KULAWIZNA U PSA: Pies kuleje - dlaczego? (część 2) Dysplazja stawu biodrowego

Jest to wada dziedziczna zależna od wielu genów i przekazywana z pokolenia na pokolenie. Predysponowane są do tego schorzenia psy ras dużych i olbrzymich min. Owczarek Niemiecki, Owczarek Alzacki, Nowofunland. Ciekawostką jest , że wadę stwierdzono również u pekińczyków i mopsów.

Na czym polega dysplazja ?

Dysplazja polega na niedorozwoju panewki miednicy, głowy kości udowej oraz łączącego je więzadła. W rozwoju dysplazji na skutek rozluźnienia w stawie dochodzi do zniekształcenia poszczególnych części tegoż stawu : spłaszczenia panewki i zaniku okrągłego kształtu głowy kości udowej. Zmiany te prowadzą do zwyrodnienia stawu biodrowego. Wada najczęściej dotyczy obu stawów jednocześnie ( wg. Henricsona).

Jakie czynniki mają wpływ na rozwój dysplazji?

Na rozwój schorzenia poza genetyką mają wpływ czynniki środowiskowe (przede wszystkim żywienie oraz intensywność treningu). Bardzo ważny jest wpływ składników pokarmowych powodujących przyrost masy ciała szczenięcia. Należy pamiętać o tym ,że im cięższy osobnik tym większe obciążenie stawów i wyższe prawdopodobieństwo rozwoju dysplazji. Dlatego ważne jest, aby pies w okresie wzrostu pozostawał szczupły.

Dla szczeniąt ras dużych i olbrzymich opracowano specjalne karmy zapewniające odpowiednią ilość niezbędnych składników. Decydując się na jedną z tych karm :

    Royal Maxi Babydog
    Royal Maxi Junior
    Royal Giant Babydog
    Royal Giant Puppy
    Royal Giant Junior

... powinniśmy zrezygnować z innych dodatków .
Kolejny ważny czynnik sprzyjający dysplazji to nadmierny wysiłek fizyczny młodego psa. Pamiętajmy, że rozwój kośćca u ras dużych i olbrzymich kończy się nawet dopiero między 18 a 24 miesiącem życia. Do tego czasu powinno się więc unikać intensywnego treningu, mocno obciążającego kości i stawy.
 
Jakie są objawy dysplazji?

Wada najczęściej daje o sobie znać w wieku 6 – 12 miesięcy, ale pierwsze objawy mogą pojawić już w 3 – 4 miesiącu. Są też opisywane przypadki stwierdzenia wady u szczeniąt 4-8 tygodniowych.
Rozwijające się zmiany powodują ból i problemy z poruszaniem takie jak np. upośledzenie ruchów kończyn tylnych , kulawizna, chwiejność zadu, ostrozne wstawanie, kładzenie i siadanie.

Jak diagnozujemy dysplazję?

Rozpoznania stawia sie na podstawie badania klinicznego oraz radiologicznego. U szczeniąt ras predysponowanych pierwsze badanie profilaktyczne powinno być wykonane w wieku 3 – 4 miesięcy.
Jeżeli wystąpią objawy dysplazji, badanie należy wykonać jak najwcześniej. Najkorzystniej byłoby, żeby badanie wykonał lekarz ortopeda, gdyż wymaga ono doświadczenia. To samo dotyczy badania radiologicznego.

UWAGA: Żeby wykonać zdjęcie RTG wraz z wpisem do rodowodu lekarz musi posiadać specjalne uprawnienia w tym kierunku.

Od 1984 roku w Polsce badania w kierunku dysplazji są obowiązkowe, jeżeli pies należy do jednej z nastepujących ras:

    Bernardyn
    Berneński pies pasterski
    Bokser
    Bouvier des Flanders
    Doberman
    Hovawart
    Mastiff neapolitański
    Nowofunland
    Owczarek francuski beauceron
    Owczarek francuski briard
    Owczarek kaukaski
    Owczarek niemiecki
    Owczarek podhalanski
    Owczarek południoworosyjski
    Owczarek staroangielski
    Owczarek szkocki (długowłosy i krótkowłosy)
    Owczarek środkowoazjatycki
    Polski owczarek nizinny
    Posokowiec hanowerski
    Rottweiler
    Sznaucer olbrzym ( czarny , pieprzi sól)

Psy ze stwierdzoną dysplazją powinny być wykluczone z hodowli ze względu na dziedziczny charakter schorzenia. Kupując więc psa z hodowli zawsze żądajmy od hodowcy udokumentowanych wyników badań w kierunku dysplazji.

Jakie są sposoby leczenia dysplazji?

Leczenie w zależności od zaawansowania zmian w stawie może być dwojakie  nieoperacyjne lub operacyjne. Leczenie nieoperacyjne polega na stosowaniu w miarę potrzeby środków przeciwzapalnych i przeciwbólowych oraz preparatów ochraniających chrzastkę stawową tzw. chondroprotetyków. Te preparaty to glukozaminoglikany tj. siarczan chondroityny, glukozamina oraz kwas hialuronowy. Powinny je przyjmować zwierzęta chore oraz należace do grupy ryzyka. W Polsce z tej grupy są dostępne (kliknij w nazwę leku, żeby przeczytać o nim więcej):

    Arthroflex
    Caniviton

Royal stworzył też specjalna karme dla tych psów – Mobility Support .

Uwaga – ta karma jest przeznaczona dla psów dorosłych – nie powinno jej się podawać psom młodym.

Poza stosowaniem preparatów farmakologicznych, ważne jest utrzymywanie optymalnej masy ciała oraz umiarkowana aktywność fizyczna. Dla psa cierpiącego na to schorzenie najlepszą formą aktywności jest pływanie.

Przy bardziej zaawansowanych zmianach w stawie stosuje się leczenie operacyjne. Obecnie w chirurgii weterynaryjnej do leczenia dysplazji lekarze stosują wiele różnorodnych technik. O wyborze jednej z nich decyduje lekarz, który będzie przeprowadzał zabieg, na podstawie wyników badań.

Najdroższą metodą jest wstawienie sztucznego stawu. Również w Polsce, mimo ceny idącej w tysiące Euro jest to dostępna metoda leczenia.

Podsumowując – jeżeli chcemy: mieć zdrowego, szczęśliwego psa oraz  uniknąć wydatków związanych z leczeniem dysplazji, przede wszystkim powinniśmy świadomie wybrać szczenię pochodzące od zdrowych rodziców. Nie mniej ważne jest oraz wykonanie wczesnych badań profilaktycznych. Wczesne rozpoznanie dysplazji daje większe szanse na utrzymanie wysokiej sprawności fizycznej psa do późnej starości.

Sylwia Szymańska   
http://www.weterynarz.com.pl/