ALASKAN MALAMUTE - pies zaprzęgowy, pies pracujący
Malamuty należą do psów pracujących. Warto pamiętać, że wyhodowano je do tego, by pracowały w zaprzęgu, ciągnęły wytrwale ciężkie ładunki i ... czuły się potrzebne człowiekowi. Najważniejszy jest dla nich kontakt z maszerem - człowiekiem kierującym zaprzęgiem oraz hierarchia w stadzie.
Na całym świecie alaskan malamute startują w wyścigach psich zaprzęgów. Ich temperament i możliwości są inne niż u syberian husky, grenlandów czy grejsterów. Jak wulkany startują, by po kilkuset metrach przejść w równy szybki trucht. W tym tempie mogą przebiec wiele kilometrów.
Malamuty startują w klasach oznaczonych cyfrą 2, np. D-2, C-2, B-2 , które zależą od ilości psów w zaprzęgu. Zwykle na początku zaprzęgu biegnie pies - lider. To od niego zależy najwięcej. On nadaje tempo i znakomicie rozumie komendy maszera. Maszer kieruje zaprzęgiem posługując się jedynie komendami (naprzód, prawa, lewa, stój, czekaj). Wielu maszerów wydaje polecenia po angielsku. Uprawianie sportu z malamutami to wspaniała pasja i ciężka praca. Do treningu z zaprzęgiem potrzebujemy przynajmniej dwóch psów, szelek, lin, wózka lub sań. Początki bywają niełatwe choć psy mają we krwi ciągnięcie. Warto zatem zacząć trenować u boku doświadczonego zaprzęgu. Malamuty są niezależne, często uparte i udają, że nie wiedzą czego od nich chcemy. Nie ma jednak wątpliwości, że kochają biegać i dopiero po treningu są naprawdę spełnione i szczęśliwie zmęczone.
Mając tylko jednego psa można uprawiać Bikejoring - bieganie psa przed rowerem, Canicross - bieganie psa przed człowiekiem, Skijoring - bieganie psa przed narciarzem lub bieg z pulką - pies zaprzęgnięty w pulę (rodzaj lekkiego wózka) biegnie przed człowiekiem. We wszystkich przypadkach niezmiernie ważna jest współpraca z psem i wytrwałość.
Alaskan Malamute biegający w zaprzęgu często różni się od malamutów wystawowych. Pracujące bywają lżejsze, dzięki czemu są po prostu szybsze. Trenowanie młodego malamuta powinno rozpocząć się już około 6 miesiąca życia, ale polegać może jedynie na przyzwyczajaniu szczeniaka do szelek i uczenia komend. Około 12 miesiąca życia szczeniak powinien zostać podpięty do starszych psów w zaprzęgu. Trenowanie z psami zaprzęgowymi przynosi ogromną satysfakcję i radość. Uczy wytrwałości i pokory. Pozwala nawiązać niebywałą więź miedzy człowiekiem a psem. Pozwala również zasmakować wspaniałej atmosfery wyścigów i poznać fascynujących ludzi. To z nimi można wymienić własne doświadczenia, uczyć się i dzielić przeżyciami. Maszerzy doskonale znają swoje psy i rozumieją inne. Praca, zaufanie i miłość.
Nie uda się wytrenować zaprzęgu jeżeli maszer nie jest autorytetem dla swoich psów. To maszer musi być najważniejszy w stadzie. Psy powinny być mu całkowicie podporządkowane i po prostu go kochać. Po człowieku w hierarchii stoi pies alfa - lider, szef. Doświadczony maszer pozwoli by hierarchię wśród psów ustaliły one same. Czasem jednak bywają nieprzyjemne awantury. Na końcu hierarchii zostają najmłodsze i najsłabsze fizycznie psy. Układ ten niebywale przypomina stado wilków. I tak często patrzymy na nasze malamuty. W Polsce od około 15 lat organizowane są wyścigi psich zaprzęgów. W zeszłym roku polscy maszerzy zdobyli drużynowo Mistrzostwo Świata w Niemczech i przywieźli kilkanaście złotych i srebrnych medali. Możemy być dumni, bo Polacy wielokrotnie stawali na podium w Mistrzostwach Europy i Świata.
Mam nadzieję, że właściciele malamutów, którzy jeszcze nie spróbowali fantastycznej przygody jaką są wyścigi psich zaprzęgów, odkryją nowy szlak swojego życia. Szlak, którym od 10 lat idę z moją rodziną i z moimi malamutami. Wspólna rodzinna pasja pozwala nam spędzać wspólnie czas, podróżować i razem przeżywać sukcesy, a czasem i porażki. Jestem dumny z mojej żony i młodszej córki Pauliny, które wspierają mnie w uprawianiu tego sportu oraz osiągnięć mojej 15-letniej córki Justyny, V-ce Mistrzyni Polski Juniorów 2005.
Grzegorz Wydra
http://www.alaskanmalamut.pl/
