BEAGLE – mały gończy z charakterem

Beagle, małe gończe z zawadiackim charakterem, z magicznym błyskiem w oku i nieprzeciętną inteligencją zaskarbiają serca coraz większej rzeszy miłośników psów – o tym skąd się wywodzą, jakie są i jak należy z nimi postępować znajdziemy odpowiedź w tym artykule.

Historia
Beagle to jedna z najstarszych brytyjskich ras psów, wykorzystywana pierwotnie do polowania w sforach na lisy i króliki.
Wczesna historia rasy jest trudna do ustalenia. Istnieją doniesienia świadczące o tym, że sfory "beaglowatych" psów istniały już w czasach rzymskimi, o czym wspomina Ksenofon – który w swoich pismach zamieścił wzmiankę o niewielkich psach gończych używanych do polowań na zające i króliki. Informacje te potwierdziły wizerunki psów beagle na ceramice pochodzącej z IV w p.n.e.

Rasa beagle została spopularyzowana w Wielkiej Brytanii w XIV wieku, kiedy to z wielkim powodzeniem zaczęto używać tych niewielkich psów gończych do polowań w sforach na lisy i zające. Beagle zyskały uznanie na dworach królewskich: posiadał je Król Edward II, Henryk VIII, James I, Karol II i Jerzy IV, a także Królowa Elżbieta I – która wyhodowała zminiaturyzowaną odmianę dzisiejszych beagle – tzw. Pocket Beagles, mierzące w kłębie ok. 10 cali.
W XIX wieku można było już spotkać duże zróżnicowanie w rasie beagle ze względu na wielkość i typ włosa, dlatego w 1895 roku postanowiono wprowadzić standard rasy, który z małą korektą w latach 80-tych XX wieku obowiązuje do dzisiejszego dnia.
Populacja beagle została bardzo mocno uszczuplona w wyniku I i II wojny światowej – wówczas doszło prawie do całkowitego zaniku hodowli. Drastycznie zmniejszona populacja zaczęła powoli odbudowywać się dopiero w latach 50-tych XX wieku.

W Polsce pierwsze psy rasy beagle pojawiły się na początku lat 90-tych XX wieku i szybko podbiły serca Polaków. Obecnie obserwuje się duże zainteresowanie rasą beagle, a to za sprawą nie tyle ich użytkowości, ale wyśmienitego charakteru. Są to bowiem psy inteligentne, o bardzo pogodnej naturze, niewielkie, zdrowe i łatwe w pielęgnacji. Wspaniale spisują się jako przyjaciel i członek rodziny oraz towarzysz zarówno dla małych dzieci, dorastającej młodzieży, jak i dorosłych.

Charakter
Beagle jest idealnym psem rodzinnym, mimo iż nie wypiera się swoich myśliwskich korzeni. Jest odważny, wytrwały, niezależny, uparty i energiczny, jak przystało na psa gończego. Jest przy tym wesoły, przyjazny, uczuciowy, łagodny, otwarty na ludzi, przywiązany i inteligentny – dzięki czemu wspaniale sprawdza się, jako członek aktywnej i kochającej ruch na świeżym powietrzu rodziny.
Beagle to przyjaciel wszystkich i wszyscy go uwielbiają. Jest ufny, łagodny i otwarty w stosunku do ludzi - twoich gości z pewnością powita radosnym machaniem ogona. Nie nadaje się tym samym na stróża, ani tym bardziej na „psa podwórkowego”. Beagle jest psem, w którym nie ma cienia agresji, uwielbia ludzi i kocha dzieci, a ponad wszystko zabawy z nimi. Jako pies o zrównoważonym temperamencie nie może być psem lękliwym – powinien z ufnością, odwagą i entuzjazmem wychodzić naprzeciw nowym wyzwaniom.

Opisując charakter psa beagle nie sposób nie wspomnieć o jego energicznej naturze i zamiłowaniu do biegania. Beagle kochają ruch pod każdą postacią – nie ważne czy będzie biegał z nosem przy ziemi po leśnych ścieżkach (choć to uwielbia najbardziej) – może biegać przy rowerze, uprawiać jogging ze swoim właścicielem, aportować, uprawiać agality lub gonić w zabawie za innymi psami.
Jako, że beagle jest psem bardzo inteligentnym, z dużą dawką niezależności, wymaga bardzo konsekwentnego postępowania i właściwego wychowania już od pierwszych dni na łonie nowej rodziny. Konsekwentne działania wychowawcze od wczesnego szczenięctwa prowadzą do wychowania wspaniałego i mądrego psa, życie z którym przebiega jak najbardziej harmonijnie. Beagle źle znosi kary, dlatego wychowując psa tej rasy – powinniśmy wybrać metodę pozytywnego wzmocnienia – a kar unikać jak ognia. Pozytywne wzmacnianie pożądanych zachowań u beagle nie tylko przynosi efekty w postaci posłusznego czworonoga, ale wzmacnia też wzajemną więź i przywiązanie.

Zdrowie i pielęgnacja
Beagle są bardzo zdrową rasą, której nie dotyczy większość przypadłości, jakie obserwuje się u innych ras. Najczęstsze problemy zdrowotne rasy beagle pojawiają się w związku z urazami, infekcjami czy osłabieniem systemu immunologicznego, chociaż znane są też choroby będące wynikiem czynników genetycznych – tutaj rzadko i indywidualnie spotyka się choroby takie jak: padaczka, dysplazja czy dziedziczne choroby oczu.
Z powodu długich, zwisających uszu, beagle są podatne na infekcje bakteryjne uszu. Uszy beagle, są idealnym miejscem do zagnieżdżania się niebezpiecznych dla zdrowia psa bakteii i drożdży. Z tego tez powodu właściciele psów beagle muszą właściwie pielęgnować uszy psa –czyścić je specjalnie do tego celu przeznaczonym środkiem.

Oprócz regularnego czyszczenia uszu, beagle wymagają niewiele zabiegów pielęgnacyjnych, które ograniczają się do wyczesywania/ trymowania sierści, okresowego kąpania i mycia zębów, w celu uniknięcia osadzania się kamienia nazębnego.

Beagle, jako psy bardzo energiczne, są podatne na wystąpienie mniejszych zranień, czy też zwichnięć, a także na pasożyty, takie jak kleszcze czy pchły. W przypadku psów, które prowadzą mało aktywny tryb życia – grozi im otyłość, jako iż beagle uwielbiają jedzenie pod każdą postacią i nie zawahają się jeść tyle, ile zostanie im włożone do miski. Dlatego właściciel powinien kontrolować wagę psa, zapewnić mu odpowiednią ilość codziennej aktywności i właściwe żywienie.
 

Wzorzec

Szczegółowy opis cech rasy beagle znajduje się w 161 Wzrorcu FCI (Międzynarodowej Federacji Kynologicznej -The Fédération Cynologique Internationale). Niezmienny wzorzec rasy obowiązuje od 24.06.1987.

Pochodzenie: Wielka Brytania.
Klasyfikacja: 6 grupa FCI - psy gończe, posokowce i rasy pokrewne, sekcja 1.3 - małe psy gończe.

Wygląd ogólny: Pies średniej wielkości, o mocnej, krępej, ale szlachetnej budowie; nie może być ociężały.
Zachowanie i charakter: odważny, czujny, inteligentny, wesoły, energiczny i przyjacielski, o zrównoważonym temperamencie - nigdy nie agresywny ani bojaźliwy.
Wzrost i waga: wysokość od 33 do 40 cm w kłębie (pożądana), waga 10-18 kg.

Głowa
średniej wielkości głowa, mocna, ale nie ciężka, bez zmarszczek i fałd;
mózgoczaszka lekko wysklepiona, średniej szerokości, z nieznacznym guzem potylicznym;
stop wyraźnie zaznaczony;
kufa nie spiczasta;
nos czarny, u psów jasno umaszczonych może być jaśniejszy;
zgryz nożycowy.

Oczy
dosyć duże, nie osadzone głęboko, ani zbyt wyłupiaste, szeroko rozstawione, o łagodnym wyrazie;
kolor ciemnobrązowy lub orzechowy.

Uszy: długie, nisko osadzone, z zaokrąglonymi końcami, zwisające wzdłuż policzków.

Szyja: wystarczająco długa, aby umożliwić psu swobodne tropienie, z niewielkim podgardlem.

Tułów:
grzbiet prosty;
klatka piersiowa głęboka, sięga poniżej łokci;
żebra dobrze wysklepione i zachodzące daleko do tyłu;
lędźwie krótkie i mocne;
brzuch niezbyt podkasany.

Kończyny:
przednie kończyny proste, stabilnie ustawione pod klatką piersiową, dobrze umięśnione;
łopatki dobrze kątowane;
łokcie mocne, nie odstające ani zbyt mocno przylegające; stopy silne, palce zwarte.
tylne kończyny mają uda muskularne; stawy kolanowe dobrze kątowane;
stawy skokowe mocne, nisko umieszczone

Chody:
pewny chód bez tendencji do kołysania się;
długi wykrok kończyn przednich, bez nadmiernego ich unoszenia;
kończyny przednie poruszają się idealnie do przodu (nie mogą być wyrzucane na boki), a tylne dają silne odbicie (nie mogą być stawiane zbyt wąsko);
grzbiet w ruchu pozostaje prosty.

Ogon:
mocny, średniej długości, wysoko osadzony;
noszony wesoło, ale nie zakręcony ponad grzbietem;
dobrze porośnięty włosem, szczególnie na spodniej stronie.

Szata i umaszczenie: szata krótka i przylegająca, odporna na zmianę pogody; każde umaszczenie psa gończego (poza wątrobianym) jest w tej rasie dopuszczalne;
koniuszek ogona musi być biały.

Wady: wszelkie odchylenia od powyższego wzorca powinny być traktowane jako wady.

Katarzyna Sapierzyńska
Beagle - Królewska Zgraja
www.beagles.pl