Cocker spaniel amerykański
Historia rasy jest dość złożona, a zarazem nie do końca jednoznaczna. Wielu kynologów uważa, że praktyka hodowli, a zwłaszcza użytkowanie spanieli w amerykańskim łowiectwie przyczyniło się do pewnej miniaturyzacji egzemplarzy. Mniejszy pies lepiej był przystosowany do siedzenia w siodle przed jeźdźcem. Niewątpliwie mamy do czynienia z najmłodszym psem z rodziny spanieli a zarazem najmniejszym (pies 38,1 cm, suka 35,6 cm). Wyhodowany w drodze selekcji z cocker spanieli angielskich. Znacznie różni się od przedstawicieli rasy wyjściowej. Z amerykańskim spanielem kojarzy się pewien paradoks. Podkreślenie, że jest to najmniejszy ze spanieli myśliwskich pozostaje niejako w opozycji do bujnej szaty. Jej obfitość, zwłaszcza w dolnych partiach, w warunkach niewielkiego wzrostu zwierzęcia, znacząco może utrudniać sprawne poruszanie się w wysokich trawach, zaroślach czy na mokradłach.
Tym samym ten miły i ładny piesek domowy o długich i obficie owłosionych uszach nadaje się bardziej do prezentacji na wystawach niż do „bobrowania" w łozach i chaszczach... Niezależnie, wypada odnotować - cocker spaniel amerykański pierwotnie był używany w łowiectwie jako płochacz. Od 1924 roku brał udział w field trialsach organizowanych przez Cocker Spaniel Club. Z rozwojem rasy kojarzone są pewne „ różnice geograficzne". W rolniczych, południowych stanach USA preferowano mniejsze spaniele (do 40 cm), w środkowych m.in. Ohio hodowano egzemplarze do 50cm, natomiast w północnych rejonach kraju występowały większe egzemplarze. W latach trzydziestych ubiegłego stulecia różnice pomiędzy przedstawicielami rasy przywożonymi z Anglii, a typem ukształtowanym już w Ameryce były tak duże, że na wystawach psów sędziowano je w odrębnych klasach.
Wzorzec rasy obliguje do utrzymania wzrostu poniżej 40 cm. Często jest tak, że niewielki wzrost psa kojarzy się z innymi cechami - nieco jabłkowatą okrągłą czaszką, mocno zaznaczonym przełomem czołowym, wydatnymi łukami brwiowymi, nieco krótszą kufą, większymi, nieco wysuniętymi (ale nie wytrzeszczonymi) oczami. Innym wyróżnikiem amerykańskiego spaniela jest dość krótki korpus. Relacja długości do wzrostu nieznacznie przekracza kwadrat. Znaczącym wyróżnikiem spaniela amerykańskiego jest długi włos występujący na uszach, klatce piersiowej, brzuchu i nogach. Na głowie jest szata krótka, na tułowiu średniej długości. Ogólnie - szaty nie wolno zaniedbywać gdyż może to doprowadzić do filcowania. Wymaga starannego utrzymywania czystości, intensywnej pielęgnacji, czesania, szczotkowania.
Omawiany pies zyskał ogromną popularność w Stanach Zjednoczonych. W Europie od początku lat 1970-ych odnotowuje się stałą tendencje wzrostu zainteresowania. W Szwajcarii na początku lat 1990-ych było zarejestrowanych 114 przedstawicieli rasy. W wykazie ras psów występujących Polsce (ZKwP) wymienione są następujące liczby. Ogółem cocker spanieli amerykańskich, zarejestrowanych w 2014r. było 88szt., w tym: 39 psów i 49 suk. Do hodowli wprowadzono: 18 psów i 14 suk. W trzech miotach urodziło się: 5 piesków i 6 suczek. Zwłaszcza występująca liczba suk (49 szt.) może wskazywać na zwiększenie obecności w naszym kraju przedstawicieli omawianej rasy. Znaczącą formą popularyzacji rasy jest obecność jej przedstawicieli na wystawach. Dotychczasowa aktywność w tym zakresie jest umiarkowana. W 2014r. na lipcowej, międzynarodowej wystawie w Warszawie zaprezentowano 1 psa i 3 suki. Na analogicznej wystawie w 2015r. pojawiło się 7 amerykańskich spanieli (2 psy: kl. szczeniąt i kl. mł.) oraz 5 suk (2 kl. szcz., 2 kl. mł., 1 kl. pośr.).
W klasyfikacji FCI cocker spaniel amerykański występuje w grupie 8 - aportery, płochacze i psy dowodne. Pochodzenie umiejscawia go w grupie psów myśliwskich, co jak wspomniałem koliduje nieco z szatą omawianej rasy. Faktem jest jednak, że te psy są obdarzone instynktem łowieckim. Jednocześnie wyróżnia je znaczny temperament, ruchliwość, sprawność, inteligencja. Wymienione cechy wskazują na możliwe, dobre wykorzystanie zwierzęcia w konkursach kynologicznych typu sportowego, agility itp. Niezależnie od tego to wyjątkowo miły i ładny psiak, o pogodnym usposobieniu. Nie jest przysłowiową „psią gapą". Ten aktywny osobnik doskonale nadaje się do roli psa towarzysza uczestniczącego w spacerach, zabawach. Kiedy będzie trzeba zasygnalizuje pojawienie się nieproszonego gościa... Rasa niewątpliwie zasługuje na przybliżenie sylwetki tego mało znanego w Polsce psa i tym samym na popularyzację.
Jan Borzymowski
FCI-Standard N° 167 / 22. 01. 1999 / GB COCKER SPANIEL AMERYKAŃSKI
POCHODZENIE : U.S.A. DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA : 17.05.1993. UŻYTKOWOŚĆ: Płochacz, pies do towarzystwa. KLASYFIKACJA F.C.I. :
Group 8 Aportery, płochacze, psy wodne .
Sekcja 2 Aportery. Bez prób pracy.
WRAŻENIE OGÓLNE : Amerykański cocker spaniel to jeden z najmniejszych psów myśliwskich. Jest krępy i zwarty, harmonijnie zbudowany, ma pięknie rzeźbioną, szlachetną głowę. W postawie linia górna lekko opada od wyraźnego kłębu do mocnych, dobrze umięśnionych i umiarkowanie kątowanych kończyn tylnych. Potrafi rozwinąć znaczną szybkość, którą łączy z dużą wytrzymałością. Przede wszystkim jest to jednak pies pogodny, zawsze w dobrym humorze, harmonijny w postawie i akcji, wykazujący dużą chęć do pracy. Bardziej pożądany jest pies o harmonijnej budowie niż taki, który wykazuje wielkie zalety, połączone z dużymi wadami. WAŻNE
PROPORCJE : Długość tułowia od przedpiersia do guza siedzeniowego jest nieco większa od wysokości w kłębie. Tułów musi być dostatecznie długi, aby umożliwiał swobodny, wydajny ruch. Pies nie powinien nigdy sprawiać wrażenia długiego i krótkonogiego
ZACHOWANIE / TEMPERAMENT : Opanowany, bez śladu lękliwości. GŁOWA : Proporcjonalna, w harmonii z całą sylwetką, wyraz inteligentny, bystry, łagodny i pełen uroku.
MÓZGOCZASZKA : Czaszka : Zaokrąglona, ale nieprzesadnie, w żadnym razie nie płaska. Łuki nadoczodołowe wyraźne, wyraźne rzeźbienie pod oczami. Stop : Wyraźny..
TRZEWIOCZASZKA :
Nos : Dostatecznie duży, by kufa wyglądała harmonijnie , o nozdrzach dobrze rozwiniętych, jak u wszystkich psów myśliwskich. Czarny u psów czarnych, czarnych podpalanych i biało czarnych; u psów innych umaszczeń może być brązowy, wątrobiany lub czarny, im ciemniejszy, tym lepiej. Barwa nosa odpowiada barwie powiek.
Kufa : Szeroka i głęboka. Głowa jest harmonijna wówczas, gdy odległość od czubka nosa do stopu wynosi połowę wartości pomiaru od stopu przez najwyższy punkt czaszki do jej postawy.
Wargi : Górna warga mięsista i na tyle długa, aby zakrywała żuchwę.
Uzębienie : Szczęki równe, kanciaste. Zęby mocne i zdrowe, niezbyt małe, zgryz nożycowy.
Policzki : Mało widoczne.
Oczy: Gałka oczna okrągła, skierowana prosto do przodu; kształt lekko migdałowaty nadają oku powieki. Oko nie może być zapadnięte ani wypukłe. Tęczówka ciemno brązowa, im ciemniejsza, tym lepiej.
Uszy : Płatowate, długie, cienkie, dobrze owłosione, osadzone nie wyżej niż na dolnej linii oka.
Szyja : Na tyle długa, by pies mógł bez trudu sięgnąć nosem ziemi, umięśniona i sucha. Wyraźnie wysoko osadzona, z karkiem łukowato wysklepionym.
Tułów: Linia górna : Lekko opadająca ku dobrze umięśnionemu zadowi.
Grzbiet : Mocny, równomiernie opadający od kłębu do nasady ciętego ogona.
Klatka piersiowa : Głęboka, najniższym punktem sięga łokcia, z przodu dostatecznie szeroka, zapewnia dość miejsca dla serca i płuc, ale nie tak szeroka , aby utrudniać równoległą akcję kończyn przednich. Żebra długie i dobrze wysklepione.
Ogon: Cięty, osadzony i noszony na przedłużeniu linii grzbietu lub nieco wyżej, ale nie tak wysoko, jak u teriera, ani tak nisko, że wskazywałby na lękliwość psa. W akcji ogon ruchliwy.
KOŃCZYNY PRZEDNIE : Równolegle ustawione, proste, dobrze umięśnione, o mocnym kośćcu, dobrze przylegające do tułowia. Łopatki : Ułożone skośnie, tworzą z ramionami kąt zbliżony do 90°, co zapewnia swobodny i długi wykrok. Suche, nie odstające, ustawione pod kątem od kłębu, co daje miejsce na dobrze wysklepione żebra. Łokieć : Oglądany z boku przy pionowo ustawionych kończynach znajduje się dokładnie poniżej kłębu. Śródręcze : Krótkie i mocne. Piąte palce mogą być usunięte. KOŃCZYNY TYLNE : Oglądane z tyłu są równoległe wobec siebie zarówno w postawie, jak i w ruchu, dobrze umięśnione, o mocnym kośćcu. Zad : Szeroki, krągły, dobrze umięśniony.
Udo : Mocne, dobrze rozbudowane.
Kolano : Umiarkowanie kątowane, mocne i stabilne.
Staw skokowy : Mocny i niski; wilcze pazury mogą być usunięte.
ŁAPY : Zwarte, duże, okrągłe, o mocnych, twardych opuszkach; nie są wykręcone na zewnątrz ani do wewnątrz.
CHODY : Choć amerykański cocker spaniel jest najmniejszym przedstawicielem psów myśliwskich, porusza się równie sprawnie, jak większe z nich. Dla prawidłowego ruchu niezbędna jest pełna harmonia budowy i akcji przodu i tyłu. Kończyny tylne zapewniają mocny napęd, a odpowiednie ustawienie łopatek i kończyn przednich pozwala na długi wykrok. Ruch musi być skoordynowany, płynny, swobodny i przestrzenny. Niekontrolowanej ruchliwości nie należy brać za dobry ruch.
SIERŚĆ : Na głowie krótka i delikatna, na tułowiu średniej długości, z odpowiednia ilością podszerstka. Uszy, klatka piersiowa, brzuch i nogi porośnięte długim włosem, ale nie aż tak długim, by zacierał linie ciała spaniela; nie może on utrudniać ruchu ani w żaden sposób upośledzać funkcji i zmieniać wyglądu nieprzesadnie owłosionego psa myśliwskiego. Niezwykle ważna jest struktura sierści: powinna być ona jedwabista, prosta lub lekko falista i łatwa do pielęgnacji. Sierść nazbyt obfita, lokowata lub o strukturze bawełny jest zdecydowanie wadliwa. Niepożądane strzyżenie grzbietu, a trymowanie, mające na celu podkreślenie naturalnych linii sylwetki, powinno być dyskretne, aby pies wyglądał możliwie naturalnie.
MAŚĆ: · Czarna : Jednolicie czarna, lub czarna z podpalaniem. Czerń powinna być głęboka, wszelkie naloty brązowe lub wątrobiane są niepożądane. Niewielka ilość bieli na piersi lub spodniej stronie szyi dopuszczalna, biel w jakimkolwiek innym miejscu dyskwalifikuje. · Jednolita inna niż czarna: Od bardzo jasnej kremowej po najciemniejszą czerwoną, także czekoladowa i czekoladowa z podpalaniem. Barwa powinna być jednolita na całym ciele, dopuszczalne rozjaśnienie na piórach. Niewielka ilość bieli na piersi lub spodniej stronie szyi dopuszczalna, biel w jakimkolwiek innym miejscu dyskwalifikuje. · Łaciata : Dwa lub więcej jednolitych, równomiernie rozłożonych kolorów, z których jednym jest biel: czarny z białym, rudy z białym (przy czym rudy oznacza od bardzo jasno kremowego po bardzo ciemną czerwień, czekoladowy z białym i przesiany, lub połączenia każdego z tych umaszczeń z podpalaniem, które powinno być rozmieszczone tak samo, jak u psów czarnych lub czekoladowych. Psy przesiane w rozmaitych odmianach umaszczenia zaliczane są do łaciatych. Kolor podstawowy, obejmujący 90% lub więcej powierzchni ciała, dyskwalifikuje.
Podpalanie : Jego intensywność waha się od bardzo jasno kremowego po bardzo ciemny czerwony; powinno obejmować nie więcej, jak 10% powierzchni ciała. Bardziej rozległe podpalanie dyskwalifikuje. U psów czarnych lub czekoladowych podpalanych podpalanie rozmieszczone jest następująco: 1) Wyraźna plamka nad każdym okiem. 2) Na bokach kufy i policzkach. 3) Na spodnich stronach uszu. 4) Na łapach i/lub nogach. 5) Na spodzie ogona. 6) Na klatce piersiowej, ale tam nie jest konieczne i nie ma znaczenia przy ocenie. Podpalanie słabo widoczne lub ograniczone do niewielkich śladów jest wadliwe, podobnie jak podpalanie rozciągające się poza kufę i połączone. Brak podpalania w którymkolwiek z wymienionych miejsc u psów czarnych lub czekoladowych podpalanych powinien powodować dyskwalifikację.
WIELKOŚĆ : Idealny wzrost w kłębie dla dorosłego psa wynosi 38,1 cm (15 cali), a dla dorosłej suki 35,6 cm (14 cali), z tolerancją w dół lub w górę o 1,27 cm (pół cala). Dyskwalifikuje się psa, którego wzrost przekracza 39,4 cm (15,5 cala) i sukę, której wzrost przekracza 36,8 cm (14,5 cala). Wzrost psa dorosłego mniejszy niż 36,8 cm (14,5 cala), i dorosłej suki mniejszy niż 34,2 cm (13,5 cala) jest wadą. Wzrost mierzy się wzdłuż linii prostopadłej do ziemi, biegnącej od kłębu do podłoża, gdy pies stoi swobodnie, a kończyny tylne ustawione są równolegle do linii pomiaru.
WADY: Wszelkie odstępstwa od powyższego wzorca powinny być traktowane jako wady i oceniane w zależności od ich stopnia oraz wpływu na zdrowie i dobre samopoczucie psa.
WADY DYSKWALIFIKUJĄCE : · Agresja lub wyraźna lękliwość. · Maść : Dopuszczalne są jedynie wcześniej wymienione umaszczenia; wszelkie inne kolory i ich kombinacje dyskwalifikują. · Maść czarna : Białe znaczenia poza klatką piersiową i spodnią stroną szyi. · Maść jednolita inna niż czarna: Białe znaczenia poza klatką piersiową i spodnią stroną szyi. · Maść łaciata : Łaty obejmujące 90% i więcej powierzchni ciała. · Podpalanie : (1) obejmujące więcej jak 10% powierzchni ciała. (2) Brak podpalania w jakimkolwiek miejscu u psów czarnych podpalanych lub czekoladowych podpalanych. Wielkość : Psy powyżej 39.4 cm (15.5 cala) Suki powyżej 36.8 cm (14.5 cala). N.B. Samce muszą mieć dwa normalnie rozwinięte jądra w pełni wyczuwalne w mosznie.
