Gonienie za ogonem, łapanie wyimaginowanych much, wylizywanie obwodowych części kończyn - czyli zaburzenia u psa
Gonienie za ogonem, łapanie wyimaginowanych much, wylizywanie obwodowych części kończyn
czyli zespół zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych
Częstym problemem właścicieli psów jest zespół zaburzeń behawioralnych związanych z rytualnym powtarzaniem pewnych zachowań. Najczęstszą przyczyną jest zespół zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych (ZZOK), schorzenie, którego tłem jest nadpobudliwość, niepokój i lęk.
Objawy: Pierwsze wyraźne objawy pojawiają się w okresie osiągania przez psa dojrzałości społecznej, tzn. w wieku 1,5-2 lat, u niektórych zwierząt może to być 1 rok, a u innych 3 lata. Z biegiem czasu objawy choroby nasilają się. Pies może wykazywać objawy w obecności właściciela lub gdy pozostaje sam.
- ziarniniaki z wylizywania obwodowych części kończyn
- gonienie za własnym ogonem
- łapanie wyimaginowanych much
Czynniki predysponujące: Naukowcy uważają, że ZZOK jest schorzeniem przekazywanym genetycznie, predyspozycje występują u zwierząt blisko spokrewnionych (rodzice, rodzeństwo, potomstwo).
| Predysponowane rasy psów | |
| Owczarek niemiecki | gonienie za własnym ogonem łapanie i wylizywanie ogona samookaleczenia |
| Owczarek belgijski Malinois |
szeroka gama patologicznych zachowań |
| Bullterier | gonienie za własnym ogonem |
| Dog niemiecki | wylizywanie i wygryzanie różnych części ciała |
Rozpoznanie: Rozpoznanie opiera się na występowaniu powtarzających się stereotypowych zachowań ruchowych, pielęgnacyjnych, pokarmowych lub przywidzeń, które nie pasują do sytuacji, są zbyt częste i zakłócają prawidłowe funkcjonowanie zwierzęcia. W rozpoznaniu może pomóc dokładny wywiad oraz zarejestrowanie na taśmie wideo/płycie CD zachowań psa przy właścicielu oraz pod jego nieobecność, a także w innych okolicznościach (spacery, zabawa z psami, podróż samochodem, spotkania z obcymi ludźmi itp.). Właściciel powinien uważnie obserwować psa i notować wszelkie interesujące lekarza informacje - w jakich okolicznościach pojawiają się problematyczne zachowania? Jak długo trwają? W jakich okolicznościach zwierzę powraca do normalnego zachowania?
Leczenie: Podstawową terapią w przypadkach zaburzeń psychicznych u psów jest terapia behawioralna, wspomagana terapią farmakologiczną.
- Terapia behawioralna - polega na wyeliminowaniu ewentualnych bodźców wywołujących zmianę zachowania.
- nagradzanie psa za normalne zachowanie (np. gdy pies spokojnie leży) i ignorowanie zachowań złych (lub odwracanie uwagi). Nie powinno się karcić psa za złe zachowanie, ponieważ może to przynieść wręcz przeciwny efekt (nasilenie , zmiana jednych niepożądanych zachowań na inne lub chwilowe tłumienie)
- stabilizacja relacji właściciel-pies (konsekwentne trzymanie się ustalonych zasad, ustawienie hierarchii w rodzinie - zawsze najwyżej w hierarchii musi być właściciel!)*
- zapewnienie psu dodatkowych zajęć - wydłużenie lub zwiększenie częstotliwości spacerów, ćwiczenia zręcznościowe, pływanie.
- Terapia farmakologiczna - stosuje się leki przeciwdepresyjne - np. z grupy trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych (klomipramina) lub selektywnych inhibitorów zwrotnego wychwytu serotoniny (fluoksetyna). Dawkę w/w leków modyfikuje się według efektu działania (oczywiście w konsultacji z lekarzem weterynarii). Jeżeli wskazana jest terapia długoterminowa, należy, ze względu na możliwe objawy uboczne, przeprowadzanie regularnych badań kontrolnych zwierzęcia (badanie kliniczne i badania krwi) co 6-12 miesięcy.
Nie należy prowadzić wyłącznie leczenia farmakologicznego, ponieważ nie likwiduje ono problemu, a tylko wspomaga terapię behawioralną.
* "Zalecana lektura - "Zapomniany język psów" oraz "Zapomniany język psów w praktyce" autorstwa angielki Jan Fennel. Obie książki do nabycia w naszej Klinice!
Maja Ingarden
http://therios.strefa.pl
