Jak wybrać psa ze schroniska?
Zanim wybierzesz się do schroniska po psa, zastanów się, czy masz pewność, że wybranemu czworonogowi zapewnisz dożywotnią opiekę. Nie ma chyba gorszego scenariusza dla psa niż adopcja i powrót do schroniska. Dlaczego? Bo pobyt w schronisku jest niezwykle stresującym doświadczeniem.
Na niewielkiej, ograniczonej przestrzeni stłoczone mieszkają porzucone psy. Dla zwierzęcia "terytorialnego" z natury, a takie właśnie są psy, pobyt w takim środowisku jest potwornie stresujący. Z tego powodu, podopieczni schroniska zachowują się nienaturalnie w swoich kojcach na widok nadchodzącego człowieka. Część z nich szczeka, jakby próbowały zwrócić na siebie uwagę. Część podskakuje, merda ogonem, inne uciekają w najdalszy kąt boksu lub chowają się w budzie. Jak zatem wybrać zwierzę, które będzie dla nas najlepszym towarzyszem?
Po pierwsze przed wizytą w schronisku warto przemyśleć, jakiego psa będziemy w nim szukać. Czy chodzi nam o zwierzę, w typie wybranej, wymarzonej rasy? Czy ma mieć określone cechy wyglądu: może ma znaczenie wielkość, rodzaj sierści, kolor? A może największe znaczenie ma charakter wybrańca? Ma być aktywny, a może spokojny? Ma być obrońcą, czy łagodnym misiem, który łasi się do każdego gościa?
Po drugie wybierając psa należy zwrócić uwagę na nasze zwyczaje, upodobania oraz możliwości. Dla osób aktywnych dobrym pomysłem jest adoptowanie psa w typie rasy, która wymaga dużej dawki ruchu. Ludzie ceniący sobie spokój powinni przygarniać raczej zwierzaki w typie kanapowca - czyli albo przedstawicieli gatunku canis familias w typie spokojnej rasy, albo po prostu osobniki nieco starsze. Osoby poszukujące stróża powinny wybierać te, o odpowiedniej sierści i wielkości np. w typie owczarków niemieckich. Dla rodzin z małymi dziećmi dobrym wyborem będzie pies spokojniejszy i dorosły - zwykle jest bardziej opanowany, niż szczeniak, a na pewno nie będzie np. podgryzał dzieci podczas wymiany zębów mlecznych. Łatwiej też ocenić charakter dorosłego psa, niż szczeniaka - co ma znaczenie, zwłaszcza wtedy, gdy najmłodsi domownicy są jeszcze w wieku przedszkolnym. Dla osób, które nie miały wcześniej psa, polecamy te, które łatwo nawiązują kontakt z człowiekiem i nie reagują nerwowo na widok innych przedstawicieli swojego gatunku.
W warunkach schroniskowych trudno jest ocenić charakter psa. Dlatego przed decyzją o przygarnięciu dobrze jest porozmawiać z pracownikiem/opiekunem kandydata do adopcji oraz wolontariuszem, który wychodził z nim na spacery. Te osoby udzielą nam informacji o zachowaniu psa, ewentualnych problemach w kontaktach z ludźmi, czy innymi czworonogami.
Kolejnym krokiem powinien być wspólny spacer. W niektórych schroniskach wręcz jest nacisk na to, by przyszły opiekun odwiedził psa kilka razy i wychodził z nim na przechadzkę w towarzystwie wolontariusza. Osobom oferującym dom czasem wydaje się to być zbędnym wymogiem, ale ma na celu wyłącznie dobro obu stron. Poza ogrodzeniem schroniska pies zachowuje się w sposób bardziej swobodny, reagując tak, jak prawdopodobnie będzie się zachowywał w nowym środowisku. Dodatkowo poznając opiekuna podczas wspólnych spacerów, o wiele mniej zestresuje się samą przeprowadzką i zmianą otoczenia. Natomiast adoptujący podczas wspólnych spacerów ma możliwość obserwowania psa w różnych sytuacjach, bardziej zbliżonych do tego, co będzie ich udziałem we wspólnym życiu w domu. Dzięki temu decyzja o adopcji będzie bardziej przemyślana i świadoma.
Na koniec, jeszcze przed zabraniem psa ze schroniska trzeba odpowiedzieć sobie na wiele pytań: czy dla tego psa jest miejsce moim życiu na kolejne 10-15 lat? Co będzie jeśli zmieni się moja sytuacja rodzinna? Co zrobię z psem, jeśli będę musiał się przeprowadzić, wyjechać za granicę? Kto zaopiekuje się psem, gdy będę jechał na wakacje? Jak zapewnię mu opiekę, gdy będzie chory? A co będzie, jeśli ja zachoruję, kto wtedy wyjdzie z nim na spacer?
Przed adopcją warto przygotować się na przyjęcie czworonoga. Ale to już temat na inny artykuł....
Ewelina Eggert, Trener DogMasters, dogmasters.pl
WORTAL PSY24.PL
