Pięć dobrych powodów, aby wziąć psa ze schroniska

Więź rodząca się między przygarniętym zwierzęciem a ludźmi, którzy dają mu drugą szansę, jest naprawdę niezwykła. Nie zapominaj o psach w podeszłym wieku!

Jest nauczony czystości: Szczenięta są słodkie, ale nauczenie ich czystości to istna katorga dla ciebie i twoich dywanów. Starsze psy z kolei nie mają z tym problemu i zwykle załatwiają swoje potrzeby poza domem. Oczywiście na samym początku może być różnie, ale niebawem wszystko wróci do normy.

Widzisz to, co bierzesz: Bywa, że z małego szczeniaczka w ciągu paru miesięcy wyrasta cielak - co często kończy się odwiezieniem go do schroniska. Adoptowanie dorosłego psa oznacza, że w pełni przygotujesz się na jego potrzeby i obejdzie się bez niespodzianek.

Nie wszystkie psy ze schroniska są „wybrakowane": Rozpad małżeństwa, śmierć właściciela, zmiana okoliczności życiowych, i wzorowy czworonóg musi szukać nowego domu, bynajmniej nie z własnej winy. Psy oddawane z powodu „niegrzeczności" często przebywały w niewłaściwym domu; dzięki tresurze i odpowiedniej ilości ruchu staną się nie do poznania.

Zyskujesz wsparcie pracowników schroniska: Żadne schronisko nie chce po raz kolejny szukać domu dla swoich podopiecznych! Pracownicy nie tylko pomogą ci wybrać odpowiedniego psa, ale w razie potrzeby służą fachową radą i wsparciem - a ze swoim doświadczeniem udzielą odpowiedzi na każde pytanie.

Nie wszystkie psy ze schroniska to kundelki: Jeśli upatrzyłeś sobie szczególną rasę, łatwo zlokalizujesz psa, zaglądając na strony internetowe schronisk lub hodowców. Odpowiedzialny hodowca zawsze zgodzi się przyjąć psa z powrotem, jeśli właściciele będą zmuszeni go oddać, i dopilnuje, aby za drugim razem znalazł dobry dom!

Jeśli kupujesz szczeniaka

... szczeniak bywa nietrafionym prezentem. Ale odpowiedzialne znalezienie małego przyjaciela wymaga tylko przestrzegania paru prostych zasad...

Nie wspieraj pseudohodowców: Nigdy nie kupuj szczeniaka w sklepie zoologicznym, od kogoś, kto umawia się z tobą w parku, hoduje więcej niż dwie (maksymalnie trzy) rasy, ani z ogłoszenia, które bez przerwy ukazuje się w jednej gazecie. Najprawdopodobniej pochodzi on od wycieńczonej matki i przyszedł na świat w strasznych warunkach. Chory, przestraszony piesek budzi litość, ale kupując go, pomagasz pseudohodowcy ciągnąć ten odrażający proceder. Zgłoś incydent organizacji do spraw opieki nad zwierzętami i na policji, i poszukaj szczeniaka z wiarygodnego źródła.

Skontaktuj się ze związkiem kynologicznym: Warto najpierw przestudiować temat, a większość znawców wskaże ci plusy i minusy danej rasy. Często wiedzą też, na kiedy przypada kolejny miot - nie spodziewaj się go w okolicach Bożego Narodzenia, gdyż większość hodowców stara się tego unikać ze względu na porę prezentów - i skontaktują cię z miejscowym hodowcą.

Zawsze pytaj o matkę: Dobry hodowca chętnie pokazuje swoje psy, szczególnie matkę szczeniąt. Powinna być przyjazna, zdrowa i spokojna. Pytaj też o reproduktora, ale nie zdziw się, jeśli pochodzi z innego źródła - odpowiedzialny hodowca unika ciągłych krzyżówek w obrębie tej samej rodziny i często pokonuje wiele mil, aby znaleźć dobrego reproduktora. Dba o to, aby zwierzęta były zdrowe, i nie oddaje szczeniąt przed ukończeniem ósmego tygodnia życia.

Obserwuj rodzeństwo: Nie wybieraj najbardziej energicznego malucha i nie rozczulaj się nad najsłabszym - obserwuj je i zobacz, który najbardziej ci odpowiada. Oczy i nosek szczenięcia powinny być czyste, podobnie jak uszy; zwierzę nie powinno mieć problemów z poruszaniem się ani biegunki. Zapytaj, czy zostało odrobaczone i czy ma za sobą pierwsze szczepienia.

Fragment książki Lucy Dillon  Psy, Rachel i cała reszta

Prószyński i S-ka, 2010