ARTROSKOPIA: Staw łokciowy: Dysplazja stawu łokciowego u psów

Dysplazją stawu łokciowego określa się grupę schorzeń rozwojowych mogących występować osobno lub łącznie prowadzących do oderwania i lub przemieszczenia fragmentu chrzęstnego lub chrzęstno-kostnego. W zależności od charakteru i miejsca uszkodzenia struktur stawu łokciowego wyróżnia się izolowany wyrostek dziobiasty przyśrodkowy kości łokciowej- FMCP (1), osteochondrozę bloczka kłykcia kości ramiennej-OCD (2), izolowany wyrostek dodatkowy kości łokciowej-UAP (3) oraz izolowany nadkłykieć przyśrodkowy kości ramiennej -UME (4).

 Izolowany wyrostek dziobiasty przyśrodkowy kości łokciowej- FMCP

Choroba ta występuje u psów ras dużych i olbrzymich. Znacznie częściej chorują samce oraz osobniki szybko przybierające na masie. Rasami predysponowanymi są Berneńczyk ,Golden Retriever, Labrador Retriever, Rottweiler, Owczarek Niemiecki Chow Chows.

Pierwsze objawy choroby występują między 4 a 9 miesiącem życia a są nimi różnego stopnia kulawizny , mogą być okresowe zwłaszcza po dużym wysiłku. Zwierzęta chore wykazuje niechęć do zabawy i długich spacerów. Właściciele często zwracają uwagę na zwiększenie obrysu stawu łokciowego- uwypukleniem torebki stawowej spowodowanego stanem zapalnym. Uszkodzenie powierzchni stawowej jest przyczyną zapalenia w stawie co manifestuje się objawami bólowymi. W pierwszym etapie dochodzi do martwicy chrzęstno-kostnej następnie pęknięcia, oderwania oraz przemieszczenia fragmentu chrząstki. W dalszym etapie rozwoju choroby oderwany fragment może uszkadzać mechanicznie zdrową powierzchnie stawową. Nie leczona dysplazja prowadzi do rozwoju zmian zwyrodnieniowych powodujących artrozę – zesztywnienie zaburzające w znacznym stopniu funkcję stawu

Rozpoznanie stawiane jest na podstawie wywiadu, badania klinicznego , oraz badania radiologicznego. Wtórnie spowodowane zmiany zwyrodnieniowe są najczęstszymi objawami radiologicznymi choroby. Zmiany te jednak trudno wykazać wcześniej niż w 8 miesiącu życia psa, a ich obecność znacznie pogarsza rokowanie.

Leczenie polega na chirurgicznym usunięciu oderwanego fragmentu chrząstki stawowej i lub leczeniu zachowawczym. Samo leczenie zachowawcze nie przynosi jednak dobrych efektów klinicznych. Możliwe jest jedynie czasowe zniesienie objawów bólowych.

Najlepsze efekty przynosi chirurgiczne usunięcie wolnego fragmentu. Dotychczas stosowane metody polegały na artrotomii- chirurgicznym szerokim otwarciu stawu, usunięciu fragmentu, oraz czasowy unieruchomieniu stawu. Ciężko jednak jest w czasie klasycznego zabiegu zobaczyć martwicę lub szczelinę na powierzchni stawowej bez oderwania lub przemieszczenia fragmentu. Opisywane trudności dotyczą głównie izolowanego wyrostka dziobiastego kości łokciowej oraz osteochondrozy bloczka kłykcia kości ramiennej.

Stosując artroskopie możemy bardzo dokładnie określić zmiany w powierzchni stawowej, więzadłach oraz torebce stawowej na każdym etapie choroby . Leczniczo artroskopie stosuje się w leczeniu OCD oraz FMCP

Podczas zabiegu usuwane są wolne fragmenty chrząstki, przerośnięta błona maziowa oraz stosuje się metody prowadzące do regeneracji chrząstki w miejscu ubytku. Zaletą artroskopii jest mniejsza traumatyczność , zabieg jest mniej bolesny psy znacznie szybciej wracają do pełnej aktywności, brak jest konieczności unieruchomiania kończyny oraz długotrwałej antybiotykoterapii. Całkowity brak kulawizny stosując metody artroskopowe uzyskuje się w ponad 90% zoperowanych psów , w porównaniu do klasycznych operacji gdzie podobne wyniki występują jedynie w zależności od autora od 40% do około 60%.

W przypadku pacjentów z silnie nasilonymi zmianami zwyrodnieniowymi oraz psów starszych niż 2 lata rokowanie jest gorsze

Igor Bissenik
http://www.artroskopia-wet.com/