Kupujemy rottweilera: Jak wybrać rottweilera?

Każda zarejestrowana w Związku Kynologicznym w Polsce hodowla rasowych psów podlega kontroli. Potwierdza to protokół kontroli miotu. Szczenięta które otrzymują metryczki, uznane są za zgodne z wzorcem rasy. Wiadomo jednak że każdy pies jest inny. Jak wybrać odpowiedniego dla nas? Oglądamy cały miot, już ogólna obserwacja pozwala nam stwierdzić który malec podoba się nam najbardziej. Niespodziewane wrzucenie do kojca piłeczki pozwoli nam określić temperament szczeniąt. Reakcja może być różna: spokojne zastanowienie, zaciekawienie, wyczekiwanie , strach , ucieczka, szczekanie. Rottweiler ma być psem zrównoważonym, ale zdecydowanym. Szczenię powinno być spokojne i pewne siebie. Oglądamy szczenię: zwracamy uwagę na budowę głowy, proporcje tułowia, zwartość całej sylwetki, grubość kości, szatę, zarys podpalania, poprawnie noszony ogon z płynnie, bez załomków ustawionymi kręgami.

Uszy: powinny być wysoko zawieszone, dość lekkie, niezbyt długie, przylegające, zwłaszcza ich przednia krawędź.

Oczy: u szczenięcia przede wszystkim należy zwrócić uwagę na to czy są zdrowe czy nie ma stanów zapalnych lub czy nie występuje podwiniecie powieki (entropium)– jest to wada dziedziczna która objawia się łzawieniem.

Tułów: nie za długi, mocny, zwarty. Należy zwrócić uwagę czy u szczenięcia nie występuję przepuklina pępkowa.

Kończyny: ustawienie równoległe łap, wilcze pazury powinny być kopiowane, długie podudzie może być zapowiedzią ładnego kontowania, kończyny powinny być mocne o grubej kości.

Szata: włos prosty bez fal i kędziorków.

Podpalanie: złoto-pomarańczowo-brązowe, nie za jasne i nie za ciemne- zanikające. Symetryczne plamy podpalania, zwłaszcza na przedpiersiu, wyraźnie zaznaczone. Kolor podpalania często zmienia się i niejednokrotnie z beżowego przemienia się w złote.

Ogon: w Polsce hodowcy mają nadal swobodę wyboru mogą pozostawić rottweilerowi długi ogon lub go kopiować. Kopiowany- pompon powinien być równie długi jak szeroki. Naturalnej długości ogon może łagodnie opadać lub być ułożony poziomo, w linii grzbietu. Tolerowane są również wszelkie „szablaste” noszenie z pewnym jednak zastrzeżeniem. Niedopuszczalne jest przesadne zakręcanie ogona połączone ze skrętem na bok w stosunku do linii grzbietu, a także załamanie wynikające z wadliwego ustawienia kręgów- stanowi to wadę dyskwalifikującą. Zwrócić należy uwagę czy nie jest zbyt nisko lub za wysoko osadzony ogon co szpeci psa i stanowi błąd.



Jan Borzymowski
WORTAL PSY24.PL
Źródło: Jan Borzymowski, Rottweiler przyjaciel i obrońca.

Zakaz kopiowania, rozpowszechniania części lub całości bez zgody redakcji ROTTWEILERY.wortale.net.