Sterylizacja - kastracja psa - różnice

Różnice
Na początku należy wyjaśnić różnicę między kastracją a sterylizacją. Zwyczajowo mówi się o kastracji samców i sterylizacji samic. Jednak sterylizacja polega na uniemożliwieniu rozmnażania, bez usunięcia gonad, np.: przez podwiązanie nasieniowodów lub jajowodów. W tej sytuacji jajniki i jądra wciąż produkują hormony, utrzymując popęd seksualny. Kastracja natomiast polega na usunięciu narządów, u psa – jader, u suki – jajników, jajowodów i macicy. Uniemożliwia to posiadanie potomstwa, a jednocześnie brak hormonalnej stymulacji likwiduje zachowania płciowe.

Korzyści
U zwierząt wykonuje się więc, bez względu na płeć, kastrację. Przyczyny poddawania pupili temu zabiegowi są różne. Ze strony opiekuna są to: u suk – strach przed niechcianą ciążą, chorobami przenoszonymi drogą płciową (jak bruceloza czy opryszczka narządów płciowych), uciążliwość krwawień w czasie cieczki i mlekotoków przy ciąży urojonej. U psów z powodu ucieczek, braku karności i agresji. Przyczyny medyczne to profilaktyka chorób układu rozrodczego, bo narząd którego nie ma nie choruje. Poza tym brak stymulacji estrogenami i testosteronem zmniejsza ryzyko powstawania guzów gruczołu mlekowego u suk i przerostu prostaty u psów. Czasem kastracja jest formą leczenia przy zmianach zapalnych i nowotworowych narządu rozrodczego.

Wady
Kastracja jest zabiegiem chirurgicznym i niesie ze sobą, jak każdy inny, ryzyko dla życia zwierzęcia. Jednak w przypadku zabiegów profilaktycznych, kiedy operacji poddaje się zdrowe zwierzę w dobrej kondycji, ryzyko jest znikome. Komplikacją po kastracji jest tendencja do tycia.

Wynika to z faktu, że estrogeny są odpowiedzialne za uczucie sytości, dlatego suka po zabiegu domaga się więcej jedzenia. Wystarczy jednak konsekwentnie trzymać się dawki żywieniowej sprzed kastracji, żeby uchronić ją przed otyłością. Testosteron jest hormonem rozrzutnym energetycznie, dlatego psy po kastracji, nawet jedząc tyle samo, potrafią przybrać na wadze. Stąd psu po zabiegu należy zmniejszyć dawkę żywieniową o 10-20%. Jeżeli mimo to, właścicielowi trudno jest utrzymać odpowiednią masę ciała, proponuję dietę gotową o obniżonej kaloryczności lub weterynaryjną dietę odchudzającą. Kolejną komplikacją po kastracji, zdarzającą się znacznie rzadziej, jest nietrzymanie moczu. Problem dotyczy starych psów i suk ras dużych z nadwagą. Kłopot ten może pojawić się bezpośrednio po zabiegu lub kilka lat później i jest związany głównie z niedoborami hormonów płciowych. Z tego samego powodu dochodzi czasem do utraty włosa. Obie komplikacje zwykle łatwo poddają się leczeniu.

Co wybierzesz
Moim zdaniem korzyści płynące z kastracji są nie do przecenienia. Wielu właścicieli decyduje się na ten zabieg. Zdarzają się jednak i tacy opiekunowie, których trudno jest przekonać do kastracji, nawet jako formy leczenia czy sposobu na ratowanie życia zwierzęcia. Pamiętajmy, że pies to nie człowiek, nie myśli abstrakcyjnie. Zwierzę kieruje się instynktami i jest stymulowane hormonami. Po kastracji pies nie ma życia seksualnego i nie odczuwa z tego powodu żadnego dyskomfortu. Zresztą co to za satysfakcja mieć jądra, nie jeść, wyć po nocach, podduszać się na smyczy, ślinić i nie móc dać upustu swojemu podnieceniu. Czyż to nie jest wbrew naturze pozwolić psu mieć jądra, ale nie pozwolić zrobić z nich użytku? Z drugiej strony schroniska dla bezdomnych zwierząt pękają w szwach przez niekontrolowane robienie użytku z daru rozmnażania.

 

Autor: Lekarz weterynarii Anna Pietrus,
adres www: http://www.zako.wroclaw.pl/

Zgłoś swój pomysł na artykuł

Więcej w tym dziale Zobacz wszystkie