szpic wilczy-wzorzec 1988

FCI Standard nr 97 /05.03.1998/D; Pochodzenie: Niemcy

Data publikacji obowiązującego standardu: 05.03.1998 Użytkowanie: pies pilnujący i towarzyski;

Klasyfikacja FCI: grupa5 - szpice i psy ras pierwotnych; sekcja 4 - szpice europejskie; Bez prób pracy.

Wrażenie ogólne: Szpice ujmują piękną okrywą włosową, sterczącą dzięki obfitemu podszerstkowi. Szczególną uwagę zwraca obfita, grzywiasta kryza wokół szyi i puszysty ogon, noszony dumnie nad grzbietem. Lisia głowa z żywymi oczyma i małe, spiczaste, blisko siebie osadzone uszy nadają szpicowi charakterystyczny dla niego zuchwały wygląd.

Ważne proporcje: Stosunek wysokości w kłębie do długości psa wynosi 1:1.

Zachowanie i charakter: Szpic niemiecki jest zawsze czujny, żwawy, niezwykle przywiązany do swojego właściciela. Jest bardzo pojętny i łatwy do wychowania. Nieufność w stosunku do obcych i brak instynktu myśliwskiego predysponują go do roli idealnego stróża domu i podwórka. Nie jest ani bojaźliwy, ani agresywny. Jego zasadnicze cechy to niewrażliwość na warunki klimatyczne, masywność i długowieczność.

Głowa: Mózgoczaszka średniej wielkości, oglądana od góry najszersza w części tylnej i zwęża się klinowato aż do czubka nosa. Stop średnio zaznaczony, wyraźny, ale nie urwany. Trzewioczaszka: Nos okrągły, mały, czysto czarny. Kufa niezbyt długa, ani gruba (toporna), ani zbyt szpiczasta w dobrej proporcji do mózgoczaszki (ok. 2:3). Wargi nie opadające, przylegająco ciasno nie tworzą fałd w kącikach fafli, czarnopigmentowane. Szczęki/zęby: Szczęki normalnie rozwinięte, z pełnym zgryzem nożycowym z 42 zębami zgodnie ze wzorem zębowym. Górny rząd siekaczy sięga poza dolny bez szczeliny, a zęby w szczęce ustawione są pionowo. Dopuszczalny jest zgryz cęgowy. Policzki łagodnie zaokrąglone, nie wystające. Oczy średniej wielkości, migdałowate, ustawione nieco ukośnie, ciemne. Powieki ciemnopigmentowane. Uszy małe, ustawione stosunkowo blisko siebie, osadzone wysoko, trójkątne; noszone zawsze pionowo ze sztywnymi czubkami.

Szyja: średniej długości, osadzona szeroko na łopatkach, lekko wysklepiona na karku, bez podgardla okryta grzywiastym kołnierzem włosów. Tułów: Linia górna profilu zaczyna się na czubku pionowo noszonych, sterczących uszu i łagodnym łukiem przechodzi w krótki, prosty grzbiet.

Sylwetkę zaokrągla puszysty, powiewający ogon, pokrywający częściowo grzbiet. Kłąb/grzbiet: Wysoki kłąb przechodzi nieznacznie w krótkie proste, silne plecy. Lędźwie krótkie, szerokie i silne. Zad szeroki, krótki, nie opadający. Klatka piersiowa głęboka, dobrze wysklepiona, przedpiersie dobrze rozwinięte. Dolna linia profilu i brzuch: Klatka piersiowa sięgająca daleko, brzuch tylko średnio podciągnięty. Ogon: wysoko osadzony, średniej długości, przy nasadzie zwinięty w górę i do przodu, ciasno przylegający do grzbietu, bardzo puszyście owłosiony. Dopuszczalna jest podwójna pętla na końcu ogona.

Kończyny przednie: proste, raczej szeroko ustawione. Łopatki dobrze umięśnione i ciasno połączone z klatką piersiową; długie, ustawione skośnie do tyłu. Niemal tak samo długie ramię tworzy z łopatką kąt ok. 90°. Łokcie silne, przylegające do klatki piersiowej, nie skręcone ani na zewnątrz, ani do wewnątrz. Przedramię średniej długości, w stosunku do tułowia krępe i niemal proste, a na bokach dobrze owłosione. Śródręcze silne, średniej długości, ustawione pod kątem 90° do prostopadłej.

Stopy przednie możliwie małe, okrągłe, z dobrze do siebie przylegającymi i wysklepionymi palcami, tzw. stopy kocie. Pazury i poduszki stóp czarne. Kończyny tylne: bardzo silnie umięśnione i do stawu skokowego w bujnych portkach. Ustawione prosto i równolegle. podudzie mniej więcej równej długości. Kolano silne, tylko umiarkowanie kątowane, w ruchu nie skręcone ani na zewnątrz, ani do wewnątrz. Śródstopie średniej długości, bardzo silne i ustawione prostopadle do ziemi. Stopy tylne możliwie małe, okrągłe, z dobrze do siebie przylegającymi i wysklepionymi palcami, tzw. stopy kocie i z mocnymi poduszkami. Pazury i poduszki możliwie ciemne.

Chód: Szpice niemieckie poruszają się prosto, płynnie, sprężyście, z dobrym odbiciem.

Skóra przylega ciasno do ciała, nie tworzy fałd. Okrywa włosowa: Włos: Szpice niemieckie mają podwójną okrywę włosową: długie, proste, sterczące włosy okrywowe i krótki, gęsty, waciasty podszerstek. Głowa, uszy, przody kończyn i stopy mają włos krótki i gęsty (aksamitny), reszta ciała pokryta jest długim, bujnym włosem; włos nie jest falisty, ani kędzierzawy, ani kudłaty, na grzbiecie nie ma przedziałka. Szyję i łopatki pokrywa gęsta grzywa. Kończyny przednie z tyłu z obfitymi frędzlami, kończyny tylne od zadu do stawu skokowego ubrane w obszerne portki, ogon puszysty. Umaszczenie: szpic wilczy - szary: srebrzysto-szare z czarnymi czubkami włosów. Kufa i uszy ciemno umaszczone; wokół oczu wyraźny rysunek z delikatnej, czarnej linii, biegnący ukośnie od zewnątrz kąta oka do nasady ucha oraz z linii kreskowatych i cieniowań tworzących krótkie, lecz wyraziste brwi. Jasna grzywa i pierścień łopatek; kończyny przednie i tylne srebrno-szare bez czarnych znamion poniżej łokcia, czy kolana, z wyjątkiem lekkiego kreskowania nad palcami, czubek ogona czarny, spód ogona i portki jasnosrebrno-szare.

Wielkość i waga: Wysokość w kłębie: 49cm + 6cm. Waga: odpowiednia do wzrostu.

Błędy: Każde odchylenie od wymienionych wyżej punktów musi być uznawane za błąd, którego ocena jest wprost proporcjonalna do stopnia odchylenia.

Poważne błędy: błędy w budowie; zbyt płaska głowa, wyraźnie jabłkowata; nos, fafle, powieki barwy mięsnej; braki w uzębieniu; oczy zbyt duże lub za jasne, oczy wypukłe; błędy w aparacie ruchu; brak rysunku pyska. Błędy wykluczające: nie zamknięte ciemiączko; przodo- lub tyłozgryz; ektropium lub entropim; obwisłe uszy; wyraźne białe plamy. Uwaga: Psy muszą mieć dwa w pełni wykształcone jądra, znajdujące się całkowicie w worku mosznowym.
Powyższy, aktualny wzorzec FCI nie wskazuje na to, czy psy typu "wolf" czy "kees" są bardziej preferowane i głównie od właścicieli zależy w jakim kierunku rozwinie się hodowla szpiców wilczych w Polsce.