CHOW - CHOW
Historia Rasy.
Chow Chow należy do szpiców, jednej z najstarszej grupy psów. Pierwsze wzmianki o rasie pojawiły się w XI w p.n.e. W czasie panowania dynastii Han wykonano wiele figurek glinianych oraz malowideł przedstawiających tę rasę. Jest to rasa chińska. Do Chin trafiła z Tybetu lub Mandżurii. Od początku były otoczone czcią i cieszyły się szczególnymi względami. Mnisi uważali że chow chow szczekaniem odgania złe duchy, dlatego pilnowały świątyń. Legenda głosi że tylko chowom dane było zlizywać kawałki nieba spadające na ziemię, dlatego ich język jest niebieski.
Rasa ta była uważana za delikates a ich futro przeznaczone do wyrobu odzieży. Kiedyś były wykorzystywane jako psy pociągowe, stróżujące i zaganiające. Wielu sławnych ludzi chlubiło się posiadaniem psa tej rasy. Byli to min. królowa Wiktoria oraz pisarz Jarosław Iwaszkiewicz. Chow Chowy pokazywane były w ogrodach zoologicznych gdzie wzbudzały nie małą sensację. Również dziś nie sposób przejść obok nich obojętnie.
Obecnie głównym zadaniem tych psów jest towarzyszenie swojemu właścicielowi i jego rodzinie. Miłośnicy rasy są jej zwykle wierni. kto raz kupił chow chowa zakocha się w nim na zawsze.
Charakter i wychowanie
Chow Chow jest psem bardzo upartym o silnym i trudnym charakterze. Nie każdy może być jego właścicielem. To doskonały stróż i przyjaciel domu. Wystarczy że jakiś obcy zbliży się do naszego domostwa, chow chow od razu nam to zasygnalizuje. Szczekanie tych psów jest grube i bulgoczące. Nie są to psy hałaśliwe i szczekliwe. Na spacerze nie obszczekują przechodniów i obcych psów. Nie są meczącymi psami i nie wymagają długich spacerów dlatego bez problemu mogą mieszkać w mieszkaniu w bloku. Są to psy bardzo silne więc zaleca się aby nosiły szelki które doskonale panują nad ich ciałem i nie wytrą kołnierza na szyi.
Chowy pomimo swojego wyglądu są ruchliwe i lubią biegać. Akceptują dzieci ale trzeba dziecku wytłumaczyć że pies to nie zabawka i nie wolno mu robić krzywdy. Zabawa Chowa jest krótka ale intensywna. Po zabawie musi odpocząć i pospać sobie w spokoju. Jego ulubionym miejscem jest centrum mieszkania gdzie może obserwować całą swoją rodzinę i co się dzieje wokoło.
Chow to indywidualista, lubi pobyć sobie w samotności i jest psem jednego pana. Kocha całą swoją rodzinę ale jedną osobę szczególnie będzie cenił. Są nie ufne w stosunku do obcych. Z reguły nie dają się pogłaskać, odsuwają się lub nie podchodzą. Obcy nie powinni głaskać ich po głowie bo Chowy tego nie lubią.
Suczki są bardziej rodzinne , opiekuńcze i okazujące uczucia, psy natomiast bardziej nie zależne i większe od suk.
Chow Chowy to psy bardzo czyste i na ogół szybko uczą się czystości. Są pojętne i można nauczyć ich podstawowych komend ale musi się to odbywac na zasadzie nagród i należy pamiętać że chow wykona polecenie zazwyczaj gdy sam będzie miał na to ochotę.
Pielęgnacja
Sierść chowa wymaga starannego czesania. Nie jest to łatwe gdyż ma on bardzo gęsty podszerstek. Szczeniaka czeszemy częściej, najlepiej w formie zabawy aby się przyzwyczaił. Należy również dbać o oczy które są bardzo wrażliwe.
Żywienie
Małego pieska żywimy tak jak karmił go hodowca. Nie podajemy mu nic nowego bo skończy się to biegunką. Nowy pokarm piesek musi dostawać stopniowo. Szczeniaka karmimy 4 razy dziennie ( gdy podrośnie ilość posiłków zmniejszamy) a dorosłego psa 2 razy w ciągu dnia. Nie należy karmić psa zbyt późno. Pamiętajmy o stałym dostępie do świeżej wody. Psa możemy karmić suchą karmą albo domowym jedzeniem. Gotowe karmy muszą być sprawdzonych firm i najlepiej dla psów o wrażliwym układzie pokarmowym.
Zdrowie
Chowy mają tendencje do różnych uczuleń przez co wygryzają się w okolicach ud i ogona. Problemy skórne mogą być spowodowane złą dietą, uczuleniem na pyłki lub na różne detergenty.
W sytuacjach gdy pies się gryzie lub uporczywie drapie nie leczmy go na własną rękę bo możemy zaszkodzić. Należy skontaktować się z hodowcą lub weterynarzem.
Suki mają cieczkę 2 razy w roku, ale nie jest to reguła. Brak cieczek, rui i puste krycia to częste problemy suk tej rasy.
Opracowanie i zdjęcia:
Anna Śleziak, www.chow-chow.yoyo.pl
Wzorzec FCI nr 205
CHOW CHOW
TŁUMACZENIE : Olga Jakubiel.
POCHODZENIE: Chiny.
PATRONAT: Wielka Brytania.
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: 24.06.1987.
UŻYTKOWOŚĆ: Pies stróżujący i do towarzystwa.
KLASYFIKACJA F.C.I. : Grupa 5 Szpice i psy ras pierwotnych. Sekcja 5 Szpice azjatyckie i rasy pokrewne. Bez prób pracy.
WRAŻENIE OGÓLNE : Aktywny, zwarty, krótki i przede wszystkim bardzo harmonijny; o lwim wyglądzie oraz dumnej, dostojnej postawie; zwartej budowy; ogon noszony zdecydowanie nad grzbietem.
USPOSOBIENIE/TEMPERAMENT : Cichy pies; dobry stróż o niebieskawo-czarnym języku; wyjątkowy w swym szczudłowatym ruchu. Niezależny, wierny, choć powściągliwy.
GŁOWA :
OKOLICA MÓZGOCZASZKI :
Czaszka: Płaska, szeroka; dobrze wypełniona pod oczami.
Stop: Nie zaznaczony.
OKOLICA TWARZOCZASZKI:
Nos: Duży i szeroki; we wszystkich przypadkach czarny (z wyjątkiem psów kremowych lub niemal białych, u których dopuszczalny jest nos jasnego koloru oraz psów niebieskich i płowych, u których dopuszczalny jest kolor nosa zgodny z kolorem szaty).
Kufa: Średniej długości, szeroka od oczu aż do końca (nie spiczasta na końcu jak u lisa).
Fafle: Fafle i podniebienie czarne (niebiesko-czarne); preferowane czarne dziąsła. Język niebieskawo-czarny.
Szczęka i żuchwa oraz uzębienie: Zęby mocne i równe; szczęka i żuchwa silne, z idealnym, regularnym i pełnym zgryzem nożycowym, tj. górny łuk zębowy ściśle zachodzi na dolny łuk zębowy i zęby ustawione są pionowo względem szczęki i żuchwy.
Oczy: Ciemne, owalnego kształtu, średniej wielkości, czyste. Kolor zgodny z kolorem szaty dopuszczalny jest u psów niebieskich i płowych. Czystego, wolnego od entropii oka, nie należy oceniać negatywnie jedynie ze względu na wielkość.
Uszy: Małe, grube, nieco zaokrąglone na końcach, noszone sztywno i szeroko rozstawione, lecz nad oczami mocno nachylone do przodu i nieco zbieżnie, nadając rasie właściwy jej, charakterystyczny
nachmurzony wyraz. Nachmurzonego wyrazu nie można uzyskać za sprawą luźno pomarszczonej skóry głowy.
SZYJA: Mocna, pełna, nie krótka, dobrze osadzona na łopatkach; nieco łukowata.
TUŁÓW:
Grzbiet: Krótki, poziomy i silny.
Lędźwie: Mocne.
Klatka piersiowa: Szeroka i głęboka. Żebra dobrze wysklepione, lecz nie beczkowate.
OGON: Wysoko osadzony; noszony zdecydowanie nad grzbietem.
KOŃCZYNY:
KOŃCZYNY PRZEDNIE : Przednie kończyny idealnie proste, umiarkowanej długości, o mocnym kośćcu.
Łopatki: Umięśnione i ukośne.
KOŃCZYNY TYLNE : Tylne kończyny umięśnione.
Staw skokowy: Nisko nad podłożem, minimalnie kątowany, co jest istotne, by umożliwić charakterystyczny szczudłowaty chód. Nigdy nie może zginać się do przodu.
Śródstopie: Proste od stawów skokowych w dół.
ŁAPY: Małe, okrągłe, kocie, dobrze oparte na palcach.
CHÓD/RUCH : Krótki i szczudłowaty. Przednie i tylne kończyny poruszają się równolegle względem siebie i prosto do przodu.
SZATA:
WŁOS: Może być długi lub krótki.
• Długi: Obfity, bujny, gęsty, prosty i odstający. Włos okrywowy dosyć grubej struktury; podszycie miękkie i wełniste. [Włos] Szczególnie gęsty wokół szyi, gdzie tworzy grzywę lub kryzę; gęste portki lub bryczesy z tyłu ud.
• Krótki: Szata krótka, bujna, gęsta, prosta, odstająca, nie leżąca płasko, pluszowej struktury. Jakiekolwiek sztuczne skracanie szaty, zaburzające jej naturalne kontury lub wyraz, powinno być oceniane negatywnie.
MAŚĆ: Jednolicie czarna, ruda, niebieska, płowa, kremowa lub biała; często cieniowana, ale nie w plamy czy łaciata (spód ogona oraz tył ud często jaśniejszego koloru).
WIELKOŚĆ:
Wysokość w kłębie:
psy: 48-56 cm (19-22 cale) w szczycie łopatek,
suki: 46-51 cm (18-20 cali) w szczycie łopatek.
WADY: Wszelkie odstępstwa od wyżej wymienionych cech należy uznać za wady, których ocena powinna być proporcjonalna względem ich stopnia i zasięgu oraz wpływu na zdrowie i dobro psa. Każdy pies, przejawiający fizyczne lub psychiczne nieprawidłowości, powinien zostać zdyskwalifikowany. Uwaga: Samce powinny mieć dwa normalnie wykształcone jądra, całkowicie opuszczone do moszny.
