zabieg TPLO - kolano psa

Pierwszy w Małopolsce zabieg TPLO w modyfikacji Niedzielskiego wykonano w kwietniu 2007 roku w Klinice Weterynaryjnej THERIOS, drugi, u tego samego psa (drugie kolano) miesiąc później. Pacjentem był 2-letni labrador z obustronnym zerwaniem więzadeł krzyżowych w kolanach. Po kilkutygodniowej rehabilitacji pacjent czuje się bardzo dobrze i tylko nieznaczna kulawizna świadczy o przebytych problemach.

W dalszej części arytkułu znajdą Państwo krótką charakterystykę jak działa kolano u psa i na czym polega zabieg TPLO, wzbogacone schematami oraz zdjęciami z operacji u naszego pacjenta.

Tibial Plateau Leveling Osteotomy - TPLO jest zabiegiem ortopedycznym wykonywanym w przypadku zerwania więzadła krzyżowego w kolanie. Głównym zadaniem tego więzadła jest stabilizacja w kolanie kości biodrowej i piszczelowej, i zabezpieczenie, aby kość biodrowa nie przesuwała się względem kości piszczelowej do przodu i do tyłu, co określane jest ruchem szufladowym.

Biomechanika stawu kolanowego:

Postawa kończyn miednicznych uzależniona jest od rasy, a budowa i masa psa zależy od użytkowości obciążenia. Podczas obarczania kończyn dochodzi do występowania sił od strony podłoża. Siły te równoważone są przez grupę mięśni prostowników, zwanych mięśniami antygrawitacyjnymi (mięsień czworogłowy i brzuchaty łydki). Siła tych mięśni dociska nasadę dalszą kości udowej do nasady bliższej kości piszczelowej, która jest skośna jest to tzw. przednie wypchnięcie kości piszczelowej - PWKP, ryc. 2). Przed zsunięciem się kości biodrowej zabezpiecza więzadło krzyżowe przednie, natomiast przed ruchem przeciwnym zabezpiecza więzadło krzyżowe tylne. Oba więzadła znajdują się wewnątrzstawowo.

Stabilizacja kolana polega na zrównoważeniu sił PWKP przez więzadło krzyżowe, napięcie torebki stawowej oraz mięśni. PWKP natomiast jest wypadkową sił: zewnętrznych od strony podłoża (siły grawitacyjne + ukształtowanie podłoża) oraz stopnia pochylenia powierzchni stawowej kości piszczelowej. Jeżeli więzadło krzyżowe przednie nie jest w stanie zrównoważyć PWKP, dochodzi do naderwania, bądź całkowitego zerwania więzadła krzyżowego. Kontuzja ta jest przyczyną większości kulawizna u psów. Zbyt duże nachylenie powierzchni stawowej kości piszczelowej oraz niestabilność stawów biodrowych w wyniku ich dysplazji prowadzą do stałego, mocnego PWKP i w efekcie końcowym do zerwania przedniego więzadła krzyżowego.

Istnieje wiele metod stabilizacji stawu. Poczynając od naturalnych metod odtwarzania więzadła, wstawiania implantu w włókien węglowych, poprzez zewnątrzstawową stabilizację, czy namarszczanie torebki stawowej u małych psów. U dużych psów istnieje jednak niebezpieczeństwo odtworzenia się kontuzji. Dlatego też powinno się przed zabiegiem zmierzyć kąt nachylenia powierzchni stawowej kości piszczelowej (KNKP).

Jaka jest idea zabiegu?:

Ideą zabiegu jest redukcja nachylenia powierzchni stawowej kości piszczelowej i utworzenie powierzchni poziomej, na której będzie się opierać kość biodrowa, a więzadła krzyżowe nie będą konieczne w celu wewnętrznego związania stawu. Istnieją co najmniej 2 metody stosowane w praktyce klinicznej, a mianowicie koliste wycięcie kości piszczelowej wraz z powierzchnią stawową, redukcja nachylenia i stabilizacja płytą kostną, oraz wycięcie klina w kości piszczelowej, co jednak znacznie bardziej zaburza mechanikę kończyny.

Dr n. wet. Dariusz Niedzielski, specjalista chirurg, zmodyfikował oryginalną metodę wprowadzając inny osprzęt oraz zakładając widoczną na zdjęciach śrubę ciągnącą, która lepiej dopasowuje nacięte powierzchnie kości, przyspieszając ich gojenie i okres rehabilitacji. W Klinice Weterynaryjnej THERIOS udziela specjalistycznych konsultacji ortopedycznych i neurologicznych oraz wykonuje skomplikowane operacje.

dr n. wet. Jacek Ingarden (2008-02-12)
http://www.therios.strefa.pl/