Zespół zapalnie macicy-ropomacicze u psów

Najczęściej występuje u suk nie rodzących lub rzadko rodzących. Jest to schorzenie o nie ustalonym dokładnie podłożu. Podejrzewa się działanie wielu czynników, które w różnym stopniu wpływają na wystąpienie tego zespołu chorobowego.U podstaw procesu leży zakażenie bakteryjne, patogeny dostają się pod koniec cieczki do światła macicy w wyniku naturalnie w tym okresie otwartej szyjki macicy.

Pod wpływem wzrostu progesteronu przy końcu cieczki dochodzi do zamknięcia szyjki macicy i stworzenia warunków do rozwoju zakażenia bakteryjnego. Kolejnym czynnikiem po którym występuje zespół ropomacicza jest stosowanie leków wczesnoporonnych po niechcianym kryciu (mezalians), oraz stosowanie leków hormonalnych blokujących wystąpienie cieczki.

Rozwijający się stan zapalny w świetle macicy pobudza ścianę do nadmiernego wydzielania, co doprowadza do nagromadzenia się ropnej wydzieliny w świetle narządu. Zawarte toksyny w wydzielinie wchłaniają się do krwiobiegu powodując toksemię (toksyny we krwi) i stopniowe uszkadzanie wielu organów w organizmie. Opisany pierwszy etap zapalenia najczęściej nie jest zauważalny przez opiekunów suki, natomiast okres wchłaniania toksyn do krwiobiegu (toksemia), objawia się apatią, brakiem apetytu, zwiększonym pragnieniem, powiększenie obrysu jamy brzusznej, wycieku z pochwy o nie przyjemnym zapachu (ropomacicze otwarte). Najczęstszy okres od pierwszych objawów cieczki do wystąpienia ropomacicza to 4-10tyg. Forma otwarta ropomacicza jest korzystniejsza patrząc pod kątem rokowania. Jest wcześniej zauważana i szansa na powikłania jest znacznie niższa, a same suki są w lepszej kondycji. Formy zamknięte częściej kończą się toksemią, uszkodzeniem nerek z mocznicą, problemami wątrobowymi, uszkodzeniem śledziony, wstrząsem, czy przy w sytuacjach skrajnych nawet śmiercią.

Rozpoznanie stawia się na podstawie wywiadu, badania klinicznego, badania laboratoryjnego, w sytuacjach wątpliwości można wykonać RTG i USG jamy brzusznej.

Najskuteczniejszą metodą leczenia jest sterylizacja, jeśli stan kliniczny suki pozwala na wykonanie znieczulenia. Jednocześnie stosuje sie antybiotyki i leki wspomagające oraz osłonowe. W wypadkach, gdy mamy do czynienia z suką hodowlaną, leczenie zachowawcze rozpatruje się indywidualnie.

Autor: lek.wet. Ziemowit Kudła