Clumber spaniel

Historia rasy

Pochodzenie clumber spanieli nie jest do końca znane. Istnieje kilka teorii związanych z historią  rasy. Zdaniem niektórych kynologów clumbery pochodzą z Francji, a na Wyspy Brytyjskie dotarły podczas Rewolucji Francuskiej. Inni badacze twierdzą, że ojczyzną tych największych spośród spanieli jest Wielka Brytania, a w ich żyłach płynie krew bassetów i bernardynów.

Wiadomo natomiast, że te sympatyczne psy były ulubieńcami księcia Newcastle, który trzymał je w swoim majątku Clumber Park w Nottinghamshire – stąd też oficjalna nazwa rasy, clumber spaniel.

W dziewiętnastym wieku, najprawdopodobniej około roku 1840, clumbery trafiły na dwór panującej wówczas w Anglii królowej Wiktorii. Szybko podbiły serce monarchini, a także jej małżonka, księcia Alberta. Książę zaangażował się w promowanie rasy. Pasję tę podzielał póżniejszy król Edward VII (syn Wiktorii i Alberta), który hodował clumbery na terenie swojej posiadłości Sandringham w hrabstwie Norfolk. W pamiętnikach Wiktorii można znaleźć wiele wzmianek o clumber spanielach, które towarzyszyły rodzinie królewskiej między innymi podczas polowań. Królowa opisywała swoich czworonożnych przyjaciół słowami: ''miłe i oddane".

Rasa była popularna szczególnie wśród brytyjskiej arystokracji. Podczas I wojny światowej liczba clumber spanieli znacznie spadła, ale w 1925 roku król Jerzy V ponownie zwrócił uwagę na ulubione psy swoich przodków i, zgodnie z rodzinną tradycją, zaczął hodować i promować clumbery.

Przedstawiciele tej rasy pojawiały się na licznych obrazach tworzonych przez brytyjskich artystów. Przedstawiano clumbery jako towarzyszy polującej arystokracji albo wygrzewające się przy kominku psy domowe. Warto zwrócić uwagę, że na dziełach sztuki clumbery uwiecznione zostały jako psy blisko współpracujące z człowiekiem i spokojne.

Miłośnicy rasy szybko przekonali się, że jej przedstawiciele to nie tylko wytrawni myśliwi o doskonałym powonieniu i wybitnych zdolnościach łowieckich. Z czasem clumbery zaczęły się stawać pełnoprawnymi członkami ludzkich rodzin i dały się poznać jako wymarzone wprost...nianie.

W 1884 roku clumber spaniele były jedną z pierwszych dziesięciu ras zatwierdzonych przez American Kennel Club. Obecnie rasa ta nie zajmuje czołowych lokat w rankingach popularności. W Stanach Zjednoczonych rejestruje się rocznie około dwustu szczeniąt, podczas gdy najpopularniejszych – golden retrieverów, aż sześćdziesiąty tysięcy.

Rys psychologiczny

Clumber spaniele uwielbiają pływać, aportować, brać udział w polowaniach, ale najszczęśliwsze będą przebywając z dziećmi. Mają wyjątkowy instynkt opiekuńczy, który w połączeniu z niespotykaną cierpliwością czyni z clumbera idealną niańkę. 

Są lojalnymi przyjaciółmi i cenią sobie towarzystwo ludzi. Odnajdują się zarówno na wsi, jak i w mieście – pod warunkiem, że zapewnimy im ruch i uwagę. Nie wszystkie clumbery są urodzonymi sportowcami, wymagającymi sporych dawek ruchu. Znaczna część to pieszczochy i  kanapowce, a przy tym straszne łasuchy. Nawet jeśli nie domagają się spaceru, powinniśmy zapewnić im choć trochę aktywności fizycznej – dla zdrowia.

Clumbery to łagodne i radosne psy. Uwielbiają się bawić. Szczenięta mogą być niesforne. Trzeba poświęcać im dużo uwagi i dbać, by się nie nudziły. Pozbawione zajęcia same zapewnią sobie rozrywkę, nie zawsze taką, na jaką właściciele wyraziliby zgodę. W wyprawce powinny znaleźć się gryzaki!

Pieski te łatwo poddają się szkoleniu, jednak warto być wobec nich stanowczym - konsekwencja w wychowaniu pozwoli osiągnąć zadowalające efekty. Clumbery są bardzo inteligentne, ale i asertywne.  Rasa ta nie powinna przysporzyć kłopotów osobom nie posiadającym doświadczenia w wychowywaniu psów – pod warunkiem, że nowi właściciele umieją stawiać granice i postępować konsekwentnie.

Clumbery potrafią dać właścicielom do zrozumienia, że zraniono ich uczucia. Zaleca się zatem szkolenie pozytywne, w oparciu o nagrody. Zajęcia w psim przedszkolu to doskonałe rozwiązanie i ważny element starannie przeprowadzanej socjalizacji. Umiejętnie prowadzone szkolenie pozwoli wyeliminować kłopotliwe nawyki clumberów. Szczególny problem może stanowić skłonność przedstawicieli tej rasy do...wykradania jedzenia, skąd tylko można.

Psy te poczują się dobrze wśród ludzi empatycznych i wrażliwych, którzy będą traktować je delikatnie i okazywać im dużo czułości. Odwzajemnią każdy przejaw miłości!

Wobec swojej ludzkiej rodziny clumbery są czułe, serdeczne i oddane. Kochają wszystkich jej członków, ale do dzieci mają szczególną słabość. Żyją w pokoju z innymi zwierzętami, a podczas spacerów nie wszczynają awantur z przypadkowo spotkanymi psami. Nie są też znane z nadmiernego szczekania.

Zdrowie i pielęgnacja

Podstawą pielęgnacji clumber spanieli jest zapewnienie im zbilansowanej diety i ograniczenie dostępu do niekoniecznie zdrowych przysmaków. Clumbery to niepoprawne łakomczuchy, gotowe na wszystko, by zdobyć upatrzoną przekąskę – nawet jeśli to resztki kolacji wrzucone do śmietnika,  herbatniki przygotowane dla naszych gości czy kanapka, którą właśnie trzymamy w ręku. Ze względu na niepohamowany apetyt i skłonności do nadwagi, trzeba zadbać o psie menu i aktywność fizyczną. Półgodzinny spacer lub ćwiczenia (aportowanie, frisbee itp.) to dzienne minimum.

Clumber spaniele bardzo linieją, więc częste szczotkowanie sierści  to istotny element pielęgnacji. Ponieważ psy te bardzo się ślinią, należy zadbać o higienę pyska.

Przedstawiciele tej rasy narażone są na dysplazję biodrową, choroby oczu i infekcje uszu, jednak największy problem stanowi wspomniany już apetyt w połączeniu z inklinacjami do przybierania na wadze. Clumber spaniele chrapią.

Psy te żyją przeważnie około dziesięciu lat.

Magda Kosińska
PSY24.PL
 

Zdjęcie tutułowe: żródło, autor: Pleple2000