązowo ubarwiony.
Szpic biały ma mieć włos czysto biały, bez jakichkolwiek żółtawych nalotów, występujących szczególnie często na uszach.
Szpic pomarańczowy ma być maści równomiernie jednolitej w średnim dcieniu barwy.
Szpic szary (keeshond): srebrno-szary z czarnymi czubkami włosów.
Kufa i uszy ciemno umaszczone; wokół oczu wyraźny rysunek z deli­katnej, czarnej linii, biegnący ukośnie od zewnętrznego kata oka do nasady ucha oraz z linii kreskowanych i cieniowań tworzących krótkie, lecz wyraziste brwi.
Jasna grzywa i pierścień łopatek; kończyny przednie i tylne srebrno-szare bez czarnych znamion poniżej łokcia czy kolana, z wyjątkiem lekkiego kreskowania nad palcami, czubek ogona czarny, spod ogona i portki jasnosrebrno-szare. Szpice innej maści: pod określeniem rożnej maści znajdują sie wszystkie odcienie, jak kremowy, kremowo-sable, pomaranczowo-sable, czarny podpalany i psy srokate. Srokate musza mieć barwę zasa­dnicza białą; czarne, brązowe, szare i pomarańczowe plamy musza być rozrzucone po całym ciele.

Wielkość i waga:
Wysokość w kłębie:
a) szpic wilczy (keeshond) 49 cm +/- 6 cm,
b) szpic duzy 46 cm +/- 4 cm,
c) szpic średni 34 cm +/- 4 cm,
d) szpic mały 26 cm +/- 3 cm,
e) szpic miniaturowy 20 cm +/- 2 cm.
(osobniki poniżej 18 cm są niepożądane).
Waga: Każda wielkość musi mieć odpowiednia do niej wagę

Błędy: Każde odchylenie od wymienionych wyżej punktów musi być uznawane za błąd, którego ocena jest wprost proporcjonalna do stopnia odchylenia.
Poważne bledy:
- bledy w budowie,
- zbyt plaska glowa, wyraźnie jabłkowata,
- nos, fafle, powieki barwy mięsnej,
- braki w uzębieniu u szpiców wilczych (keeshond), szpiców dużych i średnich,
- oczy zbyt duże lub za jasne, oczy wypukle,
- bledy w aparacie ruchu,
- u szpiców wilczych braki rysunku pyska.

Błędy wykluczające:
- nie zamknięte ciemiaczko,
- przodo- lub tylozgryz,
- ektropium lub entropium,
- obwisłe uszy,
- wyraźne białe plamy u wszystkich innych szpiców niż białe.

Uwaga: Psy musza mieć dwa w pełni wykształcone jadra, znajdujące sie całkowicie w mosznie.