W przypadku tego typu problemów trzeba zawsze zasięgnąć opinii weterynarza aby wykluczyć medyczne podłoże manifestowanych zachowań. I tak np. za obsesyjne wydrapywanie lub wylizywanie ciała może być odpowiedzialna alergia lub ugryzienie przez owady. Nieprzewidywalna agresywność może być spowodowana bólem wewnętrznym powstałym na skutek urazu.
Przyczyny problemów psychiczno - nerwicowych są złożone, związane z zakłóceniem równowagi emocjonalnej psa, z ciągłym napięciem, z niemożliwością działania wg zakodowanych instynktów, czy też pierwotnej użytkowości.
Pies żyjący we współczesnym świecie miejskim zwyczajnie nie rozumie prawideł nim rządzących. Jest pod ciągłą presją stresu. Prawdopodobnie taki pies doświadczył trudnych przeżyć w przeszłości, a już na pewno nie był odpowiednio socjalizowany i przygotowany do życia w mieście, hałasie, ruchu ulicznym i tłumie. Możliwe, że nie był nigdy szkolony. Dodatkowo najczęściej zaznaje zbyt mało ruchu, wiele godzin spędza samotnie, na spacery wychodzi na smyczy. Być może dieta mu nie służy lub jest wysokobiałkowa a pies nie ma gdzie spożytkować rozpierającej go energii.
To tylko niektóre wyznaczniki i przyczyny nerwicy. Problemy mogą być bardzo złożone. Wszystkie te czynniki mogą występować równocześnie i tym samym potęgować siłę zaburzenia nerwicowego.
Do tej grupy zaliczymy:
* Lęki i fobie – lęk przed jazdą samochodem, lęk przed wysokimi mężczyznami, lęk przed hałasem, burzą, wystrzałami
* Agresję – pobudzenie i agresywne reakcje na różne dźwięki, na przybycie gościa, na roześmiane i głośno zachowujące się dzieci
* Depresję – apatyczność, brak zainteresowania światem zewnętrznym, brak apetytu, brak chęci do zabawy.
* Zachowania stereotypowe – kompulsywne wylizywanie, bieganie za własnym ogonem, uporczywe szczekanie lub wycie
Problemom o podłożu nerwicowym zwykle towarzyszą problemy wegetatywne takie jak: dyszenie, przyspieszone bicie serca, nieregularny oddech, oddawanie kału lub moczu, ślinienie, wymioty.
Program naprawczy musi uwzględniać wszystkie dane zebrane podczas konsultacji behawioralnej wynikające zarówno z rozmowy, jak i z obserwacji. Z uwagi na złożoność problemu terapia może trwać od kilku tygodni do kilku miesięcy. Behawiorysta kontroluje przebieg leczenia i w razie potrzeby ukierunkowuje na dalsze działania.
Joanna Ciarkowska
DOGFIELD
www.dogfield.pl
