Jeżeli kupimy lub adoptujemy psa, przyjmujemy na siebie obowiązki wobec niego, zaczynamy go kochać i traktujemy jak nowego członka rodziny. Chcemy zrobić wszystko, aby mógł on żyć z nami w zdrowiu tak długo, jak to tylko możliwe.
Czy możemy zatem zrobić coś, aby nasz piesek żył dłużej?
Jest wiele czynników wpływających na długość życia psa: na część z nich, takie jak uwarunkowanie genetyczne nie mamy wpływu, ale na inne czynniki, jak np. odżywienie mamy duży wpływ.
Przyjrzyjmy się bliżej temu, co ma realny wpływ na długość życia naszych psiaków. Po pierwsze: genetyka. Wiadomo, że istnieją długowieczne rodziny, populacje i grupy zarówno wśród ludzi, jak i wśród zwierząt. Pomyślcie o wyspie Okinawa w Japonii, gdzie ludzie żyją dużo dłużej, niż w innych częściach świata. To samo dotyczy psów. Istnieją długowieczne rodziny i rodowody, niektóre rasy psów np. chihuahua charakteryzują się wyższą średnią długością życia (nawet do 18 lat), a inne rasy jak np. dog niemiecki średnio żyją jedynie 6-8 lat. Drugim zasadniczym czynnikiem, który wpływa na nasze życie, jest środowisko, w którym żyjemy. Szkodliwe elementy środowiska wpływają na życie nasze - tak więc i na życie naszego psa. Trzecim najważniejszym czynnikiem jest odżywianie. Pokarm, jaki spożywa nasz pupil w istotnym stopniu determinuje jego stan zdrowia. Tym samym ma on wpływ na jego długość życia.
Badacze procesów starzenia w Eukanuba sprawdzili jak pokarm wpływa na wiek badanych psów. Przez 10 lat prowadzono badania na labradorach. W tym okresie były one karmione karmą dla psów Eukanuba, odpowiednio pielęgnowane i poddawane regularnym kontrolom lekarskim. W sposób ciągły mierzono ich wagę, kondycję fizyczną (wskaźnik masy ciała, BMI) i komponenty ciała (proporcje mięśni i tłuszczu) oraz rejestrowano wszelkie zachodzące zmiany. W ten sposób badacze wyciągnęli liczne wnioski z ogromnej ilości danych gromadzonych w ciągu 10 lat.
Stwierdzili oni, że szczuplejsze psy z niższą wagą ciała żyły dłużej, niż psy o wyższym BMI. Zaobserwowano również, że w miarę, jak psy stawały się starsze, ich masa mięśniowa stopniowo malała. Z kolei tkanka tłuszczowa rosła, a - chociaż waga nie wykazywała żadnych zmian - komponenty ciała ulegały modyfikacji. Stwierdzono również, że w przypadku, gdy utrata masy mięśniowej ulegała przyspieszeniu, oznaczało to nadchodzący zgon.
90% badanych psów żyło dłużej niż wskazuje średnia wieku, która w przypadku labradorów wynosi 12 lat. Wiele z nich żyło ponad 16 lat, a niektóre osiągnęły nawet wiek 18 lat.
Pokarm, jaki otrzymywały psy był oparty głównie na białku zwierzęcym, kluczowym dla zwierząt, które wywodzą się przecież od drapieżnych przodków. Był też bogaty w duże ilości kwasów tłuszczowych Omega-3, które mają właściwości przeciwzapalne; węglowodany o niskim indeksie glikemicznym, które chronią przed nadwagą; lekkostrawny błonnik, który wspiera florę jelitową; spalającą tłuszcz L-karnitynę; ogromne ilości antyoksydantów; stymulatory układu odpornościowego i komponenty chroniące zęby.
Odpowiednia opieka, codzienna zabawa i ćwiczenia na świeżym powietrzu były równie istotne. Psy znajdowały się pod regularnym nadzorem weterynaryjnym, a badania prowadzono pod stałą kontrolą niezależnych profesjonalistów.
W oparciu o wnioski z badań należy stwierdzić, że wysokiej jakości karma dla psów oparta na białku zwierzęcym, a także odpowiednia opieka pomagają psom żyć dużo dłużej. Ciągła obserwacja i kontrola stanu zdrowia psa, profesjonalne karmienie, determinacja i nieprzekraczanie dziennej porcji karmy - wszystko to ma kluczowe znaczenie dla życia naszych czworonożnych pupili.
Artykuł partnera