Hodowla psów raso-podobnych, a także mieszańców w Polsce

W myśl cytowanych niżej regulacji, można w Polsce hodować psy poza przynależnością do określonych organizacji (np. ZKwP), ale nie w celach handlowych. Czyli mieszańce, a także psy spełniające eksterierowe uwarunkowania danej rasy, ale bez udokumentowanego pochodzenia nie mogą być przedmiotem handlu. Wynika to z zapisu prawa obowiązującego w Polsce od 1 stycznia 2012r. Pragnę zwrócić uwagę Czytelnika na cytowane fragmenty Ustawy o ochronie zwierząt. W myśl nw. regulacji rozmnażanie i handel psami (i kotami) poza przynależnością do organizacji, których statutowym celem jest działalność związana z hodowlą rasowych psów i kotów jest zabroniona.

Niezależnie od kwalifikacji komercyjnej, amatorzy utrzymywania a także hodowania psów ras uznanych w Polsce za agresywne, muszą mieć pozwolenie wójta gminy w której prowadzi się taką działalność. W takim przypadku nie wystarczy wyjaśnienie, że hodowla prowadzona jest „na własne potrzeby” a nie na handel. Dotychczas można było spotkać się z sytuacjami zaprzeczania przynależności psa do którejś z 11 ras uznawanych za agresywne, ze względu na brak rodowodu.

Stwierdzenie „to mieszaniec” bo nie posiada dokumentów, może nie wystarczyć. Pies odpowiadający eksterierem rottweilerowi, tosie, dogowi argentyńskiemu, czy którejś z pozostałych ras z „listy jedenastu” może być poddany badaniu DNA celem ustalenia kodu genetycznego. Sprawa nie jest łatwa, ale nie niemożliwa… Działają w Polsce laboratoria diagnostyczne oferujące badanie DNA czworonogów, wskazujące na przynależność do rasy. Niezależnie od konieczności uzyskania wymienionego zezwolenia, wspomniane rasy również nie mogą być przedmiotem handlu poza kennelami stanowiącymi własność osób zrzeszonych w w/w organizacjach. Pisałem już na ten temat, w nieco innym kontekście. Poruszam go kolejny raz gdyż obserwowana sytuacja upoważnia do stwierdzenia: „prawo sobie , a życie sobie”. Sadzę jednak, że postępująca egzekucja litery prawa przyczyni się do uporządkowania „krajobrazu na czterech łapach”. Dla dobra ludzi, a także psów.                                

Ustawa o ochronie zwierząt. Dz.U.2003 nr 106, poz. 1002. Brzmienie od 1 października 2012r. /Fragmenty/.

Rozdział 2

Zwierzęta domowe.

Art. 9. 1. Kto utrzymuje zwierzę domowe, ma obowiązek zapewnić mu pomieszczenie chroniące je przed zimnem, upałami i opadami atmosferycznymi, z dostępem do światła dziennego, umożliwiające swobodną zmianę pozycji ciała, odpowiednią karmę i stały dostęp do wody.

2. Zabrania się trzymania zwierząt domowych na uwięzi w sposób stały dłużej niż 12 godzin w ciągu doby lub powodujący u nich uszkodzenie ciała lub cierpienie oraz niezapewniający możliwości niezbędnego ruchu. Długość uwięzi nie może być krótsza niż 3 m.

 Art. 10. 1. Prowadzenie hodowli lub utrzymywanie psa rasy uznawanej za agresywną wymaga zezwolenia wydanego przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta) właściwego ze względu na planowane miejsce prowadzenia hodowli lub utrzymywania psa na wniosek osoby zamierzającej prowadzić taką hodowlę lub utrzymywać takiego psa.

2. Zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, nie wydaje się, a wydane cofa się, jeżeli pies będzie lub jest utrzymywany w warunkach i w sposób, które stanowią zagrożenie dla ludzi lub zwierząt.

2a. Organem właściwym w sprawie cofnięcia zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, jest wójt (burmistrz, prezydent miasta) właściwy ze względu na miejsce prowadzenia hodowli lub utrzymywania psa.

2b. W razie zmiany miejsca prowadzenia hodowli lub utrzymywania psa właściwy organ dokonuje zmiany zezwolenia, o którym mowa w ust. 1. 

Art. 10a. 1. Zabrania się:

1) wprowadzania do obrotu zwierząt domowych na targowiskach, targach i giełdach;

2) prowadzenia targowisk, targów i giełd ze sprzedażą zwierząt domowych;

3) wprowadzania do obrotu psów i kotów poza miejscami ich chowu lub hodowli.

2. Zabrania się rozmnażania psów i kotów w celach handlowych.

3. Zabrania się puszczania psów bez możliwości ich kontroli i bez oznakowania umożliwiającego identyfikację właściciela lub opiekuna.

4. Zakaz, o którym mowa w ust. 3, nie dotyczy terenu prywatnego, jeżeli teren ten jest ogrodzony w sposób uniemożliwiający psu wyjście.

5. Zakaz, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, nie dotyczy podmiotów prowadzących schroniska dla zwierząt oraz organizacji społecznych, których statutowym celem działania jest ochrona zwierząt.

6. Zakaz, o którym mowa w ust. 2, nie dotyczy hodowli zwierząt zarejestrowanych w ogólnokrajowych organizacjach społecznych, których statutowym celem jest działalność związana z hodowlą rasowych psów i kotów.

Art. 10b. 1. Zabrania się nabywania:

1) zwierząt domowych na targowiskach, targach i giełdach;

2) psów i kotów poza miejscami ich chowu lub hodowli.

2. Zakaz, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie dotyczy nabycia psów i kotów od podmiotów prowadzących schroniska dla zwierząt oraz organizacji społecznych, których statutowym celem działania jest ochrona zwierząt.

Przepisy karne

Art. 35. 1. Kto zabija, uśmierca zwierzę albo dokonuje uboju zwierzęcia z naruszeniem przepisów art. 6 ust. 1, art. 33 lub art. 34 ust. 1—4

podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

1a. Tej samej karze podlega ten, kto znęca się nad zwierzęciem.

2. Jeżeli sprawca czynu określonego w ust. 1 lub 1a działa ze szczególnym okrucieństwem podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. 

3. W razie skazania za przestępstwo określone w ust. 1, 1a lub 2 sąd orzeka przepadek zwierzęcia, jeżeli sprawca jest jego właścicielem.

3a. W razie skazania za przestępstwo określone w ust. 1 lub 1a sąd może orzec, a w razie skazania za przestępstwo określone w ust. 2 sąd orzeka tytułem środka karnego zakaz posiadania zwierząt od roku do lat 10; zakaz orzeka się w latach.

4. W razie skazania za przestępstwo określone w ust. 1, 1a lub 2, sąd może orzec wobec sprawcy zakaz wykonywania określonego zawodu, prowadzenia określonej działalności lub wykonywania czynności wymagających zezwolenia, które są związane z wykorzystywaniem zwierząt lub oddziaływaniem na nie, a także może orzec przepadek narzędzi lub przedmiotów służących do popełnienia przestępstwa oraz przedmiotów pochodzących z przestępstwa.

5. W razie skazania za przestępstwo określone w ust. 1, 1a lub 2, sąd może orzec nawiązkę w wysokości od 500 zł do 100 000 zł na cel związany z ochroną zwierząt, wskazany przez sąd.

Art. 37a. 1. Kto prowadzi hodowlę lub utrzymuje psa rasy uznawanej za agresywną bez wymaganego zezwolenia, podlega karze aresztu lub grzywny.

2. W razie ukarania za wykroczenie, o którym mowa w ust. 1, można orzec przepadek zwierzęcia.

Wyboru dokonał i komentarzem opatrzył Jan Borzymowski