Pies jest symbolem bezinteresownej miłości bezgranicznego oddania. Rozprasza samotność i pozwala zapomnieć o rozpędzonym świecie, jest częścią natury, czułością i śmiechem. W nieskończoność można snuć rozważania o miejscu psa w społeczeństwach, jego roli, skojarzeniach i kontrowersjach. Pies ma prawo do godnego bytu, nie może drażnić człowieka ani przeszkadzać, nie może być ciągle strofowany i karcony. Mając zwierzę w domu należy dokładnie zrozumieć jego biologię oraz wymagania środowiskowe. Dzięki takiemu postrzeganiu przyjaźń człowieka z psem może być wielka i niezwykła.
Przebywanie z psem na co dzień może mieć wpływ na ludzki organizm, powodując obniżenie ciśnienia krwi, działając stabilizująco na układ krążenia. Pies zapewnia również człowiekowi poczucie pewności i bezpieczeństwa. U osób rozmawiających z psem można zauważyć zmiany w mimice i tonacji głosu, rozluźnienie na twarzy i rozluźnienie mięśni. W trakcie rozmowy człowiek często szuka kontaktu wzrokowego z psem, oczekując z jego strony gestów odpowiedzi. Zwierzę przeważnie zwraca głowę w kierunku osoby mówiącej i chociaż nie rozumie ludzkiego języka z tonu głosu potrafi wyczuć czy jego pan jest w dobrym czy złym nastroju.
Relacja dziecko-pies
Dzieci rozwijają się o wiele lepiej w towarzystwie psa: pocieszyciela, towarzysza zabaw oraz nieprzekupnego i konsekwentnego wychowawcy. Wychowując się z psem wchodzą w dorosłe życie, przejawiając większe poczucie odpowiedzialności za własne czyny, silniejszą intuicję oraz głębszą zdolność współczucia. Uważa się, że miłość do pupila pomaga dziecku w kształtowaniu podobnych uczuć w stosunku do ludzi. Dzieci wychowywane z psami są lepiej przygotowane do życia w grupie, mniej agresywne i mają większą zdolność współdziałania z innymi dziećmi.
W psychologii dziecięcej wyróżnia się fazy rozwojowe, w których pomaga obecność psa lub innego zwierzęcia. Małe dzieci szukają w czworonogach poczucia pewności i bezpieczeństwa, co w rezultacie zapobiega stanom lękowym. Obecność psa wpływa stabilizująco na psychikę dziecka w wieku szkolnym, pomagając uniknąć frustracji i lęków, a to umożliwia lepszą koncentrację umysłową.
Relacja starszy człowiek- pies
U osób starszych obniża się sprawność fizyczna, co często powoduje spadek poczucia wartości własnej osoby. Dochodzić do tego może też występowanie stresów, głównie na skutek zaprzestania działalności zawodowej. Ludzie tacy zaczynają unikać kontaktów towarzyskich izolując się w ten sposób od otoczenia. Na taki stan rzeczy dobrą radą jest posiadanie przez nich w domu psa pod warunkiem, że lubią zwierzęta.
Kontakt z psem pozytywnie wpływa też na ludzi przebywających w szpitalach i domach opieki społecznej. U ludzi chorych na otępienie starcze kontakt z psem pobudza do życia, zwiększa zdolność kontaktu ze światem.
Należy pamiętać że pies jest zwierzęciem stadnym, a w stadzie każdy osobnik ma swoje miejsce. Jest więc przewodnik stada, a za nim cała drabina społeczna, aż do osobnika który jest podporządkowany wszystkim innym. Stąd pies uznaje swojego opiekuna za przywódcę, a pozostałych domowników za członków stada. Atawizm instynktu stada pozostał u psów zakodowany i jest przekazywany genetycznie, czego konsekwencją jest fakt, że pies traktuje ludzi jak inne psy. Rodzinę w której żyje uważa za swoje stado i broni jej członków oraz miejsca.
Lek. wet. Przemysław Rybiński
Specjalista chirurgii weterynaryjnej
Specjalista chorób psów i kotów
http://ortowetrybinski.republika.pl/