Szczenię w domu cz.1

We właściwym rozwoju psa, podobnie jak człowieka, kluczową rolę odgrywają pierwsze miesiące jego życia. To w jaki sposób zaopiekujemy się naszym szczenięciem i jak będziemy go wychowywać zaważy na jego przyszłym charakterze i osobowości.

Szczenię możemy zabrać do domu, gdy skończony ono 7 tydzień życia. Wcześniej nie powinno się tego robić, by szczenię zdążyło odebrać ważne lekcje wychowania od swojej mamy. Od nich, w dużej mierze zależy przyszły charakter i osobowość szczenięcia.

Przy odbiorze psa z hodowli, pamiętajmy o metryce, na podstawie której będziemy mogli zarejestrować naszego psa w Związku Kynologicznym. Powinniśmy dostać także książeczkę zdrowia, w której powinny być już zapisane pierwsze odrobaczenia, szczepienia i inne uwagi. Obejrzyjmy także dokładnie psa: zgryz (czy jest prawidłowy), oczy, skórę i sierść. Hodowca powinien dać nam wyprawkę w postaci karmy, jaką piesek jadł do tej pory lub przynajmniej podać jej nazwę oraz częstotliwość podawania posiłków.

Szczenięta przewożone samochodem często wymiotują, dobrze jest więc zabrać ze sobą papierowe ręczniki i torebki foliowe. Piesek nie powinien być wcześniej karmiony. Pamiętajmy oczywiście, aby zabrać ze sobą kocyk lub ręcznik, lub jeśli piesek jest malutki, koszyk. Dla ułatwienia szczenięciu adaptacji w nowym miejscu poprośmy o kawałek materiału z dawnego legowiska. Jego zapach doda maluchowi otuchy.
W domu należy przygotować dla pieska bezpieczne miejsce do spania i zabawy. Schowajmy z niższych półek przedmioty, którymi mógłby zainteresować się piesek, zwińmy drogi dywan. Dobrym pomysłem jest przeznaczenie dla pieska jeden pokój. Nie będziemy wtedy narażeni na większe straty i nie będziemy musieli biegać za psem i bez przerwy pilnować, by zbytnio nie narozrabiał.

Obserwujmy psiaka i jego zachowania, zwłaszcza w czasie wymiany zębów (między 4 a 5 miesiącem życia). Jak tylko zauważymy, że zaczyna gryźć meble lub szarpać nasze ubrania, spokojnym ruchem wyjmijmy mu je z pyska, natychmiast ucieszmy się z tego i bezzwłocznie nagrodźmy psa, a dopiero potem zajmijmy się jego zabawkami. Przedmioty najbardziej narażone na gryzienie (ubrania, buty) najlepiej jest schować lub spryskać specjalnymi preparatami zabezpieczającymi przed gryzieniem (meble). Niezbędne jest zabezpieczenie przewodów elektrycznych oraz gniazdek, a także przedmiotów mogących się przewrócić (lampy, wazony).

Jeśli zamierzamy ocalić od zniszczenia nasze mieszkanie należy pomyśleć o zapewnieniu psu dostatecznej ilości ruchu oraz o odpowiednich zabawkach. Psie zabawki powinny być różnorodne, tak by pies nie znudził się nimi za szybko. Proponuje następujący zestaw: miękka zabawka gumowa (ale nie piszcząca), twarda zabawka gumowa najlepiej z dziurą w środku (np. Kong), sznurkowy węzełek, kość surowa cielęca lub wołowa, suszone uszy, kawałek suszonego chleba, patyki (z drzew liściastych, ponieważ nie mają ostrych drzazg). Nie polecam miękkich pluszowych zabawek, gdyż zbyt szybko ulegają zniszczeniu, a w dodatku połknięcie przez psa oderwanych części może być niebezpieczne.
Spacery powinny być dosyć częste ale niezbyt długie (po śnie, posiłku i zabawie). Nauczenie psa załatwiania potrzeb na zewnątrz to dla niego pierwsza ważna lekcja.

Zasada nr 1 – nie karcimy pieska za załatwianie się w domu. Nie jest on w stanie skojarzyć o co nam chodzi a zamiast tego skojarzy karę z załatwianiem się w naszej obecności. Skutek jest taki, że szczenię aby się załatwić będzie chowało się za meblami a na spacerze, uciekało na bezpieczną odległość.
Zasada nr 2 – do czasu zakończenia wstępnych szczepień, powinniśmy wyprowadzać pieska w miejsca gdzie nie ma zbyt wiele psów a także nie pozwalać mu biegać po miejscach, gdzie załatwiają się inne psy.
Zasada nr 3 – cieszymy się i nagradzamy psa za każde załatwienie jego potrzeb na dworze. Nauczenie psa czystości w domu powinno zająć nie więcej niż miesiąc.
Zasada nr 4 – sprzątamy po swoim psie.

Agnieszka Nojszewska
 Instruktor szkolenia psów
 Dobry Pies - Akademia Porozumiewania się ze Zwierzętami
www.dobrypies.pl