CO CHCESZ ABY TWÓJ PIES ROBIŁ:
Aby móc korzystać z wyników profilu, trzeba spojrzeć na to, co chcesz aby twój pies robił lub, co często jest ważniejsze, aby przestał robić. Na przykład gdy idziesz z nim na smyczy i chcesz aby zwracał uwagę na ciebie, musi być w popędzie sfory. Twój pies, z drugiej strony, chce powąchać, być może podążać śladem lub gonić kota sąsiadów, więc jest on w popędzie polowania. Dla większości z tego co chcesz aby twój pies zrobił, jest potrzeba aby był w popędzie sfory, jak na przykład:
Dla większości z tego, co twój pies chce zrobić, sugeruje że jest w popędzie polowania, jak na przykład:
Można łatwo zobaczyć, że w czasie, kiedy chcesz, żeby pies „się zachowywał” musisz przekonać go, aby zapomniał że jest w popędzie polowania.
W przeważającej większości, popęd polowania, pakuje psa w kłopoty.
Pies w wysokim popędzie sfory i niskim popędzie polowania rzadko nawet potrzebuje treningów.
Taki pies NIE:
Innymi słowy, jest idealnym zwierzęciem.
Teoretycznie nie potrzebujesz zachowań popędu obrony, dla tego co chcesz go nauczyć, ale brak tych zachowań ma istotne konsekwencje. Ma to decydujące znaczenie i określa jak twój pies powinien być szkolony.
Pięknem teorii popędów jest to, że jeśli są stosowane prawidłowo, to dają narzędzie do przezwyciężenia obszarów gdzie twój pies może być słaby.
WYDOBYCIE POPĘDÓW:
Podstawowe zasady wydobycia, wywołania popędów są następujące:
MOWA CIAŁA
Więc widzisz, że to co robisz, i to jak obchodzisz się z psem, czyni wielką różnicę w jego zachowaniu. Jeśli chcesz aby pies uciekał od ciebie, to pochylaj się do przodu w jego kierunku, gdy się do ciebie zbliża. W tym języku przesuwasz go do tyłu i wprowadzasz go w popęd obrony, kiedy był w popędzie sfory cały czas.
Jeśli chcesz otrzymać dobrze wyszkolonego psa, musisz nauczyć się zmieniać popędy tam i z powrotem.
Aby zapewnić lepsze zrozumienie twojego psa, musimy zgrupować instynktowne zachowania w trzy popędy.
Te popędy odzwierciedlają instynktowne zachowania twojego psa, które ma odziedziczone po przodkach i które są przydatne w nauczaniu go tego czego chcesz.
Każdy z tych popędów kieruje się swoimi podstawowymi cechami.
Twój i każdy inny pies jest istotą która przychodzi na świat z góry ustaloną konkretną grupą zachowań dziedziczonych genetycznie. Jak te zachowania są umieszczone, ich intensywność, ile części składowych każdego popędu określa psi temperament, osobowość i przydatność do wymaganego zadania. Określa on również jak pies postrzega świat.
TRZY PODSTAWOWE POPĘDY
POPĘD POLOWANIA zawiera te odziedziczone zachowania związane z polowaniem, zabijaniem ofiary i jedzeniem. Jest aktywowany przez ruch dźwięk i zapach.
Zachowania związane z popędem polowania-ofiary to:
Możesz zobaczyć niektóre z tych zachowań gdy pies goni kota, staje się podekscytowany i szczeka wysokim tonem głosu jak kot ucieka na drzewo.
Twój pies może potrząsać i rozrywać miękkie zabawki, lub chować psie smakołyki na kanapie.
POPĘD SFORY składa się z zachowań związanych z reprodukcją, byciem częścią grupy lub sfory. Nasze psy są zwierzętami społecznymi, które wyewoluowały od wilka. Do polowania na zwierzęta większe od siebie, wilki wykorzystują życie w sforze. W celu zapewnienia porządku, mają one do przestrzegania hierarchię społeczną, która podlega ścisłym zasadom zachowania. Zdolność do bycia częścią grupy i w niej się mieścić, jest ważne, jak przekłada się u psa na chęć współpracy z nami jako częścią zespołu. To jest pobudzane przez stopień porządku w hierarchii społecznej.
Zachowania związane z popędem sfory:
Pies z wieloma z tych zachowań jest tym, który podąża za tobą w domu, jest najszczęśliwszy z tobą, lubi być głaskany i pielęgnowany i lubi pracować z tobą. Pies może być nieszczęśliwy, gdy jest zostawiany sam na długo, co może wyrażać się w występowaniu lęku separacyjnego.
POPĘD OBRONY jest regulowany przetrwaniem i ochroną siebie, składa się z zachowań zarówno walki i ucieczki.
To jest bardziej skomplikowane, ponieważ ten sam bodziec, który może czynić psa agresywnym (walka), może także wywoływać unikanie (ucieczka), zwłaszcza u młodych psów.
ZACHOWANIA WALKI nie są w pełni rozwinięte, dopóki pies nie ukończy dwóch lat życia, a czasami później, choć tendencje do takich zachowań będą widoczne w młodszym wieku.
Zachowania związane z walką to:
ZACHOWANIA UCIECZKI wskazują na to że pies nie ma pewności.
Zachowania związane z ucieczką to:
POLOWANIE – ZDOBYCZ
To wskazuje na instynkty łowieckie psa, lub jego chęć do poszukiwania pożywienia. Ten pies jest podekscytowany wszystkim co się porusza, ładnie pachnie lub brzmi interesująco, przewodnik tego typu osobowości musi mieć naprawdę respekt i podziw dla psa, zwłaszcza w sytuacjach rozproszenia.
Ten typ wydaje się czasem trudniejszy do trenowania, ale silna wola i dużo cierpliwości, pomoże ci osiągnąć cel szkolenia. Te psy nie są w cale głupie choć zwykle często pobudzone.
SFORA
To wskazuje na silną wolę psa, aby być częścią rodziny lub jego sfory. Jest on zwykle wyluzowany i spokojny, pragnący wiele kontaktu wzrokowego z tobą. Ten pies naprawdę chce podobać się tobie i wszędzie podąża za tobą. Wystarczy pokazać temu psu czego od niego oczekujesz w miły sposób, a otrzymasz żądane wyniki. Ustna pochwała jest dla tego typu psa konieczna, kiedy on pokazuje zrozumienie komendy.
OBRONA – WALKA
Ten pies myśli o własnej ochronie i ochrona jego otoczenia jest dla niego bardzo ważna. Ten silny, dominujący pies jest raczej jak wyzwanie dla ciebie dla przywództwa sfory, niż jakiekolwiek inne osobowości. Może on zachowywać się nawet agresywnie w stosunku do ciebie, jednak musisz wygrać wyzwanie. Koordynacja niezbędnych korekt i poprawnego czytania języka ciała psa, zapewni szybkie rozwiązania wyobrażenia dominacji, które twój pies może mieć. Gdy raz pies jasno zrozumie kto jest najważniejszy w sforze, może nigdy ponownie tego nie kwestionować.
OBRONA – UCIECZKA
Jest to pies który jest nieśmiały, boi się nowych sytuacji i środowiska naturalnego. Taki zachowanie jest łatwe do usunięcia, poprzez wprowadzenie psa z odpowiednim typem uspokojenia. Najczęstszym błędem jaki przewodnik popełnia, to głaskanie psa po głowie lub karku i sympatycznym tonem głosu mówienie psu że wszystko jest OK. Taka metoda tylko sprawia że pies robi się bardziej niepewny, niepokoi się smutnym i bojaźliwym głosem swojego przewodnika. Natomiast powoduje jego strach. Przyprowadź go blisko tego (czego się boi), pozwól mu to powąchać, jeśli zdarza się że jest to przedmiot lub osoba. Pochwała słowna psa głosem bardzo pewnym siebie (Dobry Pies) kiedy jest wystarczająco odważny, by spojrzeć na „strach”, a nawet go uznać. Pieszczoty pewną ręką lub nawet lekkie „bębnienie, uderzanie” w niego, zbuduje pewność psa jeszcze bardziej. Kiedy pies zaczyna się relaksować (macha ogonem, oczy robią się miękkie) oddal go od tej sytuacji, nadal chwaląc go pewnym głosem. Kilka pozytywnych sesji budowania pewności psa, wkrótce zmieni jego pewność do siebie i nas. Zaufanie psa do ciebie, zintensyfikuje się i wzmocni, jak jego obawy ustąpią.
A. Górowski
WORTAL PSY24.PL
psy-ratownicze.eu