Amerykański pies eskimoski, American eskimo dog, Eskie

To nazwy szpica, który nie występuje jeszcze w nomenklaturze Federation Cynologique Internationale. Tym samym, póki co, nie zobaczymy go na wystawach psów rasowych w Polsce. Jak wygląda ten pies? Niektórzy twierdzą, że to taki mały samojed. Można posługiwać się porównaniem, odniesieniem do bardziej popularnej rasy, ale nie wolno utożsamiać ras psów. Nic bardziej mylnego...Jakby powiedzieć, że manchester terier to mały doberman... Każda rasa psów ma szereg charakterystycznych wyróżników. Nie inaczej jest z naszym bohaterem.

Przyjrzyjmy się historii, eksterierowi, niektórym szczegółom dotyczącym tego psa.

Za uznaniem eskie jako osobną rasą przemawia choćby jej ponad stuletni rodowód. Rasa, z dobrym skutkiem, rozwija się w Stanach Zjednoczonych. W 1919 roku została uznana przez jedną z organizacji kynologicznych działających na terenie Stanów Zjednoczonych - United Kennel Club. Co dziwne, nie wiązało się to z przyjęciem wzorca rasy. Wprawdzie w 1958 roku opracowano historie rasy, to dopiero powstanie klubów rasy uporządkowało sposób uznawania i rejestracji psów (National American Eskimo Dog Association -1970r., a także: American Eskimo Dog Club of America). Z inicjatywy tego drugiego klubu nastąpiło, w 1995r., uznanie rasy przez American Kennel Club. Jest to o tyle ważne, że FCI uznaje rodowody psów AKC. Tym samym, uznanie omawianej rasy w Europie stało się kwestią czasu. Warto podkreślić, że od 2006 roku rasa została uznana przez Kanadyjski Kennel Klub.

Jak wygląda amerykański pies eskimoski? To szpic, o zróżnicowanych rozmiarach. Niektórzy uważają, że to zminiaturyzowany samojed. Występuje w trzech kategoriach wielkości:

-  toy: 23cm do 30 cm, waga 2,4kg do 4,5 kg.
-  miniatura: 30 cm do 38 cm, waga: 4,5 kg do 9 kg.
-  standard:  38 cm do 48 cm, waga: 8 kg do 16 kg.

Zróżnicowanie w obrębie rasy sprawia, że Amarican Eskimo dog sprawdzą się zarówno w małych blokowych mieszkankach jak i w domach z ogrodem. Kiedyś wykorzystywany jako pies cyrkowy. Obecnie - pies do towarzystwa. To piękny pies w typie nordyckim. Z wyglądu przypomina Samoyeda, tyle, że jest znacznie mniejszy. Rasa jest stosunkowo „młoda".  

Istnieje przekonanie, że Eskimo nie jest spokrewniony z europejskimi szpicami.

Jednak zwraca uwagę fakt, że wśród pięciu ras szpiców niemieckich ( szpic wilczy, szpic duży, szpic średni, szpic mały, szpic miniaturowy - pomeranian), u czterech ras występuje m.in. białe umaszczenie, wyjątek stanowi szpic wilczy. Spokrewniony z  szpicami niemieckimi, włoski szpic volpino, też może być maści czysto białej.

Nazwa - American eskimos dog budzi pewne refleksje, kojarzenie z psami używanymi przez Eskimosów w zaprzęgach sań, większymi i mocniej zbudowanymi szpicami północy. Niejednokrotnie, rasy występujące w uporządkowanej kynologii, kształtowane są wg oczekiwań innych niż dotyczyło to ich przodków. Eskie, niezależnie od jego wszechstronności, to przede wszystkim pies do towarzystwa. 

W uporządkowanej kynologicznie wersji, przedstawiciele rasy powinni spełniać m.in. następujące uwarunkowania.  

Umaszczenie: zawsze białe, ew z kremowymi znaczeniami.

Ogon: mocno owłosiony i zakręcony nad grzbietem.

Głowa: w kształcie klina. Uszy stojące i  trójkątne.

Oczy nie powinny być niebieskie, „szklane" (preferowane ciemnej barwy). Ważna jest dobra pigmentacja powiek i dziąseł. Trufla nosa i poduszki palców powinny być czarne. Szyja dobrze umięśniona, prosta linia grzbietu. Dobrze umięśnione kończyny przednie i tylne.   

Sylwetka psa: w układzie prostokąta, wysokość w kłębie jest nieco mniejsza od długości korpusu.

Szata: włos obfity, prosty, zawsze biały; toleruje się małe, kremowe znaczenia. Szata na szyi, tworzy kryzę lub grzywę. Jest  szczególnym wyróżnikiem zwłaszcza u samców. Włos okrywowy o długości do 15 cm. Podszerstek powinien być gruby i pluszowy.

Usposobienie, charakter: jest psem czułym, kochającym, a jednocześnie  z charakterem. Skory do zabawy. Jak każdy szpic wykazują pewną niezależność. Nieufny, w stosunku do obcych zachowuje rezerwę. Jednak gości po krótkiej chwili wahania akceptuje.

To zwierzęta  inteligentne. Szkolenie ich nie stanowi większego problemu. W lot zapamiętują wszystkie komendy. Są chętne do współpracy i szybko podejmują wszelkie nowe zadania. Lubią pracować, są aktywne. Wymagają poświęcenia uwagi, zainteresowania, aktywnego spędzania czasu. Zaniedbane, mogą zwracać na siebie uwagę poprzez szczekanie, a nawet agresję (również wobec swojego pana). Pozostawione samotnie, mogą wykazywać nieposłuszeństwo i upór. Wymagają aktywnego przewodnika. Lubią pracę, regularny trening umysłowy i fizyczny. W przeciwnym razie mogą stać się nadpobudliwe i nerwowe. Każdej wielkości eskie wymaga odpowiedniego wychowywania, socjalizacji, ułożenia. Te psy lubią być przydatne. Rasa doskonale nadaje się do większości psich sportów.

Zdrowie.

To psy cieszące się dobrym zdrowiem. Warunki utrzymywania i higieny nie odbiegają od ogólnie wymaganych w zakresie psów z długim włosem. Rasa ma pewną skłonność do dysplazji stawów biodrowych i postępującego zaniku siatkówki. Należy zwrócić szczególną uwagę na oczy i od czasu do czasu przemywać odpowiednim płynem.  Obserwowana skłonność do łakomstwa może objawiać się szybkim przybieraniem na wadze. Dlatego aktywny tryb życia, ruch, spacery połączone z zabawą, ćwiczeniami, są bardzo ważne.  

Pielęgnacja. 

Sprowadza się do regularnego szczotkowania okrywy włosowej, przynajmniej dwa razy w tygodniu. W okresie linienia, które przebiega niezbyt aktywnie, celowe jest codzienne wyczesywanie martwego włosa.

Jan Borzymowski
PSY24.PL

zdjęcie, żródło: Pies eskimoski , GNU Free Documentation License, Version 1.2

Zgłoś swój pomysł na artykuł

Więcej w tym dziale Zobacz wszystkie