CAIRN TERIER

Przeważająca większość ras psów trzeciej grupy FCI (teriery) pochodzi z Wielkiej Brytanii. Część z nich to „Szkoty". Być może najlepiej są znane, niejako za pośrednictwem whisky Black & White - dostojny, nieco demoniczny z krzaczastymi brwiami czarny szkocki terier i siedzący obok west highland white terier... Ale innym, też z pochodzenia szkockim terierem chcę się zająć. Wyróżnikiem jest pierwszy człon nazwy - „cairn". Pisałem, że wiele ras psów swoją nazwę zawdzięcza krajowi pochodzenia, miastu, czy geograficznej krainie. Nie inaczej jest z naszym bohaterem. Lubomir Smyczyński pisał - o galijskim pochodzeniu słowa „cairn", które oznacza kamieniste wzgórza, pagórki, kurhany. Zachodnia część szkockich gór Highlands a także wyspy u północnych wybrzeży Szkocji to rejon pochodzenia omawianej starej rasy.

Nazwa psa kojarzona jest ze zręcznością przypisywaną rasie i wynikającej z niej zwinności w poruszaniu się wśród głazów, kamieni, pagórków, podczas polowania ma łasice, tchórze, lisy czy króliki. Ten pełen temperamentu „rozczochraniec" jest niezwykle żywym, aktywnym czworonogiem w wersji bardzo sympatycznej, pozbawionej agresji. To typ wiejskiego, ruchliwego pieska, którego łowiecka pasja dotyczy zwłaszcza szczurów i innych szkodników. Ten bardzo popularny w Wielkiej Brytanii kosmaty terier swoją popularność zawdzięcza m.in. wesołemu usposobieniu, które komponuje się niejako z jego zabawną aparycją - rozwichrzoną szatą, której nie należy sztucznie upiększać. Jest opinia, że cairn łatwiej poddaje się szkoleniu niż inne teriery. Wynika to z pewnej umiejętności zachowania dyscypliny.

Zachowując typowy temperament teriera, samce mogą zdradzać skłonności przywódcze. Co ciekawe cairn i west highland white mają wspólnych przodków to jednak różnią się usposobieniem. Bardzo ostrożnie podchodzę do indywidualnych doświadczeń i opinii o danej rasie. Są zdania, że westie potrafi bez ostrzeżenia (warknięcia) uruchomić zęby kiedy mu się ktoś zbytnio naprzykrza, zwłaszcza osoba mało znana. Potwierdzeniem tego niech będzie lektura tekstu „Złe skutki miłości nie w porę" (w dziale Pies i prawo). Opisane tam zachowanie, u cairna jest niespotykane. Zwłaszcza na spacerze, uśmiechnięta mordka i zawadiacko podniesiony ogonek wydaje się wyrażać miłość do całego świata. Jednocześnie ten przemiły towarzysz wydaje się być bardzo opiekuńczy, nieomal troskliwy. Jednak to pies z charakterem, a nie kosmata przytulanka. Dlatego jego przewodnik powinien być konsekwentny, spokojny, zrównoważony i pieszczoty traktować jako miłe odniesienie do psa, ale nie może to być stan permanentny... Ogólną zasadą, dotyczącą każdego psa, jest nie tolerować dziś zachowania, które wczoraj było absolutnie zabronione. Konsekwencja w postępowaniu z psem sprowadza się do spokojnego przestrzegania ustalonych zasad i egzekwowania oczekiwanych zachowań w konkretnych sytuacjach, tak ażeby czworonóg mógł zrozumieć, nauczyć się co mu wolno a czego nie wolno. Zwłaszcza psy żywe, dynamiczne, z charakterem, samodzielne, wymagają pana, który będzie autorytetem. Nasz bohater w stosunku do dzieci jest miły, tolerancyjny. Uważam jednak, że zwłaszcza małe dzieci nie powinny być pozostawiane same z psem. Zwłaszcza pierwszy kontakt powinien być w obecności osób dorosłych. Tak ze względu na dziecko jak i na psa. Dzieci bowiem są z reguły zachwycone pieskiem ale czasami są zbyt natarczywe w zabawie i samoobrona pieska może okazać się zagrożeniem...

Bujna, kosmata szata naszego bohatera, z miękkim, zwartym podszerstkiem stanowi dobre zabezpieczenie przed deszczem. Urozmaicony koloryt, od kremowo - rudo płowego a także szarego, niemal czarnego stanowi urozmaicenie wersji pieska. Kosmetyka włosa jest dość prosta. Uładzenie dłuższej szaty następuje poprzez czesanie metalowym grzebieniem o dość luźnym rozstawie zębów, tak ażeby nie wyczesywać zbytnio podszerstka. Inny przydatny metalowy grzebień powinien mieć stosunkowo gęsty rozstaw zębów, odpowiednio zaokrąglonych, ażeby przy rozczesywaniu szaty nie podrażniał skóry. Hodowcy polecają szczególnie trymowanie szaty, ok. 5 razy w roku. Drobne ząbki nożyka trymerskiego nie wchodzą w głąb szaty, nie tną włosa, a jedynie zbierają martwy włos. Dobrą metodą usuwania wspomnianego włosa jest po prostu wyskubywanie palcami, jednak w/w nożyk jest wg mnie wygodniejszą formą dbania o szatę naszego pupila. Cairn teriera nie wolno strzyc.

Odczuwa potrzebę ruchu i jego żywiołowe, swobodne zachowanie wskazuje, że nic nie sprawia mu większej przyjemności niż „wyścigi z wiatrem". Rosyjskie słowo „bieszenstwo" ma wiele znaczeń, a wśród nich - szaleństwo. Otóż dziki, upojny cwał cairn teriera ma coś z szaleństwa, „diabelskiego uniesienia". Taką euforyczną galopadę można zaobserwować u wielu ras psów. Jednak szczególnie urokliwe jest to widowisko z udziałem niewielkiego, krótkonogiego pieska. Do wspomnianej galopady nie trudno jest pobudzić cairn'a. Wystarczy śmiech, czy inny dźwięk, klaśnięcie w dłonie. Osobnym i bardzo złożonym tematem dla cairna jest piłka tenisowa. To cała kompozycja relacji pan - pies i ogromna porcja radości, bez końca... 

W Polsce cairn teriery cieszą się znaczną popularnością. Na Międzynarodowej Wystawie Psów w Warszawie w 2012r. zaprezentowano 15 sztuk.

Wyczerpującą informację na temat jak powinien wyglądać nasz milusiński zawiera wzorzec rasy. Dlatego ograniczę się do krótkiego podania zasadniczych cech. Cairn terier to krótkonogi piesek wielkości 28 - 31 cm. Waga idealna - 6 do 7,5 kg. Głowa stosunkowo szeroka z wyraźnie zaznaczonym stopem. Krótka kufa w proporcji do mózgowioczaszki jak 3:5. Oczy szeroko rozstawione, średniej wielkości, ciemnoorzechowe, głęboko osadzone. Uszy małe, spiczaste. Korpus w kształcie nieco wydłużonego prostokąta. Grzbiet dobrze związany. Szata cairna  ma bardzo duże znaczenie, odporna na zmiany atmosferyczne. Jest dwojakiego rodzaju: sierść okrywowa bardzo obfita, twarda, ale niegruba. Podszerstek  krótki, miękki i gęsty. Rzadka, bez podszerstka sierść jest poważnym niedostatkiem. Lekko kędzierzawa, falująca jest dopuszczalna. Umaszczenie: kremowe, pszeniczne, czerwono rude, szare, prawie czarne. Pręgowania tych wszystkich odcieni są dozwolone. Niepożądana jest maść czysto czarna, biała i czarna podpalana. Ciemne zakończenia włosów na kufie (maska) i na uszach są bardzo charakterystyczne i typowe. Ogon - krótki, obficie owłosiony, bez pióra, noszony wesoło, nie wygięty ani do dołu ani ku górze.

Jan Borzymowski
PSY24.PL

Zdjęcia dzięki uprzejmości: CAIRN. wł. Jakub Tobrucki

Uwaga:

Jan Borzymowski: Trymowanie cairna. W artykule jest mowa o kwestii porządkowania szaty tego pieska. Hodowcy słusznie zwrócili uwagę, że należy to robić palcami, a nie nożykiem trymerskim. Niewątpliwie utrzymanie szaty psa ot tak żeby nie wyglądał "jakby piorun w miotłę strzelił" jest czymś innym niż kynologiczne, wystawowe przygotowanie. W tym drugim przypadku, szatę cairna przygotowywać należy palcami.

Zgłoś swój pomysł na artykuł

Więcej w tym dziale Zobacz wszystkie