Wybór reproduktora

Jeśli rozważyliście już wszystkie "za" i "przeciw" i podjęliście decyzję o kryciu suczki, należałoby się zastanowić nad wyborem odpowiedniego partnera dla niej. Dobór rodziców jest bardzo ważny i pod żadnym pozorem nie może być przypadkowy. Istnieje kilka rodzajów skojarzeń:

INBRED - mówimy o nim wtedy, gdy ojciec i matka szczeniąt są ze sobą spokrewnieni. Jeśli porównamy rodowody psa i suki zobaczymy, że występuje w nich ten sam przodek. Szczenię dziedziczy połowę genów ojca i połowę matki. Jeśli więc w rodowodzie ojca i matki szczeniąt występuje ten sam przodek, to szczenięta odziedziczą najwięcej jego genów i teoretycznie istnieje prawdopodobieństwo, że będą do niego podobne w typie. Jest to sposób skojarzenia dość często stosowany przez hodowców, a dany powtarzający się w rodowodzie przodek jest zwykle wybitnym przedstawicielem rasy. Mówi się wtedy, że szczenięta są zinbredowane na tego przodka. Jednak w takim skojarzeniu istnieje takie same prawdopodobieństwo odziedziczenia przez szczenięta zalet danego przodka jak i wad. U szczeniąt mogą ujawnić się również wady, których nie widać u tego przodka lecz niesie je on ze sobą w genach. Ten typ skojarzenia polecany jest wyłącznie dla doświadczonych hodowców. Szczenięta z takiego skojarzenia należy bowiem selekcjonować i do dalszej hodowli przeznaczyć tylko te najlepsze.

NA LINIĘ - to łagodniejsza forma inbreedu, tyle że tak jak inbreed to powtarzanie się w rodowodzie jednego konkretnego przodka, tak krycie na linię to powtarzanie się w rodowodzie tej samej linii hodowlanej ze strony obojga rodziców. Patrząc na rodowód czasem widzimy u przodków ten sam przydomek hodowlany. Hodowcy z długoletnim doświadczeniem (często 30-letnim i więcej) poprzez długie lata pracy hodowlanej zdołali wypracować swój własny typ psa charakterystyczny właśnie dla ich hodowli. Poprzez odpowiedni dobór rodziców i selekcję szczeniąt przez lata utrwalali cechy, które stały się charakterystyczne dla danej linii. Stosując krycie "na linię" będziemy ją kontynuować oraz utrwalać wspomniane wyżej charakterystyczne dla tej linii hodowlanej cechy. Nie należy też zapominać, że dana linia hodowlana może mieć utrwalone zarówno pożądane cechy jak i niektóre mniej pożądane.

PODOBNE i PODOBNYZM - w tym przypadku rodzice szczeniąt nie są ze sobą spokrewnieni lecz są w tym samym typie, a mówiąc prościej są do siebie podobni. Warunek - i pies i suka powinni być możliwie doskonałymi przedstawicielami rasy.

SKOJARZENIE WYRÓWNAWCZE' - rodzice szczeniąt nie są ze sobą spokrewnieni i nie są do siebie podobni. Jak wiemy suka nie musi uzyskać ocen "doskonałych" aby zostać suką hodowlaną. Wystarczą oceny "bardzo dobre". Ocena "bardzo dobra" oznacza, że suka posiada drobną wadę lub niepożądaną cechę, którą niekoniecznie przekaże potomstwu. W takim przypadku na ojca szczeniąt powinniśmy wybrać psa, który może tę niepożądaną cechę poprawić. Jeśli np suczka ma szczupły kościec, reproduktor powinien być dość grubokościsty, jeśli ma zbyt słabe kątowanie reproduktor powinien mieć kątowanie idealne. Wszystkim zainteresowanym dokładniejszym poznaniem powyższych zagadnień polecamy wspaniałą publikację "Poradnik dla hodowców psów. Genetyka w praktyce" - autor: Malcolm B. Willis.

JAK WYBRAĆ ODPOWIEDNIEGO REPRODUKTORA ? Najlepiej obejrzeć go "na żywo" nie kierując sie tym jak wygląda na zdjęciach. Zdjęcia mogą bowiem pewne cechy psa pokazać w innym, nieprawdziwym świetle lub nawet nie pokazać ich wcale. Na przykład na zdjęciu nigdy nie zobaczymy psa w ruchu, a ta cecha w przypadku malamutów jest niezwykle ważna - jedna z najistotniejszych. Czasem okazuje się, że piękny na zdjęciach reproduktor w zetknięciu z rzeczywistością nieco traci na urodzie. Radzimy wybrać się na wystawę i tam obejrzeć przyszłego "zięcia" w całej okazałości. Zdarza się, możemy też przy okazji zobaczyć potomstwo psa jeśli akurat jest zgłoszone na wystawę. Jest jeszcze jedna bardzo istotna sprawa przy wyborze reproduktora - ilość tytułów zdobytych przez psa w żadnym wypadku nie świadczy o jego wartości hodowlanej, a prościej mówiąc nie zapewni nam w żaden sposób, że jego dzieci bedą tak samo piękne jak on sam. Poprzez stwierdzenie "sprawdzony reproduktor" należy rozumieć nic innego tylko to, że pies wogóle posiada potomstwo. Tylko jakie i ile? Właściciele reproduktorów zwykle są zorientowani co do ilości szczeniąt po swoim psie oraz tego jakie to potomstwo ma osiągnięcia wystawowe. Świetnym reproduktorem może się okazać pies nie posiadający Championatu, ani nawet żadnego CWC, a może przekazywać szczeniętom bardzo pożądane cechy, których nawet nie widać u niego samego, lecz są w jego genach. Tak więc dobry reproduktor to nie tylko taki, który sam jest niezwykle utytułowany, ale posiada potomstwo doceniane przez sędziów i mogące się poszczycić osiągnięciami na ringach.

Ewa Janicka
hodowla Appalachian
www.malamuty.pl