Socjalizacja psa terapeuty cz1

Socjalizacja to proces nabywania przez psa "systemu wartości" oraz wzorów zachowań w różnych sytuacjach. Podczas socjalizacji pies poznaje świat i uczy się w nim odnajdywać oraz reagować na różnorodne bodźce. Uczy się interakcji - najpierw z psami następnie z ludźmi. Zwłaszcza okres do 12 tygodnia życia ma kluczowe znaczenie dla dalszego rozwoju psychicznego psa - w tym okresie bowiem szczenię uczy się najwięcej i szybko przyswaja nowe sytuacje.

Szkolenie przyszłego terapeuty należny zacząć zaraz po przybyciu szczeniaka do nowego domu. Pies rozwija się wtedy bardzo intensywnie i chłonie wiedzę jak gąbka wodę. Przegapienie tego okresu i rozpoczęcie szkolenia zbyt późno bardzo ogranicza możliwość wpłynięcia na temperament i zachowanie się psa.

Wczesna socjalizacja - zwana także pierwotną - (4-6 tygodni) zaczyna się już u hodowcy. W tym okresie szczenię uczy się przede wszystkim, jak funkcjonować w stadzie i jak porozumiewać się z innymi jego członkami. Podczas wspólnych zabaw szczenięta poznają, na co mogą sobie pozwolić w stosunku do rodzeństwa, na co w stosunku do matki. Zaczynają kształtować się pierwsze układy hierarchiczne. Suka przekazuje młodym wiedzę o sygnałach psiego ciała- jak okazać dominację, uległość, chęć do zabawy, etc. Bardzo ważne jest, aby ten okres szczenię spędzało z innymi przedstawicielami swojego gatunku, ponieważ właśnie teraz uczy się ono, jak być psem. Szczenię, które zostało pozbawione kontaktu z matką i rodzeństwem w tym czasie będzie miało problemy z nawiązaniem kontaktów z innymi psami, gdy już dorośnie. Może się to objawiać nadmierną lękliwością, agresją lub innymi zaburzeniami zachowania, które mogę zdyskwalifikować je z pracy terapeuty.

Okres socjalizacji z ludźmi (5-12 tydzień). To okres bardzo ważny zwłaszcza dla przyszłych terapeutów. Im więcej rzeczy szczenię teraz pozna i przekona się, ze są one źródłem wyłącznie pozytywnych doświadczeń, tym pewniej będzie później zachowywać się w nieznanych sytuacjach. Właściciel powinien zapewnić szczeniakowi różnorodne bodźce, bardziej i mniej stresujące- ale należy pamiętać, żeby nie było ich zbyt wiele i zbyt intensywnych. Jeżeli któreś z doświadczeń mocno przestraszy szczeniaka może się okazać, że jako dorosły pies będzie reagował lekiem na zupełnie niegroźne sytuacje. Ważne jest, aby pokazać psu jak najbardziej różnorodnych ludzi i miejsca. zapoznajemy więc szczeniaczka z dziećmi i dorosłymi, a osobami na wózkach, poruszającymi się o kulach, "dziwnie pachnącymi" - np lekarstwami, środkami odkażającymi rany, etc.

W tym okresie socjalizacji może być pomocna „Zasada złotej 12"

Pozwala ona w sposób pełny i usystematyzowany przeprowadzić szczeniaka przez najważniejsze doświadczenia jego dzieciństwa, które pomogą mu stać się pewnym siebie, opanowanym psem. Podczas stosowania tej zasady należy upewnić się, że wszystkie doświadczenia są dla psa bezpieczne i skojarzą mu się pozytywnie. Przewodnik powinien być spokojny i pewny siebie i nie wolno mu krzyczeć czy karać szczenięcia, nawet jeśli w jego mniemaniu coś idzie źle czy za wolno. Szczenię powinno samo poznawać wszystkie sytuacje, być często nagradzane i chwalone przez przewodnika oraz przez inne znajdujące się w pobliżu osoby.

1. 12 różnych powierzchni- np miękki dywan, zimne kafelki, śliski parkiet, twardy chodnik, szorstki żwir, głęboki piasek, szeleszczące gazety, etc.

2. Zabawa 12 różnymi przedmiotami- drewnianym patykiem, pluszową maskotką, piszczącą piłką, dzwoniącą zabawką, szeleszczącymi papierkami, metalowymi przedmiotami (np klucze czy puszka po coli)

3. Poznanie 12 różnych miejsc- podwórko, mieszkania innych osób, klatka schodowa, plaża, las, łąka, plac zabaw, gabinet weterynaryjny (nie w celu kontroli czy szczepienia, tylko przywitania się z lekarzem i pochłonięcia masy nagródek ;) )

4. Spotkanie z 12 różnymi osobami- dziećmi, dorosłymi, osobą na wózku, o kulach, osobą z parasolem, osobą w kapeluszu czy w pelerynie przeciwdeszczowej.

5. Poznanie 12 różnych odgłosów - dzwonka do drzwi, krzyczących dzieci, głośnej muzyki, zgiełku ulicznego, pralki, odkurzacza, jeżdżących zabawek dla dzieci, klaskanie, tupanie, etc

6. 12 szybko poruszających się przedmiotów: rower, deskorolka, wózek z supermarketu, dzieci biegające, osoby grające w piłkę, etc

7. 12 wyzwań: wejście na pufę, wejście/zejście po schodach, przejście przez tunel, przejście po desce(niskiej równoważni), zabawa wśród balonów, przejście przez automatycznie rozsuwające się drzwi, wejście do miski z wodą (kąpiel), etc

8. 12 różnych przytrzymań przez różne osoby(w każdym tygodniu) - trzymanie w górze na rękach, trzymanie jak dziecko, przytrzymanie na podłodze, przytrzymanie na grzbiecie, na boku, zaglądanie do uszu, przytrzymanie za ogon, za zad, za głowę etc

9. jedzenie z 12 różnych przedmiotów- metalowa miska, plastikowa miska, talerz, filiżanka, plastikowy kubeczek, gazeta, kong, etc

10. jedzenie w 12 różnych miejscach - kuchnia, klatka schodowa, pralnia, garaż, podwórko, las, klasa szkolna, etc

11. Pozostawanie samemu( z dala od przewodnika, rodziny i innych zwierząt) na 5-45 min 12 razy w ciągu każdego tygodnia.

12. Poznanie 12 różnych „ubranek" - obroża, smycz, halter, kaganiec, kubrak, szelki, czapeczka, spodenki, sweterek, skarpetki, etc.

Magdalena Nawarecka
WORTAL PSY24.PL