Pasożyty wewnętrzne (endopasożyty) - OBLEŃCE.

Choroby pasożytnicze zwierząt domowych cz. 3

OBLEŃCE, inaczej robaki obłe mają kształt ciała obły, to znaczy w przekroju zbliżony do koła. Obleńce różnią się od płazińców kształtem ciała - są robakami o obłym ciele. Większość z nich to nicienie. Wykonując energiczne ruchy całym ciałem, potrafią utrzymać się w jelicie żywiciela. Pokryte są kolagenowym oskórkiem, pod którym znajdują się mięśnie. Mięśnie i oskórek tworzą razem wór skórno-mięśniowy.

Między umięśnioną ścianą ciała a układem pokarmowym znajduje się obszerna jama ciała, wypełniona płynem. Pod wpływem ruchów i skurczów zwierzęcia płyn jamy ciała miesza się i przelewa, spełniając funkcje układu krążenia. Roznosi szybko po całym ciele pokarm, metabolity, gazy, wyrównuje ich stężenie, słowem łączy organizm w jedną fizjologiczną całość. Ponadto płyn jamy ciała spełnia funkcję szkieletu hydraulicznego. Jego ciśnieniu obleńce zawdzięczają sztywność swych ciał. Ponieważ ciśnienie płynu zależy od napięcia mięśni powłoki ciała, sztywność ciała może być zmieniana, gdy sztywność mezoglei i parenchymy była wartością stała.

Układ pokarmowy obleńców w przeciwieństwie do płazińców, jest przewodem pokarmowym, to znaczy rurą, ciągnącą się przez ciało od otworu gębowego do odbytu. W układzie tego typu obróbka pokarmu odbywa się systemem przepływowym, potokowym. Otwierają się ogromne możliwości specjalizacji poszczególnych odcinków, odpowiedzialnych za pobranie pokarmu, trawienie, wchłanianie, formowanie kału. Możliwe staje się również częstsze pobieranie pokarmu, bo gdy jedna jego porcja znajduje się w fazie wchłaniania, inna może być właśnie trawiona, a tymczasem zwierzę może już pobierać trzecią porcję.

Przedstawicielem obleńców są:

Włosogłówczyca to choroba wywołana przez włosogłówkę. Włosogłówka to pasożyt jelita ślepego, rzadziej grubego. Nicień o nitkowatym ciele o długości ok. 45-60mm – samiec i 60-75mm - samica. Żywi się głównie krwią, co może wywołać anemię. Objawy włosogłówczycy:
gorączka

częste wypróżnienia z dużą ilością śluzu i krwi
utrata masy ciała
zapalenia wyrostka robaczkowego
osłabienie
bóle głowy

Węgorkowicę wywołuje nicień z rodzaju strongyloides.
Pasożytami są samice zasiedlające jelita cienkie i osiągające rozmiar 2-4mm. Zarażenie się polega na zjedzeniu lub wypiciu z wodą larw, albo też wniknięcie ich przez skórę żywiciela. Podatne na tę chorobę są szczególnie młode. W wypadku zarażenia przez przewód pokarmowy objawem jest:

nieznaczne zaburzenie w ścianie jelita cienkiego
w razie wniknięcia larw przez skórę nastąpi stan zapalny skóry oraz jej świąd
po przedostaniu się do wątroby, następnie do pęcherzyków płucnych i ich uszkodzeniu następuje:

stan zapalny wątroby
stan zapalny płuc
kaszel
podniesienie wewnętrznej ciepłoty ciała
dojrzałe nicienie usadawiają się w jelicie cienkim i powodują:
zaburzenia trawienia
zapalenia błony śluzowej
a w ich następstwie następują:
oddawanie nie uformowanego kału
biegunki
występowanie strzępków krwi w kale

Toksokaroza czyli glistnica wywoływana jest przez glisty czyli nicienie toxocara canis lub toxocara cati. Jest to pasożyt bardzo niebezpieczny również dla człowieka. Samiec toxacara canis osiąga 5-10cm a samica 9-18cm. Nicień umiejscawia się w jelicie cienkim.

Zarażenie może nastąpić drogą pokarmową lub śródmacicznie (podczas ciąży larwy wnikają do macicy zarażonej żywicielki, a następnie do płodów). Do zarażenia psów dochodzi poprzez zlizywanie jaj nicienia z sutków chorej suki przez szczenięta lub zjadanie karmy zanieczyszczonej jajami.

Zarażenie śródmaciczne szczeniąt może nastąpić zarówno przez sukę, która zaraziła się pasożytem przed ciążą jak i w jej trakcie. Psy zarazić się mogą także poprzez zjedzenie żywicieli rezerwowych takich jak myszy czy szczury.

Przebieg choroby zależy od kondycji zarażonego zwierzęcia jak i od ilości pasożytów. Dochodzi do podrażnienia i nieżytowego zapalenia błony śluzowej. Większa ilość pasożytów może spowodować nie tylko zaczopowanie jelita, ale nawet jego pęknięcie. Toksokaroza jest szczególnie niebezpieczna dla szczeniąt pomiędzy 20 dniem, a 8-9 tygodniem życia. W tym przedziale wiekowym psów odnotowuje się największą śmiertelność w wyniku tej choroby.

Jej objawy to:

anemia
powiększony brzuch
bóle brzucha
zaburzenia nerwowe (objawy rzekomo padaczkowe)

Toksoskaridioza wywoływana jest przez nicień toxascaris leonina. Nicień zasiedla jelito cienkie lub żołądek. Samica osiąga długość 4-10cm. Inwazją tego pasożyta dotknięte są najczęściej zwierzęta powyżej 6 miesiąca życia. Zarażanie następuje poprzez zjedzenie jaj. Możliwym źródłem zakażenia jest również zjadanie zarażonych gryzoni.

Objawami są:

osłabienie
osowiałość
biegunka
świąd skóry
możliwe objawy nerwowe

Ancylostomatoza wywoływana jest u psów przez tęgoryjce ancylostoma caninum i uncinaria stenocephala. Bytują one w jelitach cienkich i żywią się krwią. Jest to drugi najczęściej występujący, po glistach, pasożyt drapieżników. W zależności od gatunku i płci osiągają od 0,4mm do 21mm. Larwy wydalone z żywiciela do środowiska zewnętrznego mogą przetrwać nawet 2 miesiące. Zarazić można się nimi na trzy sposoby:

- doustnie
- wnikanie larwy przez skórę (co powoduje widoczne punkciki wybroczyn i strupki)
- śródmacicznie (płód zaraża się od matki, która tą drogą może zarazić nawet kolejne 3 mioty)

Jeżeli do zarażenia dojdzie przez skórę larwy, po przeniknięciu do naczyń krwionośnych, dostają się do serca, potem do płuc i do oskrzeli, tchawicy i gardła. Wtedy zostają połknięte i umiejscawiają się w miejscu docelowym swojej wędrówki – w jelicie cienkim.

Najłatwiej tęgoryjcami zarażają się zwierzęta młode trzymane w miejscach o mokrym podłożu.
Objawy:
osłabienie apetytu, a potem całkowity jego brak
wymioty
nieuformowany kał
wychudzenie
osłabienie
blade błony śluzowe

Prowadzi to do anemii spowodowanej pobieraniem krwi przez dorosłe nicienie. Wyniszczenie organizmu zwierząt może doprowadzić nawet do ich śmierci.

 

Anita Zielonka
http://wetdoktor.pl/

Zgłoś swój pomysł na artykuł

Więcej w tym dziale Zobacz wszystkie